• bayramdan sonra plan bütçe komisyonunda müzakerelerine baslanacak olan bütçe.

    bu sene butcede,

    - bütçe giderleri 204,9 milyar ytl
    - bütçe gelirleri 188,2 milyar ytl
    - bütçe açığı 16,7 milyar ytl
    - faiz dışı fazla 36,2 milyar ytl

    olarak öngörülmüştür.

    işbu hükümet ve yaygın medya hükümetin olumlu bir performans gösterdiğini savlayarak
    tezini faiz dışı fazla hedefine yaslamaktadir. fakat aci gercek bu butce fazla değil açık vermistir.

    butcedeki gider kalemleri nelerdir ? verdigimiz vergiler nereye gidiyor ?
    - 52,9 milyar ytl'lik faiz odemesi nedeniyle aslan payi yine faiz odemelerine gitmektedir
    - bakanliklar soz konusu oldugunda en fazla kaynak 21,4 milyar ytl ile milli eğitim bakanligina aktarilacaktir

    isin en aci veren kismi, bu butcede tarimsal destekleme ödemelerine sadece 5.3 milyar ytl ayrilmis olmasidir. avrupa birliği, bütçesinin yüzde 40'ını tarıma ayırmaktadır, fakat t.c. hukumetinin ayirdigi 5.3 milyar dolarlik kaynak yüzde 2,5'e tekabül etmektedir.

    netice itibariyle faiz odemesi için ayrılan kaynak sosyal güvenlik, sağlık ve eğitime ayrılan kaynaktan daha yüksektir.

    ayrica giderlerde yatirim kalemine bakildiginda, 2002 yılında merkezi yönetim yatırımları milli gelirin yüzde 3,31’i iken 2007’de bu yüzde 2,05’e düşmektedir.

    sonuc itibariyle sorulmasi gereken soru sudur :
    - vergilerimiz nereye gidiyor ?
    - bu sistem kime-kimin için çalışıyor ?
    - kimden ne kadar para alinip kime ne kadar para veriliyor ? bu denge kim tarafindan neye gore tayin ediliyor ?
  • öngörülen personel giderleri, sosyal güvenlik harcamaları gibi konuların her zaman olduğu gibi imf'yi rahatsız ettiği bütçedir. imf heyeti, bütçede harcamaların aşağı çekilmesini aksi halde vergiler başta olmak üzere gelir arttırıcı yöntemlere başvurulmasını istemektedir.

    bütçeler, hükümetlerin izlemeyi amaçladığı sosyal ve ekonomik politikaları ortaya koyan ve bu bağlamda gelirlerin hangi kesimlerden elde edileceğini ve elde edilen gelirin bölüşümünde hangi kesimler lehine düzenlemelere gidileceğini gösteren sınıfsal içerikli belgelerdir. halkın ihtiyaçlarından çok uygulanan ekonomik modellere ilişkin bir biçimde şekillendirilmektedir. dolayısıyla bütçelerin başarısızlığı sadece hükümetlerin değil aynı zamanda uygulanan ekonomik modelin de başarısızlığı anlamına gelmektedir.

    ekonominin siyasetten bağımsızlaşması gereğini dillendiren yeni dünya düzeninin efendileri, ekonomiyi, dolayısıyla bütçeyi hükümetlerden bağımsızlaştırmayı hedeflemekte ve mevcut hükümetleri alınan kararların sadece onaycısı haline getirmek istemektedirler. bu ekonomimizin imf ve db gibi kurumların elinde oyuncak olması anlamına gelmektedir. son yılllardaki bütçelerinin birbirinin kopyası bir içerik taşıması bu durumla sıkı sıkıya bağlantılıdır. imf bugün, ülkemizde hangi kurumların özelleştirileceğinden, kamuya kaç yeni personel alınılacağına, kaç kişinin işinden çıkartılması gerektiğinden, kamu çalışanlarının ücret artışlarına kadar herşeye karışma hakkını kendinde görmektedir. imf güdümlü yerel politikalar ise imf’nin isteklerine boyun eğmek doğrultusunda siyasi tarcih kullanmaktadır.bütçe halkın değil sermaye çevrelerinin ve uluslararası tekellerin ihtiyaçları çerçevesinde şekillenmiştir.

