• annemle bana erikli doğum günü pastası yapıyorduk.
  • yaşım 11, o gün kanepede uzanmış atv'de ayı yogi çizgi filmini izliyordum. normalde çizgi film bittikten sonra yabancı bir dizi çıkıyordu. tam emin değilim ama, ya çizgi film yayınlanırken ya da çizgi film bittikten sonra reklamlar yayınlanırken aniden canlı yayına geçildi. ali kırca heyecanlı heyecanlı olayları anlatıyordu. kendisi olan biteni anlatırken ikinci kuleye henüz saldırı olmamıştı. fakat aradan azıcık zaman geçtikten sonra diğer kuleye de uçak çarptı canlı yayında. o an gözlerim fal taşı gibi açıldı ve tüylerim ürperdi. gerçekten üzülmüştüm. çünkü kendimi bildim bileli bizim evde ikiz kulelerin olduğu bir poster vardı duvarda. o kulelerin en tepesine çıkma hayallerim vardı. onları filmlerde veya kliplerde görünce seviniyordum. saldırılardan sonra kuleleri filmlerde veya kliplerde görünce üzülüyorum. örneğin leon filmini her izlediğimde, shape of my heart eşliğinde kameranın yükselip bize genel bir new york manzarası sunduğu o son sahnede evimizdeki o eski poster geliyor aklıma.
  • iyi hatırlıyorum, okuldan eve gelmişim herkes televizyonda haberi izliyor, herkes şokta sanki bizim kuleler vuruldu, sonra annem bunlar kesin muslumanlara savaş açarlar dedi. olayın durumunun ciddiyeti gitgide artıyor benim gözümde ama ben kafamda tek soru vardı.

    acaba yarın okullar tatil mi?
  • lise hazirliktaki ilk gun.
  • pide yaptırıyordum. pidecinin televizyonunda herkes pür dikkat o anı izliyordu. pide küreğini tutan emektar kardeşimizin tek derdi pidelerin yanmamasıydı. varol pideci.
  • o gün işe gitmemiştim ve ailemle yer sofrasında evde yemek yiyordum. ikinci çarpmayı cnnturk ten canlı görüp şoka girmiştim.
  • ikinci uçağın çarpışını canlı canlı izledim. aksiyon filmi gibi oturup izledik hepsini. pentagona doğru düzgün çarpmadığı için üzülmüştüm de. o günden beridir de düşünürüm bu nasıl hayal gücü diye. tamam japonlar kamikaze işini savaşta kullandılar ama yolcu uçağı kaçırıp gökdelene çakmak nedir yahu. bir gün bu işin aslı ortaya çıkacak ve öyle basit bir terör saldırısı olmadığını herkes görecek. neyse saldırı bana kalırsa bizim 15 temmuzla benzerlikler gösteriyor. en basitinden olan yine masuma oldu.
  • olaya sevininlere karsi yapilanin bir teror saldirisi oldugunu ve olenlerin masum insanlar olsugunu anlatmaya calistim.

    fransada olan saldirilar ve sonrasinda stadlarda yapilan saygi durusundaki isliklar gosteriyor ki degisen hicbir sey yok
  • galatasaray - lazio maçına gitmiştim.

    ailemin "gitme sakın ya bir şey olursa" uyarısına, global terör örgütleri hedef olarak ikiz kuleler, beyaz saray, pentagon ve alisamiyen'i mi seçecek diye cevap vermişliğim vardır.
  • yazlıkta ufak bir kavga etmiştim çocuk halimle ağzım burnum çizilmişti hep. babamlar da dayak yediğim gerekçesiyle beni karate kursuna yazdırmışlardı. yine bir gün çantamı hazırlayıp çıkmama yakın haberlerde denk geldim. sonra peşine ikinci uçak da vurunca bayağı bayağı takılıp kalmıştım tv'ye, kalkamamıştım karşısından. kimse ne olduğunu anlamıyordu haber kanallarında da. katların pencerelerinden atlayan insanları gösteriyorlardı, o dönem sansür yokmuş demek ki o konularda. cidden ürkütücü bir gündü ama bir taraftan da hiç bir şeye anlam verememiştim küçük halimle.
hesabın var mı? giriş yap