sözlükçülerin yediği tarihi dayaklar

• çok dik kafalı olup kimseye eyvallah etmediğimden acayip kavgaya karışmış insanım. dayak da attım, sağlam dayak da yedim -ben de vurdum-. güzel yani. ölürken yüzümde yarasız beresiz gitmem. birkaç yerde kalabalıktan yediğim büyük karambol dayaklardan bahsetmiştim, o yüzden bu sayfayı canım anama ayıracağım.
  
  sevgili okur şimdki çocuklar çok acayip diye bi laf var ya herkesin ağzında, hakikaten öyle. mesela 3 yaşında çocuk babasıyla bi konuşuyor ki ben bu yaşımda pederle öyle konuşsam peder benim taallukatımı siker. adamın saygısızlık konusundaki tavrı çok net. senelerdir çizgisi belli. ama şimdiki ana babaların çoğunda yok aga o çizgi, çocuk bilmiyor anasını babasını. bi de her sike psikolojisi bozuluyor çocuğun. "bartun'un psikolojisi bu durumdan nasıl etkilenir, bilemiyorum" diyen anne var lan. bartun 3 yaşında, üstelik erkek. değiştirdiğin koltuğu farketmez bile amına koyim. sonra evdeki çocuğun misafirle dangalak dangalak konuşması çocuğun zekasını gösteriyor olarak algılanıyor. tabii kimse çocuğum dangalak demesin de, yani çocuk dediğin o kadar akıllı olmuyor sevgili okur. çocuğununki zeka kırıntısı değil arsızlık. rica edicem yani. ben eve gelen misafire dingil dingil konuşucam, o akşam dayağın belini kırmadan uyuyacam öyle mi? yok aga yok, valide hanım'ın gözüne uyku girmez. devir değişti hülasası. belki de bu doğrusu, bilmiyorum.
  
  9 yaşıma kadar gavur ellerde bir metropelden tut da köy yerine kadar geniş bir yerleşke yelpazesinde büyüdüm, sonra da geldik taşı toprağı altın şehire. küçük yerde yetişmişim fakat valide hanım öyle terbiye etmiş ki, eşek demiyorum ayıp olmasın diye eşek. merkep diyorum. götüm yemiyor kız küfürü dahi etmeye ki o zaman salak, aptal filan en büyük küfürler diye biliyorum. sonra istanbul'da ufkum açıldı gerçi. tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim katkılarından ötürü. hepsine kucak dolusu sevgilir. amına koduklarım. çocuğun mahalledeki jargona adaptasyonu kolay oluyor. istanbul'a gelmemizin 3. ayı çıkmamıştı ki mahallenin de yardımıyla 9 yaşında adeta bir keranæci, adeta bir gangsta olmuşum. küfür kıyamet, aklın çıkar. bi gün sokakta top oynuyorum, bir faul meselesinde husumet çıktı, bir küfürleşiliyor ki anlatamam. anlatabileceğim kısmımsa şansımı bahtımı sikeyim ki annemin pazar alışverişinden dönüşünün tam da top oynadığımız sokaktan geçmesiyle başlıyor.
  
  birader ben böyle küfür ederken valide beni duymuş. dayak yiyeceğim yani, kaçarı yok. zaten ona itirazım yok da dayağın da usulu erkanı var kardeşim. küfür mü ettim, tut kulağımdan çevir, sonra döv di mi? yok ama, bizim valide yaratıcı, bizim valide sanatçı. birader arkamdan sinsi sinsi yaklaşıp parmağını ağzıma taktı ki yemin ederim hayatımda çok az o kadar korkmuşumdur. valide hanım parmağı takınca ben ne olduğunu anlamıyorum haliyle ve can havliyle kaçmaya çalışıyorum ama oltaya takılmış balık gibi çırpınmaktan öte gidemiyorum. ağız yırtılmasını ben hep deyim zannederdim ama ağız hakikaten yırtılıyormuş. parmaktan kurtulucam diye ağzımı yırttım amına koyim. birader kaçamıyorum ya, valide hanım da atmış poşetleri yere "seni edepsiz, seni terbiyesiz, bak ben sana eve gidince ne yapıyorum" diye silkeliyor beni boştaki eliyle. lan bütün sokak mı izler lan dayağı, bütün mahalle mi izler? çocuklar pür dikkat, millet camlarda balkonlarda. göremeyen insanlara haber veriliyor, akın akın insanlar bu tarihi dayağı görmeye geliyorlar. annemin hırsını alması bi 15 dakika kadar sürdü. 15 dakika dayak yedim de bir allah'ın kulu yenge tamam demedi amına koyim. meybuz kemiren mi dersin, "kadın çok istidadlı dövüyor yalnız" diyen mi dersin. pezevenkler ya.
  
  dayağı yedik. annem topluyorsun dökülen saçılan poşetleri ve düşüyorsun peşime dedi. taze dayak yemiş çocuk gürbüzlüğü diye bi şey vardır. böyle yanaklar kıpkırmızı olur heidi yanağı gibi. zaten bence dedesi heidi'yi dövüyordu, yoksa böyle bir al yanaklık mümkün değil de konumuz o değil. ben de o gürbüzlükle, o taze dayağın verdiği al yanak, o taze dayağın verdiği huzurla poşetleri doldurdum, düştüm anamın peşine. iyi dayak yemenin huzurunu çok az şey verir. zaten dayağı da yedin mi iyi atan, seçkin ve nezih yerlerde yiycen. herkes iyi atamıyor.
  
  anne çok güzel bi şey. esen kalın. -düz adam vurucu yazı finali-