• maalesef doğru olan önermedir. 25 yaşından sonra artık yaşlı sınıfına girersiniz ve yapabileceğiniz şeyler oldukça sınırlıdır, bir şey öğrenmeye kalktığınızda artık kapasiteniz almadığından koca bir boşlukla karşı karşıya kalırsınız.
  • dur hocam yahu. 25 yaşında hayat daha yeni başlar. bunalıma girmeye gerek yoktur.
  • senin bitmiştir bizim devam ediyor.

    (bkz: yıkıklıktan kurtulma yolları)
  • bunu diyen şuradan siktir olup gitsin, olum ne saçmalıyosun lan bunu neye dayanarak söylüyosunuz allah aşkına?

    tanım: hayatı ciddiye alamayan yazar sıçmığı
  • üniversite ortamı, arkadaşlıklar, öğrencilik hayatı, gezip tozma zamanının bitmesi; iş, sorumluluk,aile baskısı,evlilik konuları gün yüzüne çıktığı için stres oluşturan durumdur, doğrudur.
  • yaşlanmaya başladığınız belirtilerini hissetmeye başlarsınız.saç beyazlaması, kaz ayakları, hafif hafif kırışıklıklar vb... kapasiteniz düşse de artık hayattan ne istediğinizi tam anlamıyla bilmeniz, kendinizi daha iyi tanımanız ve kararlı olmanız halinde eskiye nazaran daha başarılı olursunuz.
  • --- spoiler ---

    atletik zirveme 43'ümden önce ulaşamadım.

    ilk kitabımı 44'den önce yazamadım.

    30 yaşındayken hayatım bitmiş sanıyordum; 52'imde daha yeni başladığını anladım.
    --- spoiler ---

    rich roll atlet / yazar
  • çok yanlış tespittir. 25 yaşında hayatım bitmiş olsaydı ve dönüp geçmişe bakabilseydim, ben hiç yaşamamışım derdim.

    hatırlanmaya değecek bütün tecrübelerim, gururlarım ve mutluluklarım 30’lardan itibaren çıkıyor sahneye. ondan öncesi kendini bulmaya çalışan oradan oraya savrulan bir çocuk.

    iyi ki tıp gelişti, ömürler uzadı.
  • maalesef saçma bir önermedir, 30 küsür yaşımdayım ikinci üniversiteme başladım hemde en zor olanlarından biri. hala sınıf kaybım yok ve eminim bu bölümü genç yaşımda okumaya kalksam okuyamaz götü başı dağıtırdım. aynı zamanda ülkenin en büyük demir çelik firmalarından birinde mühendisim. off road yapıyorum, günde üst üste birçok aktiviteyi kaldıran bünyem şıkır şıkır işliyor. ruh deyin veya başka bir şey, ruhunuz kaybetmeyi kabullendiği gün veya kendinizi, ailenizi sevmeyi bıraktığınız gün hayatınız bitmiştir.
  • afdsd ulan ben ne yaşadıysam 25 yaşından sonra yaşadım. araba kullanmayı bile 27 yaşında öğrendim.

    zengin baba parası yiyen bi kişi olmadıkça insan 25 yaşından sonra para görmeye başlar zaten para kazanmaya başlayınca da deneyimlerin çeşitlenmeye başlar.

    insan psikolojik olarak ölmek istediği yaşa kadar yaşar, kısıtlamayın kendinizi.
hesabın var mı? giriş yap