• şu an saymaya üşendiğim nedenlerinden biri de beraber takıldığınız insandır. dişi varlığı bırakın, hemcinsiniz bile bulunmaz ortamınızda.

    anlatmadan önce bunu okumanızda fayda var.
    (bkz: üniversitenin ilk yılı yurtta kalmak/@elmalili hamdi yazar)

    yurt odasında 4 kişi kalıyoruz, benden hariç bir izmirli ve kahramanmaraşlı’nın hemşehrisi. uzatmayayım; 2 maraşlı, 2 izmirli durumu var. hepimiz aynı üniversitedeyiz, sadece benim ve marasius’un fakülteler aynı, bölümler de aynı. daha ders başlamadan sınıf arkadaşım oldu diye o zamanlar sevindim mi bilmiyorum ama şu an lanet ediyorum.

    dersler başladığında zorluk çekmiyorum, beraber gidip geliyoruz. ilk hafta ‘spectator’ modunda insanları izliyorum, keşfetmeye çalışıyorum. marasius yerinde durmuyor herkesle tanışıyor. o birileriyle tanışırken ben sigara içiyorum, o birileri ile tanışırken sırada defterime geometrik şekil yapıyorum, o tanışırken ben yurda gidiyorum. o birileriyle tanışırken sayısını bilemeyeceğimiz kadar insan aynı anda sevişiyor.

    arkadaş çevrem 4-5 kişi ile sınırlı kalıyor. mutsuz bir durum değil ama okulda geyik yapacak adam yok, bu durumu yurttaki çevrem ile kapatıyorum. batak öğreniyorum, ihaleye giriyorum. lipton böğürtlenli çay karşılığında muhabbet edecek adam buluyorum, geyiği sağlam sigara otlakçılarını gözüme kestirip sigara ‘ikram’ ediyorum.

    marasius o kadar insanla tanışmış ki, biz fakülte bahçesindeyken bir çok kişi yanımıza geliyor. şimdilerde şükran duyduğum bir huyu var, beni kimseyle tanıştırmıyor. ta ki bir gün sınıfa girene kadar.

    (bkz: telefonunu versene/@elmalili hamdi yazar)
100 entry daha
hesabın var mı? giriş yap