• merhabalar ankara'da yaşayan bir öğrenciyim.
    covid-19, 11 mart tarihinde ortaya çıktığı ilk anda öğrenime devam edilip edilmemesi sorunsalı vardı. bu ikilem içerisinde ankara'da kalmaya devam ettim. sonra derslerin online olacağı duyurusu verildi fakat sınavların nasıl yapılacağına dair hiçbir şey duyurulmadı. haliyle ankara'da kalmaya devam ettim, bir yandan da çalışıyordum. ilk olarak çalıştığım yer korona tedbirleri doğrultusunda çalışmayı durdurdu, sonrasında ise işsiz kaldım. ben işsiz kaldıktan sonradır ki ne hikmetse işçi çıkarma yasağı ortaya çıktı fakat her şey için çok geçti. artık işsizdim, ankara'dan çıkma yasağı vardı ve sınavlar online olunca eve gitmemem için hiçbir engel yoktu. evde yaşayan 65 yaş üstü anneannem dolayısıyla 14 gün kendimi karantina altına aldım ve 14 günün sonunda 199'u arayarak evime gitme talebinde bulundum. artık param kalmamıştı, durumumuz pek iyi olmadığı için, buraya zaten para gönderemeyen ailemden para istememem de gerekiyordu. haliyle bir yandan da 1000 tl'lik yardıma başvurdum, hatta başvuranlar şu anda 6 milyonu aşmışken ben ilk 60.000 içerisindeyim başvuranlar arasında. böyle olmasına rağmen herhangi bir para gelmedi. kiramı ödedikten sonra elimde avcumda doğru düzgün para kalmadı. memlekette olan kardeşimi aradım ve bir araç bulmasını istedim ki risk taşımadan ankara'dan çıkabileyim, risk grubunda olan anneannem, annem ve kardeşimin yaşadığı eve gidebileyim istedim. gerekli her şey hazırdı. tam 6 kez güzelce kendimi 199'a açıkladım, gerekli her şeyi anlattım. çoğu bana çok nazik davrandı sağ olsunlar. 112'den önce başvurumun alındığına dair mesajlar aldım çok geçmeden ise red mesajları geldi. izin talebine çok hızlı bir şekilde dönebilen yetkililer ne hikmetse yardım talebine haftalar geçmesine rağmen dönüş yapmamaktaydı... kalacak yerim dahi sallantıda olduğu şu dönemlerde, param pulum hiçbir şeyim kalmadı. evde ne varsa katıp katıştırıp yeni yeni yemekler bulma yolunda emin adımlarla ilerlesem de artık onlar dahi dibi görmeye yüz tuttu. lütfen, hiçbir tehlike oluşturmamama rağmen zorla ankara'da tutulmaktayım, bana bir çıkış yolu gösterin. bu bir yardım çağrısıdır, kesinlikle para yahut yemek talebi değildir. ben bu ankara'dan nasıl çıkıp memleketime güvenli bir şekilde gidebilir, kardeşim ve kendime bu hususta izin alabilirim? illegal olan hiçbir şeye başvurmaya cesaretim yok açıkçası, zaten hiçbir şekilde yardım etmeyen devletimize bir de ceza ödeyecek ne takatim ne de param var. başlıktaki rezalet haşa kesinlikle devlete ait bir durum değildir tamamen benim çektiğim rezilliğe temsilendir. kendime iyi bakamıyor, sadece annemin yanına gitmek istiyorum. anneler gününde yaşadığım duygu seli ile beraber artan bu hissim tarifsiz, artık denediğim son çare buraya yazmaktır. çok kötü durumdayım sevgili arkadaşlar, lütfen bir çaresini biliyorsanız beni yeşillendirin. sevgi ve saygıyla.

    özet: hasta değilim, evime dönmek istiyorum, gerekli koşulların hepsini sağladım fakat sebepsizce ankara'da kalmaya zorlanıyorum. burada tek başına takatim kalmadı, bir yol arıyorum.

    edit sebebi: özet talebi.
hesabın var mı? giriş yap