ölüme yakın

• bir orhan veli şiiri
  
  ölüme yakın
  
  akşamüstüne doğru, kış vakti;
  bir hasta odasının penceresinde;
  yalnız bende değil yalnızlık hali;
  deniz de karanlık, gökyüzü de;
  bir acaip, kuşların hali.
  
  bakma fakirmişim, kimsesizmişim;
  -akşamüstüne doğru, kış vakti-
  benim de sevdalar geçti başımdan.
  söhretmiş, kadınmış, para hırsıymış;
  zamanla anlıyor insan dünyayı.
  
  ölürüz diye mi üzülüyoruz?
  ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
  kötülükten gayrı?
  
  ölünce kirlerimizden temizlenir,
  ölünce biz de iyi adam oluruz;
  şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
  hepsini unuturuz.
• (bkz: mevtai)
• her ne kadar kederli bir siir gibi gorunse de bana bir rahatlama hissi veren siir. 'oluruz diye mi uzuluyoruz?ne ettik ne gorduk su fani dunyada kotulukten gayri?' olumu bu kadar hafife alabilir , onu bu kadar sevdirebilirdi bize herhalde..
• şu kış vaktinde dinlenecek şiirlerden.
  tabi ki müşfik kenter'in sesinden.
  
  https://youtu.be/dclexkh5xdg
• bir kişi de olsa insanları bu şiirden haberdar etmek en büyük sevaplardan olmalı.
• hicbir zaman olumden korkmadim, cocukken bile cok cekici, gizemli bulurdum olumu. kronik mutsuzlugumdur belki bu hissimin temeli, o yuzden bu siiri de ilk okudugumdan beridir pek severim. olumun bir insani nasil arindirip, nasil da mutsuzluklarindan kurtaracagini, hayatin aslinda ne anlamsiz oldugunu dusunen insanlarin varligini hatirlatarak beni mutlu etmeyi basardigi icin seviyorum daha cok. ve yalnizlik hâli hep baki. hayatta yalnizlik icinde aci cekip mutsuz oluyorken olumden ne diye korkalim?
• bir liman var. kayık da olsa, yolcu gemisi de olsa, fırkateyn de olsa yanaşırken ağır ağır hepsinin aynı boya geldiği... bir akıntı sürükler, karşı konulamaz bir akıntı. nadiren, dümeni düzelttim sansan da o sinsi akıntı bazen sadece yavaşlar ama sürüklemeye devam eder o limana. kimisi hızla sürüklenir, kimisi olağan bir hızla. liman, yaklaştıkça bir söküm tesisine benzemeye başlar, ama tam olarak öyle de değil. korkmaya başlarsın. işte orhan veli, bu şiiriyle korkma, yanaş demektedir dümeni kilitlenip akıntıya kapılanlara.
• yenisi adli kitabindaki orhan veliye ait bir siir.
  
  ask da oldugu gibi olumde de cevrenin degisiminden dem vurmus. ama bu kez daha guzel olmus. olumun degil hayatin kirli ^{* * *} oldugundan ve bu fani dunyanin kotulugunden kurtularak yeniden iyi birisi, bunlardan arinmis yeni bir ruh olmanin guzelligini sade bir sekilde yansitmis garibim.
  
  yalniz sende degil yalnizlik hali orhan bey, hepimizde. ve bir gun umarim yalnizliklarimizi beraber giderebiliriz.
• garip akımının eşsiz sadeliği, orhan veli'nin büyük şairliği.
  
  her dönüp okumamda bütün insani çabaların ölüm gerçeğiyle karşı karşıya oluştuğunu anlıyorum. sahiden de,
  
  ne gördük şu fani dünyada, kötülükten gayri?
• her insana dokunacak bir şiir.