öncelikle bu soru için teşekkür ederim

• soru sorulmuştur.
  kalabalık karşısında konuşuyorsunuzdur. cevabı da pek toparlayıp söyleyecek durumda değilsinizdir. bozuntuya vermeden önce deriiin bi nefes alırsınız bu arada iç ses "hah pohu yidin şindi" demektedir. bu cümleyi kurarsınız. zaman kazanırsınız.
  ama o ne zaman kazanmadır öyle. birden zihniniz açılır ve başlarsınız bülbül gibi şakımaya. lafı dereden tepeden dolandırır, taklalar attırır sonra da sorulan sorunun cevabı olmasa bile siz anlatmak istediğiniz her neyse mevzuyu oraya getirir. konuyu bağlarsınız.
  soran cevabı alamadığına bile takmaz kafayı. üstüne de "aa bakın bu konuyla ilgili bi anekdot var.." bağlaması yaparsınız.
  konuşma biter, tebrik ederler.
  valla karviskali hanım ağzınızdan bal damlıyo bal..
  
  (damlasın bakalım biz o balı damlatana kadar kaç arıya fazla mesai yaptırdık biliyonuz mu ?" diyemezsiniz. gururlu ama nedense alçakgönüllü olmaya çalışarak terbiyeli bi gülümseme yapıştırırsınız dudağınıza.
  "oh şükür allaam bu da bitti bi dahaki konuşmaya/derse kadar..."dersiniz.
  n'apayım kabahat bende değil ki, beni buraya konuşmacı olarak çağıran sizde.. adım hıdır elimden gelen budur.