• şu sıralar en çok arzuladığım şeylerden biri. ne güzel olurdu..

    bir sabah bir uyanıyorsun; takvimler 2001 mayısını gösteriyor. yaşanan her şey kötü bir rüyaymış.

    - uzun yok.
    - kaos yok.
    - insanlar bu kadar ayrışmamış ve vicdanlar bu denli körelmemiş.
    - insanlar ölmemiş.

    yaşım daha 14. çocuk sayılırım. safım ve salağım.
    berbere bile babam götürüyor. hani şu; masasının üzerinde zaman gazetesi olan berber amca. hatırladın di mi?

    şimdiki gibi değil korkularımız. bisikletten düşüp ölmek en büyük korkum o zamanlar. ya da dedemlere giderken bindiğim otobüsün kaza yapması. patlaması değil..

    safım, salağım ama mutluyum lan. en önemlisi de; umutluyum.
  • şu anda yaşadığımız ortamdan daha iyi bir ortama uyanacağını sanmak aptallıktır. türkiye hiçbir zaman refah içinde bir ülke olmamıştır. ne bu hükümet öncesinde ne de bu hükümet döneminde rahat olduğumuz bir dönem olmamıştır.
  • yaşım 24 ve önümde uzun'lu en az 15 sene var...kabus.
  • ecevit'e uyanmaktır. ay yerim ben onu.
  • günde en az 4 defa 31 çektiğim zamanlara tekabül eder.
  • çocukluğumun geçtiği güzel zamanlardı.artık sadece düşününce güzeldi heralde o günler gibi bi ifade takınabiliyorum.çünkü 14 yıllık "uzun yönetimi" yaşama sevincimi biraz törpülemiş sanki hatırlarken bile zorlanmaktayım.en azından eceviti hatırlatır ve şu anki gibi hergün televizyonda uzun ve cüremasını görmediğimiz zamandır.
  • üniversiteden yeni mezun pırıl pırıl bir doktorum. uzmanlık sınavına hazırlanıyorum. dünyayı ben kurtaracağım..

    (bkz: kurtaramadı)

    edit : bazı arkadaşlar ne oldu sonra diye sormuşlar. meraketmeyin, sınavı kazandım, uzman oldum.. başarılı da bir hekimim. ama dünyayı kurtaramadım.. ülke o günden bu güne tepetaklak gitti.. planlar gerçekleşmedi.. mutsuz ve umutsuzum..
  • neden bilmiyorum ama şu an için;
    16. yüzyıl japonyasına samuray olarak uyanmak kadar ilgimi çekmemiştir.

    üstelik 2001 benim için fena bir sene de değildi, lisedeydim takılıyordum.
  • ne güzel olurdu. yeniden lise de olurdum. hayata hala toz pembe bakıp gelecek hayalleri kurabilirdim. alevi bir aileden gelen biri olarak o zamanki koyu dindarlık anlayışında olan arkadaşlarımla bir şeyler paylaşıp aynı değerlere sahip çıkabilirdim. bu kadar çok şeyi kanıksamamış bu kadar çok tepkisiz olmamış olurdum. okuduğum haberlerin izlediğim kanalların kaleminden ağzından çıkanların bir dayanağı olurdu. insanlar hala bir şeyleri sorgulama yetisine sahip olurlardı düz mantık x söylüyorsa doğrudur demezlerdi. daha güzel bir dünya mümkün diyebilirdim çünkü ülkeye hala çok seslilik hakim olurdu. evet ekonomik kriz vardı evet insanlar zor durumdaydılar ama kimseyi a görüşünde b görüşünde diye yargılamaz konuşmamazlık etmezdi. kadınların başında klu klux klan tarikatındaki gibi kukuleta benzeri çanakçı örtüler olmazdı. evet yine mükemmel bir ülke olmazdık ancak en azından hala hayallerimizin olabildiği bir coğrafya olurdu.
  • aynı 14 senenin bir daha yaşanacağına delalettir. manyak mısınız?
hesabın var mı? giriş yap