ağır

• tam olarak anlaşıl(a)mayan şeyler için de kullanılır. zor sindirilen kitaplar, dergiler bu şeylerdendir.
• arzdaki yer çekimi standartlarına, newton teoremine göre olduğundan ya da göründüğünden daha çok olan şey. ağır nesne, ağır kişi, ağır söz vs.
• (bkz: agir roman)
• kelimenin doğru telaffuzu; "ağar" şeklindeymiş.
• dün kullandı bu kelimeyi bi çocuk, bi yeniyetme denize atlamadan önce; sorusunun içinde arkadaşına. önce anlamadım, duyamadım kelimeyi, anlam veremediğimden değil. hemen sağ omzumun gerisindeydi, diğer 5 arkadaşı çoktan atlamıştı denize. hepsi çivileme biri hariç. 14-15 yaşlarının havalarına rağmen, hepsi çivileme atladı. umursanmadığını artık balığın, çivinin, kırlangıcın düşünebilirdim ki; düşünmedim. 3 yıldır görüyorum onları, bu 14-15likleri. hala önemli onlar için, o yaş için. kayanın üstüne çıkmak, yüksekten atlamak, çok su çıkarmak ya da dimdik dalıp çıkmak. saçlarını yana savuruşlarından sudan çıkınca, anlayabiliyorum. bi de etraflarına bakışlarından; kim gördü kim izledi. şu kız, şu amca, şurdaki abi ?
  sonra önüme geldi çocuk. son arkadaşı da atladı, o kaldı geriye tek. denize inen demir merdivenin yanında durdu, ben yokmuşum gibi söylendi. hadi bismillah haydi allah dedi bi kaç kez; mahalle ağzıyla. sanmam bi yönelimi olduğunu, hormonlarının onu yönlendirdiği kızlardan başka. hadi oğlum diye bağırdı bi iki kere arkadaşları. sonra kendi alemlerine daldılar. bakmadılar hiç ona, rahat etti sanırım o da, bekleyip düşünüp söylene söylene atladı. ben orada yokmuşum gibi izledim onu. atladı, hızlıca yüzdü, gitti arkadaşlarının yanına.
  
  - su derin mi?
  - yok yok değil, atla bi şey olmaz.
  - ayağım yere değer mi, ben ağırım ya ?
  - yok lan derin. atla sen, değmez ayağın yere.
• yalnızlık demek yahut
  hayal kurmak gibi
  
  kimsenin yokluğundan daha ağır
  tek başına
  onun yokluğu
  
  daha ağır bi yalnızlık,
  çıt çıkmaz ya hani
  ne evde, ne dışarda
  
  caddelerinden bile
  geceler boyu kimse geçmez,
  kediler başka teraslarda,
  köpekler başka sokaklarda gezer
  
  daha ağır bir kimsesizlik...
  
  aşk.
• söz konusu
  
  kokuysa, keskin anlamına gelir.
  
  yemekse, sindirimi güç, hazımsızlık yaratan anlamını taşır.
  
  uykuysa, derin anlamına bürünür.
• eve girdikten sonra oldu ne olduysa. ondan öncesi sıradan bir
  gündü işte. sabah işine gitmiş, öğlene dek çalışmış, yemek yemiş
  ve eve gelinceye dek yine çalışmıştı. ne patrondan azar işitmiş ne
  de üç çocuklu ailenin geçim telaşıyla ilgili yakınmalara muhatap
  kalmıştı. işi erken bitince, fatura yatırma bahanesi ile işten erken
  çıkmış ve evde almıştı soluğu. üstelik migren ağrılarından hiç de
  eser yoktu gün boyu.
  
  aslında o koltuğa gömüldüğünde tek hatırladığı üzerine çöken ve
  dayanılması güç ağırlık hissiydi. ne olduğunu anlaması oldukça uzun
  sürecek ve bu hali ona anlatacak başka insanlara ihtiyaç duyacaktı.
  evet başka insanlara, çünkü bu aralar kendi kendisiyle fazlaca
  konuşmaya başlamıştı ve bu geveze dostunun sağlıklı tespitler
  yapabileceğine hiç ihtimal vermiyordu.
  
  kaldığı ev eskiydi. döşemelerden çıkan sesler komşuları tarafından
  duyulabilecek düzeyde olduğu için ses çıkaran yerlere işaretler
  koymuştu keçeli kalemle. bir tür mayınlı bölgede yürüme hissi
  bir yandan sıkıcı evin havasına küçük heyecan rütuşları yaparken,
  diğer yandan eve habersizce girecek art niyetlilerin hareket kabiliyetini
  de baltalayacak ve evin güvenlik ihtiyacına hizmet edecekti. fakat
  salonun köşesine, koltukların arkasına kurulmuş yemek masasına ve
  masanın yanında arzı endam eden dolap soytarısına yapacak bir
  şey yoktu. zira tahta kuruları yapacaklarını yapmış, canım mobilyaları
  kevgire çevirmişti. mutfak, banyo, tuvalet derken geriye sadece bir
  oda kalıyordu, ki yatak odası olarak kullandığı bu odada çift kişilik bir
  karyola ve gömme dolaptan başkaca bir eşya yoktu. evet evin tek
  lüksü yayla kıvamındaki ikiz yataktı.
  
