*

  • unutulmaz maç. keramet 26 mayıs'ta mı diye soruyor insan, bir şampiyonlar ligi finali sabahı. 26 mayıs 1999 manchester united bayern munich maçı hafızalarımızı süslerken, ondan on sene evvel oynanmış bir maç düşüyor ister istemez akıllara. bu satırların hasta liverpoollu yazarının gözyaşlarını tutamadığı bir gün olmuştu onbeş sene evvelki 26 mayıs. devir eski, kanallar bakımından zengin değil ülkemiz. trt, sporseverin umudu idi o günler. lakin bazılarımızın çok da iyi hatırlayabileceği gibi wimbledon finalleri naklen yayınlanır, güreşe doyar, avrupa kupalarından ses ve görüntü alabilirdik. liglere dair tek bulabildiğimiz avrupadan futboldu. maç sabahı gazetelerimiz durumu açıkça yazmışlardı, biliyorduk arsenal'in ne yapması gerektiğini.
    halamda oturmuş tv seyrederken babam aradı yurtdışından tabii heyecanlanmıştım. muzip bir adamdı rahmetli, bir müjdem var diyince istanbul'a geliyor sanmıştım. ondan sonra ağzındaki baklayı çıkarmıştı. babam bobby charlton ile denis law'a yetiştiğinden, manchester united'ın hastalarından olmuş, bense kenny dalglish ve ian rush ile büyüdüğümden liverpool'a gönül vermişim. arsenal her ikimiz için de stepne olmuştur. stepne tahmin edebileceğiniz üzere hep tuttuğumuz takım başarılı olamayınca devreye girerdi. müjdesi, hamdolsun, maçın skorunu söylemek olmuştu. bir de michael thomas'ın attığı golün dakikasını söylemez mi, işte gözlerim dolmuştu o an...
    girizgâh uzun oldu, maça girelim. hillsborough faciası nedeniyle mayısın sonuna ertelenmişti devlerin buluşması. finaldi ama ne finaldi. maçın önemli pozisyonlarını gözyaşları içinde birkaç gün sonraki avrupadan futbol'da seyrettim. ilk yarının sonuna doğru ian rush'ın çıkıp beter beardsley'in girmesi sanki felaketin habercisi idi. her ne kadar john aldridge, john barnes sahada da olsa, insan bıyıklı çirkin bir golcü arıyor ileri uçta. aldridge diyen arkadaşlardan, çıkışa gelmelerini rica edeyim. 53. dakikada nigel winterburn'ün ortasına alan smith kafasını uzattığında anfiled'da bir kutup rüzgârı esmişti. 41.000i aşkın taraftarın şampiyonluk şarkıları ise maçın belki de son vuruşu ile kesilmişti. cellat michael thomas'tı...
    (bkz: you will never walk alone)
  • (bkz: fever pitch)
  • ingiltere'de şampiyonun "eşit averajda çok gol atan takım avantajlıdır" kuralıyla belli olduğu tek sezonun unutulmaz maçı.

    bir önceki sezon hem fa cup ı hem de şampiyonluğu kazanarak double yapan liverpool zaten fa cup ı kazanmıştır ve amacı ligi de kazanarak üst üste iki double ile tarihe geçmektir. maç öncesinde liverpool 76 puandadır ve attığı gol 65, yediği gol 26 dır(averaj:39). arsenal ise 73 puan toplarken 71 gol atıp 36 gol yemiştir(averaj 35). arsenal'in şampiyon olmak için bir tek şansı vardır: liverpool deplasmanında 2 farklı galibiyet elde etmek. ancak 4 yıldır hiç bir takım anfield da liverpool'a iki fark yapamamıştır.

    ilk yarı golsüz biter. ikinci yarının başlarında smith arsenal'i 1-0 öne geçirir. maçın normal süresi sona erdiğinde skor değişmemiştir. hakem topun oyunda olmadığı süreyi oynatırken son atak şansında michael thomas önce steve nicol den kurtulup ardından bruce grobbelaar ı mağlup eder. artık her iki takımın da averajı 37 dir ancak arsenal'in gol sayısı daha fazladır. ligin son maçının son anlarında gelen golle şampiyon arsenaldir.

    michael thomas ise 1990-91 sezonunda da arsenal ile şampiyonluk yaşayacak, ancak arsenal menejeri george graham ile kapışınca ertesi sezon liverpool forması giyecektir.
  • http://www.youtube.com/watch?v=bqmo3s2elpe
hesabın var mı? giriş yap