• bir sözlük yazarının gurur duyarak yaptığı itiraf; bu ülke için ağlama sebeplerimizden sadece bir tanesi.
  • alt-orta sınıfa mensup türkiye vatandaşının egosunun şişmesi, aşınması ve en sonunda patlaması sonucu üzerimize sıçrayan cerahat, irin.

    sosyal, ekonomik ve kültürel manada toplumda kendine saygın bir yer, güçlü bir konum elde edemeyen yurdum insanının kendini güçlü hissedebildiği belki de tek alan; sahip olarak doğduğu etnisitenin ona tanıdığı firs class ayrıcalığı.

    adam devlet karşısında, halk karşısında ne kadar değersiz hissederse nefret söylemi de o kadar şiddetli, o kadar şatafatlı oluyor. dün mahkemelerinde süründüğü, bürokrasi engellerine takıldığı, memurunun insan yerine koymadığı ülkesinde ona belki de hayatında ilk kez güçlü hissetme fırsatı tanındı. kaçırır mı hiç? patronundan bütün gün azar işiten adamın evde karısını, çocuğunu dövmesi gibi. adam karısı, çocuğu hata yaptığında; güç gösterisi yapacağı bir neden oluştuğu için seviniyor içten içe.

    (bkz: akbabalık müessesi)

    first class demiştik, haliniz gündelik hayatında berbat yemeklere talim eden adamın, uçakta verilen yemeğe burun kıvırıp, orda burda bundan şikayet etmesine benziyor.
    ne garip, insan en çok doğuştan sahip olduğu özellikleriyle övünüyor, caka satıyor. fazlasını ne kendisi kazanabilmiş, ne de devlet ona böyle bir imkan tanımış çünkü.
  • inanilan bir sey, sen bundan tiksiniyorsan da inanmiyorsan da saygi duymak zorundasin niye cunku inanc meselesi saygi duy lan.
hesabın var mı? giriş yap