• placebonun 2004 sonu ekim ayi cikisli once more with feeling adli singles albumunde yer alacak olan yeni iki kaydindan biri olan sarki. brian molko, bu sarki icin: "it’s pure epic melancholy, a meditation on the passing of time and mortality….but it’s not miserable!" demistir. merakla beklenmektedir bu sarkilar; zira placebo bugune kadar salt bu nitelikte bir sarki yazmadigini, bu tip seylerin tarzlarinin disinda kaldigini iddia etmistir. tukurduklerini yalamaya "degisim" deyip demedikleri gorulcektir.

    pek yakinda! *

    (bkz: once more with feeling)
  • öyle ordan burdan şubidak sesler çok fazla girmediğinden olacak bana eski placebo şarkılarını hatta eski bsideları hatırlatan şarkı. sözler farklı şekillerde yorumlanabiliyor yine eskisi gibi, bu da brian molko'nun söz yazmadaki bu kabiliyetini yitirmediğinin kanıtıdır. gün içinde kendisini bana defalarca dinlettirmesi de benim şarkıyı başarılı bulduğumun kanıtı olsa gerek.
  • ilk dinlendiğinde pek bir özelliği olmayan basit bir placebo şarkısı gibi geliyor kulağa. dinlemeye devam edilip kulak şarkıya alışınca, hatta sözlerle birlikte dinlendiğinde sarsılıyor insan, şarkı vurup geçiyor...
  • tanidik bir melodi olarak tanimlandi ilk basta...sonra dinlendi..bir kez daha dinlendi... "himm..." dendi... sonra sozleri acildi; bir de sozleri takip edilerek test edildi...anlamina anlam katildi dinlerken...ve sonunda bir ogleden sonrasi kisiyi pencereden bos bos uzaklara bakip, "kimim ben?", "neyim?", "n'apiyorum?" ,"n'aapicam?", "boyle nereye gidiyorum?" sorularini sorarak kendine, bir sigara yaktirtmasina neden olabilen tehlikeli bir sarki oldugu ogrenildi...
  • ilk dinleyişte pek ısınamadığım, ama bir kaç kere arka arkaya dinledikten sonra, evet iyi bir şarkıymış bu dediğim yeni placebo şarkısı. hala i do'yu daha çok seviyorum ama 20 years da yavaş yavaş favorilerim arasına giriyor.
  • şarkının sözleri ile aynı doğrultuda hisleri uyandıran pek nostaljik görüntülere sahip bir klibi var bu şarkının. toprak renkleri ağırlıklı; şu an placebo cephesinden haberler veren türden.
  • (bkz: 14 years)
  • (bkz: veinte anos)
  • kesinlikle eglenceli olmayan, eglendirici olmasi da beklenilmemesi gereken bir sarki. bu sarki, placebo'nun ve ozellikle molko'nun icine dustugu orta yas krizinin disavurumudur. 20'li yaslara duyulan ozlem ile beraber, icinde bulunduklari yasin getirdigi olgunluk, bakis acisi, farkli beklentiler ve planlar ile onlerindeki 20 yilin nasil olacagini kestirmeye calisan, bunu yaparken belki gelgitler yasayan, dinleyicilerinin beklentilerini karsilamak konusunda celiskiye dusen, imajlari konusunda aldiklari kararlarda hatalar yapan; ama ne olursa olsun, uyelerinin birbiri ile olan sevgi ve saygisinin,uyum ve guvenin tam oldugu bir grubun son calismasidir.
    icerdigi o "nostaljik" goruntuler, taste in men tadindaki renklerle yogrulmus mekan, ote yandan ironik olarak brian molko'nun "yeni" imaji, siyahlara burunmus olmalari, bastan sona herkesin egik baslar, donuk bakislar ile yogun bir karamsarlik duygusu vermesi, bunun da zaten o kulaklarinizi dolduran depresif melodi ile harmanlanmasi sayesinde, sarkinin temasina cok uygun bir video cekilmis oldugu kanisindayim.
  • kötü bir şarkı olduğuna dair görüşlere katılmıyorum. placebo dinleyenlerine gene bir hüzün duygusu vermek istemiş.gayet olumlu bulduğum; belki eski albümlerinde bulunan single çalışmaları çok daha etkileyici olabilir. fakat ortaya konmuş olan bu basit müzikli ama anlamlı sözlere sahip olan placebo şarkısını hissetmekte önemlidir. **
hesabın var mı? giriş yap