çocukken hayal edilen meslek vs bugünkü meslek

• kazananı belli karşılaştırma. hangi çocuk mühendis olmak ister lan. kim avukat olmak ister. kim tüccar olmak ister ya. ben gerizekalıyım değerli arkadaşlar.
  
  astronot olmak isterken, araba yarışçısı olmak isterken, kaptan olmak isterken hatta indiana jones'a özenip arkeolog olmak isterken yetişkinlerin orospu çocuğu dünyasına kapıldık gittik mal mal meslekler seçtik kendimize. sıkıcı, aptal işler. çocuk katiliyiz.
  
  şimdi kaptan olanlara bakıyorum böyle. sporcu filan olanlara bakıyorum. öyle bakıyorum. allah belamı vermiş diyorum.
• çocukken yunus eğitmeni olmak isterdim, yunus parklarının bir işkence merkezi olduğunu öğrendiğimde, beden eğitimi öğretmeni olmaya karar verdim.
  
  ama babam bu hedefin çok küçük olduğunu bildirdi. şimdi iktisat mezunuyum. işsizim.
• küçükken bilgisayar mühendisi derdim, sonra gazeteciliğe döndü, sonra lisede gittiğim meslek lisesi gereği yeniden bilgisayar işlerine döndüm ama bakınız şu an üniversitede okuduğum bölüm gazetecilik.
  
  (bkz: tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanıdır)
• http://i.imgur.com/la9wtyo.jpg
• (bkz: gazeteci)
  
  (bkz: dandik memur)
  
  büyüdükçe geri zekalı olmuşum.
• (bkz: tiyatrocu)
  
  (bkz: bilgisayar programcısı)
  
  çok alakalı çok. of of.
• ilkokul ve biraz öncesinde kuruyemişçiyle evlenip ev hanımı olma hayalim vardı.
  
  (bkz: çocukken evlenilmek istenen insanlar/@pia yuitza)
  
  ortaokulda yönetmen olmaya karar vermiştim. sinema okudum, şu an ilk uzun metraj filmimin yoğun hazırlığı içindeyim. mutluyum. :)
• çocukken bilgisayar mühendisi, şimdilerin ziraat mühendisi.. pişman mıyım?tabii ki değilim, şükretmeyi biliyorum ve hayatımdan memnunum..
• kötü insanları mat etmek için avukat (sadece suçsuzları savunacaktım),
  insanları iyileştirmek için doktor,
  cinayetleri çözmek için dedektif,
  tarihsel kalıntılara merakımdan dolayı arkeolog (dere tepe taş incelerdim)
  bilime yatkınlığım dolayısıyla bilim adamı
  
  olmak istemiştim. fakaaaat;
  
  herşeyi aynı anda isteyince bir bok olamıyor insan. lisede kredili sistemde okurken bir sonraki dönem için zorunlu seçilen bölümüm de salak bir aşk yüzünden sosyal bilimler olarak kaldı. sevgilimin sosyal bilimler'de kalması yüzünden ben de duygularımı dinleyip bir hafta sosyal bilimler'e, diğer hafta da mantığımı dinleyip fen bölümüne geçiyordum. idareye gidip "hocam noolur fen'e alın" derdim sonra aşkım depreşince öteki hafta "sosyal olsun nooooooolur" derdim. bir ay boyunca bir o bölüm bir bu bölüm gittim geldim. en sonunda sosyal'de kaldım. hayattaki en büyük salaklığım, yediğim en büyük goldür bu. zaten kendimle birlikte kopya vere vere 2,5 yılda mezun ettiğim o kız da okul bitince yüzüme bakmadı. (yıllar sonra görünce de dibi düştü ama iş işten geçmişti. bir daha da aşka meşke dair kazık yemedim. en azından o dersi almış oldum)
  
  evet sözün özü bu kadar şey isteyip hiç aklımda yokken mali müşavir oldum. hiç aklımdan bile geçmiyordu bu iş. işimi seviyor muyum? sevmek zorundayım diyorum. bayıla bayıla yapmıyorum ama en azından madem düştüm, zevk almaya bakayım diye mümkün mertebe kendimi sıkmadan yapmaya çalışıyorum. çevremdekilerin "aaa sen mali müşavir misin?" diye şaşırıp "ya hiç sana uymuyooooo" demeleri de bir yerde bıktırsa da ne yapalım düştük bir kere.
  
  meslek seçimi çok ama çok önemlidir. bunu okuyan yeni jenerasyon varsa kendisine ders çıkartsın. herkes sevdiği işi yapmalı. bir tane hayatımız var, bok etmeyin.
  
  bahdedilen ilişkinin detayı için:
  (bkz: bir sevgi uğruna yapılmış en büyük fedakarlık/#50605526)
• astronotluktan başlayarak ressam, tiyatrocu, avukat, siyasetçi diye devam ederken birden kendinizi mali müşavir adayı olarak bulmak. neyse kıçı sıkarsam uzay teknolojileri araştırma enstitüsü'ne muhasebeci olarak girerim belki, kısmet.