mesajlaşma adabı

• çizgiyi kaybetmemek adına önemli.
  
  çok mesajla işi olan insan değilim, pek de mesaj atmam. cep telefonunda attığım son mesajı herhalde bir 3 ay önce filan atmışımdır. öğrenciliğim de tam bu 500 mesaj, 1000 mesaj furyasına denk geldiğinden cengir cengir mesajlaşarak geçti ha. mesaj hakkı bitsin diye harf harf, kelime kelime mesaj atmak mı dersin, mesajla sos oynamak mı dersin, her türlü rezilliği deneyerek geldim bu yaşıma. mesaj işinden bu kadar tiksinmemin sebebi vaktiyle bu "beleş zaten" görgüsüzlüğü olabilir. neyse. kullanmıyorum yani mesaj. işte arada bir burada mesajlaşıyorum. o da çok uzun süreli şeyler değil. bir şekilde gemimi yürütüyorum. ya fakat arkadaş bazısı var, öyle bir mesaj atıyor ki.. demeyeceğim lan. 2 mesajdan ne kadar rahatsız olabilirsin ki? ben maşka mevzu anlatıcam.
  
  oldum olası banka ve bankacılık sektörüne kredi kartı eksenli bir nefretim var çocukluğumdan beri gördüğüm kredi kart yüzünden zorda kalmış, yıkılmış ailelerden ötürü. garibanın eline veriyorlar gücünden fazla limiti, çaresiz kalan insanlar oradan gemisini yürütmeye çalışıyor. ilk tökezlemede de biniyorlar tepelerine, vuruyorlar kırbacı. yasal zorbalık bana sorsan. neyse, bu nefreti bi tut aklında. modern zaman beyaz yakalı kölelerin en meşhur özelliği hayatlarının iş, yaşamlarının mesai olması malumun sevgili okur. önceliğin sen değil, işin oluyor. bu kadar atarıma giderime rağmen ben de o kafada bir insanım. düzenli olarak takip edebilmeye gücümün, enerjimin yettiği tek hobim eve geldiğimde üç beş sayfa bir şeyler okuyabilmek.
  
  geçen sene olması lazım, bir akşam eve felaket sarhoş gelmişim. kitap mitap kaldıracak halde değilim, açayım da sözlük okuyayım dedim. baktım kredi kartı başlığı var. orada bir yazar kredi kartı ve bankası yüzünden ne kadar zor durumda kaldığından filan bahsetmiş. aga entariyi okurken bir doldum, bir içlendim ki anlatamam. zaten sarhoşum, o genel müdür buraya gelecek kafasındayım, kendi kendime öyle sinire kestim ki aklın çıkar. yazarı da tanımıyorum. tam ne ayzdığımı hatırlamamakla beraber adama kardeş seni o hale düşüren bankanın yolunu yordamını sikeyim mealinde bir mesaj attım. sonra da sızmışım herhalde, hatırlamıyorum.
  
  ertesi sabah, walk of shame. tanımadığın adama taalukat sikmeli mesaj atınca insan cevap gelene kadar huzura ermiyor. bana da arada çok orijinal mesajlar geliyor ama ben cevaplıyorum. aga adam cevaplamadı mesajımı, bi eyvalla birader demedi. aradan 1 sene geçti, hala umudumu yitirmedim, asker yolu gözler gibi mesaj yolu gözlüyorum. yazarın niki filan hatırlasam arada hatırlatma atıcam da hatırlamıyorum ki amına koyim.
  
  olum gelen meseja iyi kötü cevap verin lan, çok içerliyor insan. panpa bi hatadır oldu, at "eyvallah"mesajını da unutalım bu olayı, yeni bir sayfa açalım. çok rica ediyorum.
  
  ekleme: sanırım ben içip içip kredi kartı başlığında sıradan mesaj atıyorum. 6 kişi eyvallah dedi. beyler:(