• hoş birşey değildir ve son derece tatsızdır.

    zira 40-50 yaş arası, insanın meslek hayatının en tepe dönemidir. başka bir firmaya gitse hak ettiğini alamayacak, hak ettiği pozisyon açan firmalar da üç kuruş "cost reduction" tiyatrosu uğruna daha ucuza adam bulmak için junior tercih edeceklerdir 40 yaşlık pozisyona.

    düşmanıma vermesin allah. ekmek parası zor bu devirde.
  • önümüzdeki yıllarda bolca tecrübe edilecek durum. 10-15 yıl öncesine kadar insanların emekli olduğu yaşlarda çük gibi ortada kalacaksın. hiç ulaşamayacağın emeklilik hayalleri 20-25 yıl uzaklıktan sana nanik yapacak. bu durumun yaratacağı sosyal bunalımları ilk yaşayacak nesil çok fena göte geldiğinin hala farkında değil. bakınız çok enteresan; isyan etmeyesiniz diye rızıkçılar, şükürcüler bile şimdiden kılıf hazırlıklarına başlamış.
  • bu rekabet piyasasinda olmasi muhtemel durumdur. benim 4 birim aldigim pozisyona 2ye calisirim diyen meslektaslarimdan gordugum ihaneti ifade eden durum ayni zamanda. ben bu pozisyonu haketmek icin 15 sene calismisim, master yapmisim, yurtdisinda gurbetlik cekmisim. sonra yeni mezun bir kopil gelip yaptigim ise talip oluyor yari fiyata. acgozlu bazi patronlar da o kopillerin benim yaptigim isi yapabilecegini dusunuyor. patron maasi 2.5a dusurmeyi teklif ediyor karsiliginda, ben olmaz diyorum, basiyorum istifayi. herkes hayrini gorsun simdi..
  • 40. doğumgünümden iki ay sonra deneyimlediğim hayat tecrübesi.

    öncelikle işten çıkarıldığınızı öğrendiğiniz anda ilk şoku atlatmak için şunu unutmayın: “yaşam devam ediyor, sağlıklısınız, sizi seven bir aileniz var.” geri kalan hiçbir şeyin önemi yok.

    size uzatılan evrakta (tek taraflı fesih bildirimi) yazılanları dikkatlice okuyun. ihbar ve kıdem tazminatı hakkınızla ilgili detayları inceledikten ve mutabık kaldıktan sonra imzalayın.

    kişisel eşyalarınızı alırken biraz hüzünleneceksiniz, hepimiz duyguları olan canlılarız sıkıntı yok ama bunu etrafa belli etmemeye çalışın.

    eve dönünce eşinize, ailenize durumu sakince paylaşın. sizin sağlam durmanız onlara da güven verecektir.

    birkaç gün kafa dinleyin, haftaiçi işe gitmemenin tadını çıkarın, şehrin o saatlerde nasıl olduğuna şaşıracaksınız.

    sonra sırasıyla şunları öneriyorum:

    1) işkur’a bildirim yapıp işsizlik maaşına başvurun. akmasa bile damlıyor.

    2) işe iade davası açmak için bir avukatla görüşün. o sizi en iyi şekilde yönlendirecektir. dava açmak için 30 gün süreniz var.

    3) firma ihbar, kıdem, içeride kalan yıllık izin ve işten çıkarıldığınız güne kadar maaş haklarınızı ödeyecek. uzun yıllar aynı işyerinde olunca sağlam bir para oluyor, altın-döviz-mevduat gönlünüze göre değerlendirin.

    bu para sizi yaşam standartlarınızı değiştirmeden 12 ay, biraz sıkarak 18 ay rahatlıkla idare eder. unutmayın “hazıra dağ dayanmaz” bu nedenle yeni iş arama sürecine geçiyoruz.

    4) cv güncelleme faslı insanı biraz geriyor. yıllarca bölüm yöneticisi olarak masanın bu tarafındayken, şimdi karşı taraftasınız. yaş 40 ve tecrübeniz fazla, bitirdiğiniz projeleri ve görev tanımınızı bile yazsanız birçok kapıyı açabilirsiniz.

    5) özgeçmişinizi mutlaka başvurduğunuz yerin ik departmanlarına iletin. bazı bölüm müdürleri tecrübenizden ötürü sizi kendi yerine potansiyel aday olarak görüp başvurunuzu sümen altı etme yolunu seçebiliyor.