    53 milyar ytl faiz harcamalarına ayrılan bu bütçeyi aynı zamanda faiz bütçesi olarak da tanımlamak mümkündür.
    bütçedeki faiz yükünün sorumlusu kamu harcamaları değil, sermayeden ve rantiyeden toplanmayan vergilerdir!
    bütçenin borç yükü uzun yıllar sermaye çevrelerinden ve rantiyelerden toplanamayan vergilerden kaynaklanmaktadır. sermayenin sınırsız kar ihtiyacının bir ürünü olarak vergi kaçakcılığına, kayıt dışı ekonomiye göz yumulmuş, ülkemiz vergi aflarının vergi toplamanın bir yolu haline geldiği ve gelirlerinin büyük bir kısmının bu biçimiyle heba edildiği bir nitelik kazanmıştır.
  • borç faizine bulanmış ana para ödeme bütçesidir. 2007 yılında faiz giderlerine ayrılan ödenek yüzde 14.5 oranında artırılmakta olup sorumlu bakana faiz ödeneklerini yüzde 10 oranında artırma yetkisi tanınmaktadır. 2006 yılında ekonomide görülen dalgalanmalar faiz giderlerini artırmış durumdadır. imf'in temel talebi faiz ödemelerinin aksatılmadan ödenmesinden ibarettir...işsizlik, yoksulluk kimin umurunda?
  • faiz ödemelerine verdiği öncelik ve kamu harcamalarını aşağı çekmek amacı ile düzenlenmiş olup önceki bütçelerin bir kopyasıdır. akp hükümeti, imf’ye teslimiyet bayrağını eline almış, sermaye çevrelerini heyecanlandıran emek düşmanı politikaları birbiri ardına hayata geçirmektedir. bütçenin şekillenişinde emek örgütlerinin ve geniş halk yığınlarının taleplerine kulak tıkayan hükümet, sürecin her aşamasında imf’nin onayını alma zorunluluğunu hissetmiştir. ve bu bütçe akp hükümetinin imf talimatları ile hazırladığı 5. bütçedir. bu anlamıyla 2007 bütçesinin temel karakterini halkın üzerine yüklenen ağır vergiler, özel sektöre kaynak transferi ve vergi indirimleri, faiz ödemelerinde sermayeye kesintisiz sadakat, sosyal güvenlik sisteminin tasfiyesi, sosyal devlet yerine yurttaşını dilenci konumuna getiren ve asli işlevlerini bir hayırseverlik mekanizmasına indirgeyen bir yapı oluşturmaktadır.
  • "tbmm'de kabul edilen yeni bütçenin temel parametreleri, türkiye'nin sorunlarının 2007'de daha da derinleşeceğini göstermektedir. uzun bir süreden beri bütçeler, iç ve dış borçlar, dış ticaret açığı, faiz dışı fazla, yatırımlarda azalma; kamu hizmetlerinin tasfiyesi, eğitim ve sağlık gibi temel sosyal alanlarda yaşanan gerileme; vergi adaletsizliği ve bölüşüm politikalarının ülke sanayisi ve çalışanlar aleyhine olması ile belirlenmektedir.

    zira bütçeler türkiye'nin temel çıkarları ve toplumsal gereksinimler doğrultusunda hazırlanmamakta, büyük sermaye gruplarının üretim ve yatırım dışı rant eksenli çıkarları ve imf ile 1998'de yapılan 10 yıllık "yakın takip anlaşması"na göre hazırlanmaktadır. üstelik 3 yıllık bütçe uygulamasına geçilmesiyle bu süre 10 yılı da aşmakta ve 2009 yılı ile 9. planı da ipotek altına almaktadır.

    2007 merkezi yönetim bütçe giderleri 204,9 milyar ytl, bütçe gelirleri 188,2 milyar ytl, bütçe açığı 16.830 milyar ytl olarak öngörülmüştür. merkezi yönetim borç stokunun 348,5 milyar ytl'ye ulaşarak bütçe büyüklüklerini aşmış olması türkiye'nin içine düşürüldüğü durumu göstermektedir.

    2007 yılı bütçesinde, faiz harcamaları 53 milyar ytl'lik payla toplam bütçe harcamalarının % 25'ine ulaşmaktadır. toplam vergi gelirlerinin % 33'ü faiz harcamalarına gitmektedir. milli gelirin % 6,5'i faiz dışı fazla yaratmaya endekslenmiş bir bütçe söz konusudur. faiz harcamaları, yatırım harcamalarının 7 katına ulaşmaktadır. yatırımlara ayrılan pay % 6'lara gerilemiştir. toplam yatırım ödenek tutarı 15,7 milyar ytl'dir. bunun 12,1 milyar ytl'si sermaye giderleri, 3,6 milyar ytl'si de sermaye transferleri olarak belirlenmiştir. ancak 2006 bütçesinde yatırmalara ayrılan payın yalnızca yarısının kullanılmış olması tablonun gerçekte ne kadar vahim olduğunu göstermektedir. türkiye cumhuriyet tarihinin yatırımlara en az pay ayrılan dönemini yaşamaktadır.

