10 kasım'da ağlamak

• umutla umutsuzluk arasında sıkışmışken ben de ağladım... yazılacak çok şey var...
• yalnız olmadığımı bilmek...
• ağlarsınız, içiniz şişe şişe, göstermemeye çalışırsınız... siz tutmaya çalıştıkça gururunuzla oynamışlar gibi içiniz titreye titreye dışarı çıkmaya başlar ve gözünüzün bir yanından o soğumaya başlamış 10 kasım sabahları sıcak gözyaşınız değer yüzünüze.
• özeldir. en anlamli olandır belki..
  
  sirket önünde tüm çalışanlar olarak saygi duruşunda dururken gözümden akan damlaya engel olamadim.. sanirim yıllar geçtikçe daha cok atayi aramaktan bu duygu yoğunluğu..
• her geçen yıl biraz daha fazla hissediyorum yokluğunu.
  
  her geçen yıl biraz daha fazla acıtıyor canımı o kahrolası siren sesi.
  
  her geçen yıl biraz daha fazla bilincine varıyorum senin.
  
  her geçen yıl kendime biraz daha fazla kızıyorum. canım memleketim gün be gün değişirken elimden bir şey gelmediği için.
• 23 yaşında benim de başıma gelen olaydır. seneler geçtikçe insan daha fazla duygusallaşıyor, özlem duygusu kabardıkça kabarıyor. boğaz düğümlenmesi gözdeki birikmeyi harekete geçiriyor...
• az önce tören bitti. önce siren sesi çaldı, ardından istiklal marşı. tam o anda gözlerim yaşardı.
• ankara kızılay meydanında herkes saygı duruşundaydı, sırf o saygı duruşu için gelen, bekleyenler oldu. sirenler, kornalar susup hareket başladığında o kadar çok insan gözyaşlarını siliyordu ki...
• sebebi ne memleketin halidir ne de hüzün. ölümünden onca yıl sonra bir insanın anısına, tam öldüğü dakikada, tüm memlekette hayatın 1 dakikalığına durması, bu duygu yoğunluğu, bu mesaj, bu gurur doldurur insanın gözlerini.
  
  hepimiz farklıyız belki, belki birbirimizi sevmiyoruz, kavgalarımız, mücadelelerimiz var. ama her sene bu gün 09:05'te milyonlarca insan işini gücünü bırakıp hayatı durduruyor, bayrağına dönüp o insanın anısına saygı duyuyor. işte bu duygu insanın gözlerini dolduran.
  
  sadece ata'ya değil. onca yokluğun içinde bu mücadeleyi verip bugün kendi bayrağımızın önünde böyle dik durabilmemizi sağlayanlara duyulan bir minnet. ne yaparsak yapalım ödeyemiyoruz o borcu. ödeyemeyiz. sadece ağlayabiliyoruz. mahçubiyetle, minnetle, saygıyla...
• başıma onlarca bela geldi, sevdiklerimi kaybettim tek bir damla yaş gelmedi gözümden. hatta çevremdekiler duygusuz derler hep.
  
  ama ne zaman çanakkale türküsünü ya da 10 kasım'daki siren seslerini duysam gözlerimden yaşlar süzülür.
  
  yıllar geçtikçe daha da şiddetleniyor, çünkü ülke olarak daha da kötüye gidiyoruz. bütün yıl okuduğum, izlediğim haberler yüzünden içimde biriken o nefret ve keder 10 kasım'da gözlerimden akıyor.