    6) ülkedeki genel ekonomik belirsizlik ve işsizlik oranları moralinizi bozsa da vazgeçmek yok. sabırla kariyer siteleri ve eski işyerinizden bağlantılı olduğunuz firmalar üzerinden aramaya devam ediyoruz.

    7) sosyal medyada işinizden ayrıldığınızı bildirmekten çekinmeyin. sizi tanıyan insanlar iş aradığınızı bilmezlerse nasıl yardımcı olacaklar? eş-dost referansıyla ilanı bile çıkmayan bazı işlere ulaşmanız mümkün.

    8) gerisi tamamen sizin yıllar içinde kendinizi nasıl geliştirdiğiniz ile alakalı. yüksek lisans, doktora, yabancı dil, yurtdışı tecrübesi, vs. artı puan katacaktır.

    yaklaşık 6 haftalık işsizlik dönemimden sonra mevcut işimden daha yüksek ücrete ve yan haklara kavuştuğumu belirtmek isterim.

    bu süreçte en çok çocuklarım için kaygılandım. ben taş taşırım yine aç kalmam ama onların geleceğini düşünmekten uyuyamadığım geceler oldu.

    kendi egosu ve koltuk korkusu yüzünden beni yıllarca çalıştığım kurumdan ayıran orospu çocuğu sayın fabrika müdürüne de affınıza sığınarak buradan sövmeden edemiyorum.
  • tam da son bankamdan çufçuflatıldığım zamanki olaydı bu. o gün bir söz verdim ve çok şükür, bir defa niyeti bozduğum halde yine de bankacılığa dönmedim.

    sondan bir önceki durak olduğunu, son mola yerinde durduğunuzu fark ediyorsunuz 40 yaşında işsiz kalınca. emeklilik son duraksa, 40-41 yaşlarında son mola yerine varmış oluyorsunuz. hani nasıl diyeyim, çalıştığın maaşlı işten memnun değilsen, en son bu yaşlarda istifayı vermek gerek. çünkü sonrası; lütfedip de çağırdıkları iş görüşmelerinde "yaşlı adamı n'apayım ben?" sorularına muhatap olmak, "genç biri senden daha hızlı öğrenir." diye kafana kakılması, "senin kadar deneyimlisi çok para ister." diye düşük maaşa yol yapılması... ki düşük maaşa da razı oluyorsun, ekmek kavgası çünkü. bankadan son olarak 7 bin brüt alırken 1.800 nete razı oldum ben 40 yaşında. sonrasında da her türlü sıkıntıya rağmen işime sarılma süreciydi. çünkü şimdi 45'inde bir kez daha işsiz kalsam, yaptığım iş başvurusuna şlak diye artistik bir hareket çekilecek.

    tabii işin uzmanıdır, duayenidir, sektörün bilinen isimlerindendir; öyle insanlar rahat rahat iş bulur. ama benim gibi elini sallasan değen bir sektörün orta karar bir elemanıysan, 40-41 yaş limit güzel kardeşim. o durak kaçtı mı, s.kseler de işinde çalışmaya devam et derim emekliliğe kadar. yoksa sonrası anca sermaye bulup kendi işini yapmak.
  • babam 39 annem 38 yaşında emekli oldu
    şukellada emekli maaşları var

    ben babamın yaşına geldiğimde daha önümde 26 yıl olacak

    soru şu bu 26 yılı kim ekledi ?
  • aslında bu durumda kriter çok basit; 25 yaşında bir yeni yetmenin yapabileceği bir işi yapacak bir çapınız varsa tehlike çanları sizin için çalıyor. çünkü düşük maaşlı bir yeni mezunu bir kaç ay eğitip iş yaptırmak varken aynı iş için 40 yaşında adama iki kat maaş vermek hiç anlamlı değil.

    iş hayatında her yaşın bir pozisyonu var, eğer yaşının gerektirdiği pozisyonda çalışacaksan problem yok, 40 yaşında işsiz kalmak iyi bir fırsat bile olabilir..
  • işte dinler bu yüzden var.
    selam ve dua ile.
  • inanilmaz korkuyorum bu durumdan ki muhtemelen basima gelecek durumdur. o zaman bakacagiz duruma artik.

    65 yasinda emekli olacaksam, 35 yasinda isem, 30 sene daha su an calistigim is yerinde calisacagimi saniyorsam... ancak malimdir zaten.

    daha kotusu yok mu?
    (bkz: 50 yaşında işsiz kalmak)
  • ne 20'li yaşlarda yolun başındasınızdır, ne de emekliliğinizi elde etmişsinizdir. yolun ortasında öylece kalakalmaktır.
hesabın var mı? giriş yap