papillon

• bugüne kadar izlememekle haksızlık etmişiz meger filme hemde steve mcqueen'e. filmin örgüsü aslında bir kaç farklı koldan tertip edilmiş. ufak yollu değinilen iç hesaplaşma hayli dikkatimi çekti, hücre yıllarında gördüğü rüyadaki kendisine isnad edilen suç, ucundan değdirilmiş ama yeterince işlenmemiş. belkide ayrı bir film konusu. papillon bir pezevengi öldürdüğü için bu cezaya çarptırılmıştır. rüyasındaki heyet
  -hayır senin suçun o pezevengi öldürmek değil der.
  -nedir benim suçum?
  -bir hayatı boşa geçirmek, senin suçun bu.....
  kaldıki bu hesaplaşmayı yaşamanın ne yeri ne zamanıdır. ölüm her haliyle yakındır. özgürlüğe kavuşmak isteniyorsa buna zaman harcanamaz. arkadaşı ve koruyuculuğunu üstlendiği zengin dega^* için ömründen rendeyle alınmış yıllar geçirir. hele ki burada bir sahne vardır konuşacagını söyleyip kafasını hücreden çıkardığı andır; sırf bu sahne için 50 li yaşlarda aramızdan göçüp gitmiş rahmetli steve macqueen'e oracıkta fatiha hediye ettim. zamanında iki altın küre almış ama olsun benim ödülüm daha kıymetli neyse.
  cüzzamlılar sahnesi ve orada yaşanan hadiselere yeter artık dersiniz. adamcagızın anasından emdiği süt bütün vücut deliklerinden gelir. filmin insanın içini burkan dostluk draması gibi bir yönüde var.
  filmin sanat yönetmenini de kutlamak isterim yada ruhu şad olsun. dustin hoffman kalın gözlüğü ve dağınıklığıyla oyunculuk dersi verir gibi oynamış. hele ki 40 kilo diye bir ceza çalışması sırasında nöbetçilerden biri bataklıktaki timsahı vurur yaralı timsahı yakalayıp getirmelerini ister. o sahnede dustin hoffman ın oyunculuğuna hayran olmamak mümkün değildir. tüm film boyunca embesil, sünepe ve bir o kadarda zeki züppe rolünü hakkıyla oynamış. ısrarla tavsiye ederimki 3 saati aşmaktadir orijinal kaydı.
  
  edit:neye benzedi bu entry? cümleler dagınık ve farklı konulardan devam ediyor diye eleştirebilirsiniz^*. bişeye benzemedi filme benzedi.