deniz dedik öpüp başımıza koduk tuzu ekmeği ^*

• ilk günlerindeki gibi troya'nın
  usulca dokundu mor yamaçlarına
  gül parmaklı şafak ida'nın
  işıdı sonyaz'ın gergin karnı
  kuytularda ince bir rüzgar
  okşadı küçük mavi çiçeklerini sevdanın
  sürüp gidiyordu yaşamın gelgiti
  
  sürüp gidiyordu doğumlar ölümler
  ardından ölümcül sancıların
  sese dönüştü titreyen çiyler
  baktım gözlerin söylence rengi
  neydi o yumuk avuçlarında
  bir giz gibi sımsıkı tuttuğun şey
  görünce dünyamızı neden ağladın
  söğütler yaprak döktü sular ürperdi
  
  ilk günlerindeki gibi troya'nın
  hangi korkularla kim demiş
  bir kız doğunca dört duvar sızlar diye
  sızlamadı genişledi duvarlar
  tanelenen başakla geçmişten geleceğe
  bakır taslarla içildi şerbetin
  itırlar defnelerle ilk çeyizin kondu sandığa
  nişanlandın yaşama beşik kertmesi
  
  onarmış gibi duvarlarını kentin
  dayanıklı olsun diye tüm acılara
  tuzladık kaya tuzuyla bedenini
  yuduk kırk bir çeşit ot katılmış sularla
  ve güllerin ve dikenlerin ve kırların acemisi
  kesilmesin diye dar geçitlerde soluğun
  en mavi sözcüklerle seslendik sana
  'deniz' dedik öpüp başımıza koduk tuzu ekmeği
  
  mehmet başaran