    kamu hizmeti talebi büyüyen bir ekonomi söz konusu iken, kamu iktisadi faaliyetleri ve kamu hizmetleri tasfiye edilmektedir. sağlık ve eğitim ödeneklerinin milli gelir içindeki payı % 1,04 ve 3.33 gibi çok düşük oranlardadır. bütçenin kamunun ekonomideki ağırlığı ve kamunun toplumla kurduğu en güçlü bağ anlamına gelmesine karşın kamunun üretim ve yatırımdan hızla çekilmesi türkiye'yi her açıdan kötürümleştirmektedir.

    faiz giderlerini 44 milyar ytl'den, 2007 yılında 53 milyar ytl'ye çıkartan iktidar, bütçeye 9 milyar ytl ek faiz yükü getirmiştir. bu halka fatura edilecektir. toplam gelirler içinde vergi gelirleri bütçede 158,15 milyar ytl olarak belirlenmiştir. faiz harcamalarını bir zorunluluk olarak algılayan, personel harcamalarında yoksulluk sınırında ücreti kamu emekçilerine reva gören, sosyal güvenlik alanını kuşa çeviren iktidar, gelirleri artırma ve bütçe açığını geçici yamalarla kapatmanın yolunu halka yeni vergiler yüklemekte bulmaktadır. % 20 artırılarak 132,2 milyar ytl'den 158 milyar ytl'ye çıkartılan vergi gelirlerinin kaynağı tamamen dar gelirli halk olacaktır.

    kurumlar vergisinde indirimler, sermaye kesimine yönelik muafiyetler ve istisnaları gündeminden düşürmeyen iktidar, buralardan oluşan boşluklar ve faiz ödemelerinin yükünü halkın günlük yaşamına bindirilen ve % 74 gibi yüksek bir orana ulaşan dolaylı vergilerle karşılamayı amaçlamaktadır. uygulanan neo liberal ekonomik politikaların yansıması olarak ek vergilerin kapımızı çalacağı açıktır.

    mevcut "büyüme" ise, ucuz döviz ve ithalata dayalı ihracat tarafından pompalanan, istihdamı azaltan, katma değer yaratmayan ve borçlu bir ekonomi içinde gerçekleşmektedir. ihracatın yapısı analiz edildiğinde ise düşük katma değerli malların ağırlıkta olduğu görülmektedir. dışa bağımlılık temelinde şekillenen ithalat politikaları ve ithalata bağımlı ihracat, imalat sanayiinde üretim artışını zayıflatarak ekonomide küçülme (resesyon) tehlikesini gündeme sokmuştur. borç faizi ve anapara ödemeleri ile serbest sermaye yatırımlarının yapılmayışının yarattığı boşluk doldurulamamış, sabit sermaye yatırımlarına dayalı kalıcı bir büyüme sağlanamamıştır. sonuçta her 5 kişiden 1'i, bazı bölgelerde ise 4 kişiden 1'i işsiz kalmıştır; kayıt dışı ekonomi % 45 ile % 70'ler arasında tahmin edilmektedir. bu durum ekonomideki serbestleşme ile esnek üretim ve esnek istihdam politikalarından beslenmektedir.

    türkiye'ye hakim olan ekonomik politika anlayışı, sürekli borç çevirmeyi benimsemiştir. yatırım eksenli büyüme dışlanmıştır. yüksek faiz uygulaması ile büyük sermaye gruplarının ve yabancı sıcak para spekülatörlerinin çıkarlarına endekslenmiş bir ekonomik politika gündemdedir. bu durum türkiye'nin yatırım ve sanayileşme politikalarından vazgeçtiğini göstermektedir. türkiye sermaye hareketlerini yönetememekte, sermaye hareketleri ülkemizi kıskacına almaktadır.

    oysaki emekten, sanayileşmeden yana bir bütçe mümkündür. böyle bir bütçe için imf, db, dtö v.b. uluslararası finans kuruluşlarının dayattıkları "yapısal uyum ve istikrar programları" reddedilmelidir. kamuyu küçülten özelleştirmeler durdurulmalı; devletin ekonomideki yönlendiriciliği artırılmalı; planlama, kalkınma, sanayileşme ve istihdam yönelimi benimsenmelidir.

    ülkemizin zengin kaynaklarını ülke, kamu ve toplum lehine değerlendirecek orta ve uzun vadeli ulusal stratejiler benimsenmeli, bütçeler de bu çerçevede yatırım, sosyal devlet gereklilikleri ve toplumsal gereksinimler esas alınarak düzenlenmelidir. yüksek gelir gruplarının lehine vergi afları son bulmalı; finansal işlemler ve faiz gelirleri üzerindeki vergiler artırılmalı; çalışanlar ve kobi'lerin vergi yükleri azaltılmalı; halkı bunaltan dolaylı vergiler düşürülmelidir.

    sanayileşme, kalkınma ve halk için bütçe! işte doğru politika budur."

    tmmob
hesabın var mı? giriş yap