2001 yılı istiklal caddesi görüntüleri

• şuanki halini düşününce insanı ciddi anlamda üzen görüntüler ;
  
  http://alkislarlayasiyorum.com/…caddesi-goruntuleri
• ordaydım vazgeçilmezimdi istiklal... hayatımın en güzel yıllarından biriydi o yıllar.
• 17 yılda ne kadar çok ileri gittiğimizi gösteren görüntüler. şu an istiklal caddesi sadece alt kesim araplara ve bağcılar gençliğine hitap ediyor. öncelikle, o ağaçları ve arnavut kaldırımlarını o caddeden söken kişi ve bu emre imza atanlar umarım gün geldiğinde bunun hesabını öteki dünyada veremezler.
  
  ne tarihimize sahip çıkıp korumacı yaklaşım gösterdik, ne modern mimariyi benimseyecek adımlar attık. varsa yoksa gecekondu mimarisi aşkı.
• mandabatmazı bile gordugumuz videodur.. ulan 17 sene oncesine nostalji duyacagim aklima gelir miydi?? nerden nereye
• izlerken yutkunmama sebep olan görüntülerdir.
• bence eski o kadar güzel değil, yeni çok kötü. neresinden tutarsan tut elinde kalıyor, genel olarak ülke de her sey böyle. 2001 senesi kriz senesi ama o seneyi bile arar olduk şu an.
• yaşar günaçgün virali gibi olan görüntülerdir.
• ne çok eski, ne de çok farklı olan görüntüler.
  
  aslında üzerimizdeki nostalji rehavetini atarsak taksim o zaman da son derece kalitesiz bir yerdi. 99-2003 arası nişantaşı' da iletişim fakültesinde öğrenciydik. işimiz bitince apar topar anadolu yakasına - kadıköy'e kaçmaya gayret ederdik. değişen şu oldu ki, diğer insanlar da duruma uyandı ve onlar da kadıköy'e koşmaya başladı. ilave olarak beşiktaş öğrenciler nezdinde sahip olduğu büyük potansiyele bir nebze olsun ulaştı. bir de hiç hesapta olmayan karaköy meydana çıktı.
  
  velhasıl-ı kelam, taksim o zaman da alt kalite turist, pezevenk, torbacı, transeksüel işgalindeydi. şimdi sadece yeni türkiye'nin boyası da o yapının üstüne çekildi.
• aqepe gibi vandalizm öncüsü henüz ülkeye musallat olmamışken çekilmiştir.
• nostalji yaptıran görüntülerdir.
  
  2003-2006 yıllarında okulu her kırdığımızda giderdik. akşama kadar önce kahve nargile peşinde koşar, sonra artık hangi sokakta kendimizi bulursak bira içerdik. yakası bağrı açılmış, pantolondan bir tarafı taşmış gömleğimizle, sola sağa kaymış kravat, bol gelen pantolonla ve ona uyduramadığımız ayakkabılarla. efsane yıllardı bizim için.
  
  liseliydik haliyle.
  
  hatta hatırlarım bir kere türkü bara girip kafa bi dünya ne yapıyoruz lan biz burada diye diye türkülere yüksek sesle eşlik ettiğimiz bile olmuştu.
  
  görüntüler onu hatırlattı bana.
  
  çok da hüzünlenmedim aslında.
  
  ama özlemiyor değiliz be hacı.
  
  güzel günlerdi amına koyayım.