kaza geçiren futbol takımları

• bazı sofralarda sık sık anılan ekipler. arvo benitez carboni ağlayarak hatırlar bunları. o en çok matt busby ve bebekleri diyip yutkunmuştur belki de bu hayatta.
  ondan öğrendiğim kadarıyla, her şey efsane valentino mazzola'nın yakın dostununun jübilesini gitmek istemesi ile başlar. koca torino çakılır dağa. koskoca ekipten geriye bugün bir taş kalmıştır geriye. evet camia, portekize gitmeyen birkaç isim ve gençlerle çıkar son maçlarına ve şampiyonluğu beşinci kez kazanır. kutlama olmuş mudur derseniz, kefenler dolaştırılmıştır torino'da. geriye bir taş, bir de efsanevî kaptanın oğlu sandro mazzola kalmıştır.
  arvo benitez carboni, matt busby denince bugün bile kelimelerini kaybediyor. işin garibi günahı kadar sevmez manchester'ın kırmızı takımını. yakın dostu frank swift'i de kaybetmişti o gün. halbuki frankie, mavilerdendi. gazeteci oldu, ekmek parası derken, kırmızıların maçına gitti, tabutta döndü.
  duncan edwards diyince arvo benitez carboni'yi hıçkıra hıçkıra ağlarken gördüm. tuhaftır, bu ismi duyunca ağlayan bir adam daha tanımıştım. o adam, severdi manchester'ın kırmızılarını. ona göre george best futboldu, duncan edwards tanrı. kimdi demeyin, sadece söyleyin sizin babanız hiç öldü mü...
  ya zambiya'ya ne demeli, yok pahasına ölen o zavallılara. kasap muzaffer'i yoksa unuttunuz mu? sözün özü busby babes they always made me cry diye ağlarız biz, sesimizi duyan olmaz. ayrıntılara takılmamıza kimse alınmamalı, "şampiyon kim olmuş", "en son kim koymuş"larına arasında, son günlerde gördüğümüz bütün pisliklerin içinde, tarihe damgasını vurmuşların, tarih oluşlarının tarihi önemlidir.
  (bkz: busby babes)