• lor peynirinin nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde eskitilmesi, küflenmesi ve penisiline dönüşmesi sonucu ortaya çıkan kirli beyaz, hatta sarımtırak, yer yer mavi-yeşil küflü peynir. yerken geniz boşluğunuzu yakan tuhaf acısı, kolay akıldan çıkmaz. ağır kokulu olduğunu da eklemeden geçmeyeyim. bu özellikler dolayısıyla yemesi gayet zor bir peynirdir.

    ürünün menşei veya bulunabilirliği hakkında yorum yapamıyorum. çünkü çocukluğumda sofrada karşılaşıp yediğim şeylerin benim hayatımdaki sıradanlıkları içinde bulunabilirliklerini araştırmak aklıma gelmezdi. ne zaman ki büyüdüm ve bu yiyecekleri temin eden kişiyi* kaybettim, o zaman aklım başıma geldi. anılarımdaki güzel-tuhaf yiyecekleri aradım. ne otlu peynirler onun getirdiği gibiydi, ne çam reçinesinden yapılan sakızlar halamın yolladıkları gibi pembe-mor renkteydi. peynirciler acı loru, lorla deriye basılan kuru çeçili bilmiyordu.

    bazen birini kaybetmek bir dünyayı da kaybetmek demekmiş.
  • anne sülalemin yaşadığı alaçatı'da "kopanisti" adıyla bilinen yiyecek. berbat kokusu, tuhaf acı tadına rağmen, kardeşim de dahil pek çok akrabamın severek yediği bir çeşit peyinirimsi.
    hazırlanması da öyle çok kolay yada çabuk değildir. hatırladığım kadarıyla; taze lor, ağzı kapalı bir kaba konur ve günlerce yoğrulur. her yoğurmadan sonra içine zeytinyağı konulur ve ağzı yine kapatılır. artık ne zaman kıvama geldiyse-ki bunu anneanneden başkası bilemez- o kaptan çıkarılıp kavanoza alınır. yemeklerde küçük bir tabağa konulup üzerinde zeytinyağı gezdirilerek servis edilir.

    tadını seven pek çok insan kendisini rokfor peynirine tercih edeceğini söyler.
  • dogu anadolu'da gök çökelik diye de bilinir. sade yemekte zorlananlara en basitinden yagda eritip uzerine yumurta kirmalari tavsiye olunur. iri kareler halinde dogranmis bol miktarda soganla karistirilip ekmek hamurunun icine konarak firina verildiginde ortaya cikan sonuc ise tek kelimeyle orgazmiktir.
  • (bkz: berta/@goddar)
hesabın var mı? giriş yap