ağıt ve raks

• üstad mustafa islamoğlu'nun güzel bir şiiri.
  
  ben oyumu felakete veriyorum şeyda
  sana dönük yanımda çengiler mat oluyor
  saadet-zedelerin morga çevirdiği bir dünyada
  bana alevden kostümlerle dans etmek düşüyor
  ve şeyda ben oyumu felakete veriyorum
  
  yolum uzadıkça kabaran direncimi
  her düştüğüm yeri öperek bileyliyorum
  kolay gele demek de nerden çıktı şeydam
  gürbüz doğumlarda bir nice ananın harcandığını
  imbatla gelenin kabayelle gittiğini biliyorum
  
  senin aldanmak dediğin bana merhem oluyor
  gördüğüm kışı zorlu geçmeyen yılın baharını da
  saksıya dikme gülleri ilk güneşle soluyor
  işte bu kısrak yokuşta çatladı demen için şeyda
  dünyanın tüm düzlüklerine kin besliyorum
  
  geç bi yol nazlı, güleryüzlü şiirler yazamam ben
  esenlik şölenleri bitti vakt-i çerağanda
  vakt-i kahırda hüzün fasılları demidir bu dem
  gör ki raksederek ağlamak da varmış hesapta
  ama ne raks?ı ne ağıt?ı ben endülüs?ü evetliyorum
  
  artık bol kahkahalı çokşükürleri bıraktım
  esenlik bildirilerini harcıalem mutlulukları
  denizi uslu gösteren kartpostalları yaktım
  fakat şeydam bir avuç külü yakamadığım için
  ben oyumu felakete veriyorum