  gözünü açtığında yatakta uzanıyor buldu kendini. uyarı zili çalmadığına
  göre henüz kalkması gereken zamandan erken kalkmıştı ve şekerleme
  yapmaya dilediğince vakti olacaktı. bir de şu migreni tutmamış olsa !
  yan dönüp ikinci uykuya dalmaya niyetlendi ama dönemedi. çünkü
  yatak sona ermişti ! dönmeye çalışırken dirseği yatağın dışında kalmış,
  yetmemiş gibi diğer kolunda bir acı hissetmiş ve istemeden bağırmıştı.
  gözünü iyice açıp etrafına bakındığında ise bağırtıyı duyan hemşirenin
  koşturan adımlarını fark etti. yatakta eski pozisyonuna dönüp etrafına
  bakınca, koluna serum bağlanmış bir halde hastanede olduğunu
  görerek şaşkınlığın ilk aşamasına adım atmış oldu.
  
  -iyi misiniz ? bağırdığınızı duydum.
  +iyi miyim?! ha, kolum acıdı o yüzden. serumu yeni fark ettim.
  -tabi buraya geldiğinizde kendinizde değildiniz, normaldir.
  bu arada iki gündür buradasınız. başınız nasıl?
  +iki gün mü?! ah başım çatlayacak gibi. migrenim azdı yine.
  -migrenden değildir o. siz o gün olanları hatırlıyor musunuz?
  +o gün... en son koltuğa oturduğumu ve üzerime bir ağırlık çöktüğünü
  hatırlıyorum ama ondan sonrası yok!
  -komşularınız duymuş gürültüyü. ne oluyor diye kapınıza gelmişler.
  kapı açıkmış o sırada. kapı açıkmış ama içeri girerken zorlanmışlar.
  kapının açılmasını engelleyen şeyin, kapının önünde yatan hırsız
  olduğunu sonra anlamışlar.
  +hırsız mı ? ne zaman girmiş hırsız?! hem ne gürültüsü?
  -buraya gelen polis söyledi. mahalleye dadanan bir serseriymiş.
  eski ev olduğunu görünce değerli bir şey bulurum sanmış.
  +(sanmış!?)
  -sizi takip etmiş önce. kaçta girip çıktığınızı, evde kaç kişi kaldığını
  not etmiş. üzerinden çıkan not defterinde yazılıymış hepsi. o gün
  tesadüfen siz eve erken gelmiş bulunduğunuz için içeride kalmış
  ve telaşla salonda saklanmış.
  +salonda saklanacak çok yerde yok hani. ha doğru dolap var.
  -yok dolap değil masanın altına saklanmış. siz de gelip tam önüne
  arkanız dönük şekilde oturmuşsunuz. onu da bizim hastaneye
  getirmişlerdi, anlattı küfrede küfrede. ağzı pis ama komikti.
  durumu sizden iyiydi, sadece ufak tefek kırıklar vardı yüzünde.
  aldığı darbeler yüzünden geçici bilinç kaybı yaşamış.
  +darbe mi, ne darbesi?
  -şimdi siz geldiniz de bu panik oldu ya. işte o an aklına, dolabı sizin
  üstünüze devirip, o anki kargaşada evden sıvışmak gelmiş garibimin.
  ahahaha, kusuruma bakmayın.
  +(garibim!?)
  -dolabı devirmek için kenarına sertçe vurmasıyla dolabın devrilirken
  ikiye ayrılması bir olmuş. dolabın ayrılan üst kısmı sizin kafanıza doğru
  inerken, alt kısmı da onun kafasına yıkılmış ama pek hasar vermemiş.
  kafası bulanık halde kalkıp hızlıca kapıya koşarken, kapının yanındaki
  sütunu fark edememiş ve toslamış. bu esnada burnunda ve şakağında
  kırıklar oluşmuş. tam kapının kolunu tutup açarken de bilincini kaybedip
  yere yığılmış.
  +neler kaçırmışım ben böyle?!
  -evet hikayenin en heyecanlı kısmında bilincinizi kaybetmişsiniz. eh tabi
  haksız da sayılmazsınız, üzerinize düşen dolap da epey ağırmış anlattıklarına
  göre. allahtan, güveler mi yemiş ne olmuş da kafanızda kolayca paralanmış
  yoksa şimdi benim yerime hurilerle takılıyor olurdunuz arşı alada bir yerlerde.
  +(keşke!)
  ...
• "donyağından yapılmış sabunların
  ürkütüp sindirdiği gözlerim vardı -ağır-
  ..."
  
  bakmaklar - ismet özel
• bu yaşadıklarım...