1983 yılında yapılan sınav röportajı

• ekonomik zorluklar olmasına rağmen,insanlar bugünkü gibi delirmemiş kibar ve zarifler.
  maalesef böyle insanlarımız artık olmayacak.
• sınava girecek öğrencilerin konuşmasını da gayet düzgün bulduğum röportaj. ne yapıyorlar kim bilir, umarım sağlıklari yerindedir.
• insanların konuşması ayrı, insanların yüzü bile ayrı güzelmiş. şimdi herkeste bir suratsızlık ve hayattan bezmişlik. o zaman da zordu hayat ama insanların yüzündeki ışıltı pırıl pırılmış, kaybolmamış.
  günümüzdeki dejenerasyon insanların yüzüne bile yansıyor demek.
• herkes tuvalete gidiyor benim de geldi diyen kızıl saçlı çocuğun naifliği dikkat çekici.
• sabah 5:30 civarında kalktık diye söze başlayan adamın ses tonu ve aksanı için 3 gün uykusuz işe giderim.
• bir ülke düşünün ki yıllar geçtikçe yıllarda geri gitsin. bu insanlar buharlaşmadı muhakkak ki, bu insanlar aramızda. bu insanlar hepimizin babası, annesi, amcası, eşi, dostu... fakat bu insanları bulup şimdi röportaj yapsanız aynı derli toplu hitabeti ve dilbilgisini yakalayamazsınız. çünkü zamanın ruhu bu insanları da kendine benzetti. artık hepimiz kürtaj yapıyoh.
• şimdi üniversite bitirenler böyle konuşamıyor.
• türkiye zamanı bükmeyi başarmış tek ülke olabilir nasıl yaptık bilmiyorum ama geçen 40 senede şuradaki günlerden daha geriye gidebilmişiz
• burası büyük ihtimal istanbul. o zamanlar istanbul nüfusu 5 milyon civarıydı, doğudan göç vardı fakat doğudan gelenler istanbul şartlarına uyum sagliyorlardi ve dolayısıyla istanbul türkçesine hakim oluyordu.
  şimdi ise nüfus 18 milyon ve gelenler istanbul'a kendi sartlarini direttiler, bir de cahillige prim veren bir hükümet var 18 yıldır bu ülkede.
  kibarlık, naiflik, saygılı, bilgili olmak şu an onların gözünde "ibnemsi biri" gibi.
  
  not: mübadeleden beri istanbul'da yaşayan bir ailedenim.
  
  not2: doğu derken istanbul doğusu, karadeniz, güneydoğu, akdeniz dahil.
• mustafa kemal atatürk'ün hayalini kurduğu ve gerekleştirdiği medeni ülkenin insanlarıyla yapılan röportajdır. şimdi bu görüntüden hızla uzaklaşmaya başladığımız için böyle insanların varlığı gerçek olamaz gibi geliyor. ama türkiye böyle bir ülkeydi. biz göremedik, ona üzülüyorum.
  
  belgesellerde vs röportaj yapılan yaşlı kişilere bakın, çoğu şiir gibi konuşur. illa ki düzgün bir türkçe'den bahsetmiyorum. nezaket anlamında fersah fersah ilerideler. sadece türkiye için de sınırlandırmamak lazım aslında. tüm dünyada insanlar eski nezakete sahip değiller. sosyologlar daha iyi bilir tabi ama nedenlerini az çok biliyoruz hepimiz.
  
  bazı şeylerde ileriye giderken en önemli değerleri kaybetmemiz çok acı.