218 entry daha
  • allah allah insanlar diyor kediyle uyuyunca ne stres kalıyor, ne gerginlik, hepsi uçup gidiyormuş. ben niye böyle bir duygu tecrübe edemiyorum acaba, benim kedi mi bozuk?

    önce gayet sevgi ve saygı çerçevesinde uykuya dalıyoruz. lakin ilerleyen zamanlarda uyanıp kendisine bakıyorum, sırt üstü yatmış, kolu bacağı bir yere savurmuş, bir de ağzı açılmış oluyor, bir de evet horluyor. bildiğiniz bir horultu sesi çıkıyor kediden, dürtüyorum ben bunu horluyorsun diye, bir iki ağzını ıslatıyor dönüyor poposunu sonra.

    gene ilerleyen saatlerde uyanıyorum, bakıyorum ben bir köşeye büzülmüşüm yatakta, bu çaprazlamasına yatıyor yine. kendimi, kendi yatağımda eğreti ve yabancılaşmış hissediyorum.

    gene bir başka saat diliminde bakıyorum yüzüme, gözüme patisini atmış oluyor, bazen yeri geliyor kuyruğunu atıyor burnumun, gözümün üstüne. hayır, alıp yerine koyuyorum patisini, ısrarla gene yüzüme koyuyor, sırtımı dönüyorum, saçımın üzerine yatıyor, bir de uyudukça ağırlaşıyor mu nedir, kalıp gibi kalıyorum.

    ama herkesin kedisi mııır diyormuş, sevgi topağı gibiymiş, tüylü bir stres alıcıymış, ben gece muharebe yaşıyorum kediyle, özel alanım kalmadı, kendime özsaygımı yitirdim, yaşam kalitem düştü.
1715 entry daha
hesabın var mı? giriş yap