doğrudan demokrasi

• doğrudan demokrasi'nin işlerliğinin tek ispatı var: devleti temsil eden polisin dahi yapamadığını yapmak, tahriğe rağmen uzlaşmacı olmak.
  
  direniş şu ana dek bunu başarıyor: katlandığı tüm yasadışı şiddet ve zulme, ihmal ve iftiraya, mesafe ve istihzaya rağmen kararlı, barışçı ve umutlu. çünkü haklı. haklı olduğu için başarıyor. tüm hesaplı ve kaçınılmaz tahriklere rağmen direniş, hakkını adalet ve inançla savunabileceğini önce kendine, sonra herkese fiilen ispatlarsa doğrudan demokrasinin geçerliliği de ispatlanmış olacak.
  
  direnişle alakalı beni en mutlu eden şey de bu: tam olarak bunu yapıyor. bir hayali gerçekleştirmiyor; iftiraya uğramış bir hakikatin itibar & hakkını teslim ediyor. doğrudan demokrasiyi, gerçek anlamda sivil ve çoğulcu bir demokrasiyi müjdeliyor.
  
  direnişe karşı çıkanlar: doğrudan demokrasinin & çoğulculuğun mümkün olabildiğinin ispatı, hakikatin iade-i itibarı size de yaramıyor mu? temsili demokrasinin eksiklikleri yok mu? bu eksikliklerin ilacı da doğrudan demokrasi olamaz mı? temsili demokrasinin gerçekten de 'en son ve en mükemmel' yönetim biçimi olmadığını mevcut kutuplaşmanın kendisinden dahi anlamamız mümkün değil mi? 'büyük lider'siz, kendi kendine hükmeden, kendi kendisi ile sürekli iletişim ve muhabbet halinde bir toplum, yani direniş'in yarattığı yeni toplum, mümkün değil mi? bu da mı gol değil?