23 yaşında 4 yıllık fakülteye başlamak

• ben 23 yaşımda iki senelik memurdum. şuanda atananlarla bile çatışıyorum 23umde universiteye başlasam nesilden dolayı kafayı sıyırırdım muhtemelen.
• çok erken başladım ve sınıf atladım. hazırlık okuduktan sonra 16 yaşımda üniversite birinci sınıftım. eğer 16 değil de başladığımda 24 yaşında olsaydım; deneyim ve tecrübe den dolayı kesinlikle daha çok verim alırdım. bence çocuklar erken başlamasın, sınıf atlamasın. bişeyler hep eksik kalıyor. yeteri kadar verim alınamıyor...
• 60 yaşında adamlar mezun oluyor. bu yüzden kafanıza fazla takmayın.
• 33 gibi havacılık ve uzay mühendisliğine başlama niyetim var.
  
  edit:soranlara ithafen kariyer amaçlı bi düşüncem yok sadece merak ve hobi.
• 32 yaşımdayım. 27 yaşında yeni bir fakülteye başladım iş güç evlilik derken dondurdum. su anda yuksek lisans yapiyorum. akranlarim doktorayi bitirdi kadro aldi akademisyen. ben de 35 yaşında ise hukuk fakültesini deneyimlemek niyetindeyim. o filmde dediği gibi; "bu hayatın yarısını başkaları için yaşadım". 35ten sonra kendi yolumu çizeceğim. daha emin, tecrübeli kararlar vereceğim. herkesin bir zaman dilimi olduğuna inanıyorum.
• 23 yaşında üniversiteye başlayıp nesil çatışması kaygılarından bahsedenleri gördüğümüz başlık. bu nasıl bir tükenmişliktir, hayret.
• jenerasyon farkı hissedilecek durum
• geçen akşam (22:00 gibi) ben laboratuarda çalışırken 2 öğrenci geldi, mukavmet sordular. birkaç problem çözdük birlikte. 1 tanesi eski gemiciymiş ya la. acayip saygı duydum, herhalde benim yaşımdaydı.
  
  haziran'da da 30'larında bir anneyi mezun ettik. gerçekten çok azimli bir kadındı ama.
• 30 yaşındayım, 16 yaşında başkalarının benim adıma verdiği saçma sapan kararlar ve çaresizliğim yüzünden kendimle alakasız bir bölüm okudum. sınıf arkadaşlarım dahi benden boğaziçi bekliyorlardı. çalışkan ve iyi bir öğrenciydim. başaramadım. ertesi yıl tekrar hazırlanmama bile izin verilmedi.
  20 yaşında iş hayatına girdim parasızlıktan. başka da çarem yoktu. dağılmış bir aile, kaybolmuş hedefler, sadece ayakta kalma çabası...
  şimdi 30 yaşındayım. öğrenme hevesimi hiç kaybetmedim. tekrar başlıyorum. yaşım değil, kaybettiğim zaman beni üzen.
• teknik olarak mesleğime 21 yaşında başladım. ^*
  yaşıtlarım okullarını uzattı, baba parasıyla dünya turuna çıktı, gününü gün ediyorlar. bense bugün ne kadar zam alacağım onu merak ediyorum. çalışma hayatı stresiyle çok daha erken tanıştım.
  
  sanırım doğru olanı bu tip insanlar yapıyor, benim gibi koştur koştur kariyerine başlayanlar değil.