agnolo di tura

• siena'da ölüm mayıs ayında başladı. acımasız ve korkunç bir şeydi. ... acıyı görünce neredeyse herkes şaşkına dönmüş gibiydi. insan dilinin korkunç gerçeği anlatması imkansızdır. nitekim böyle bir korkunçluk görmeyen kişiye mübarek denilebilir. kurbanlar neredeyse anında öldü. koltuk altlarının altında ve kasıklarında şişer ve konuşurken yere düşerdi. babası çocuğu terk etti, karısı kocası, bir kardeşi diğerini çünkü bu hastalık nefes ve görüntüden geliyor gibiydi. ve böylece öldüler. para ya da dostluk için ölüleri gömecek kimse bulunamadı. bir hane halkı, rahip olmadan, ilahi görevler olmaksızın ölülerini ellerinden geldiğince bir çukura getirdiler. siena'nın birçok yerinde büyük çukurlar kazıldı ve çok sayıda ölü ile birlikte derinlere yığıldı. ve hem gündüz hem de gece yüzlerce kişi öldü, hepsi o hendeklere atıldı ve toprakla kaplandı. ve bu hendekler dolar dolmaz, daha fazlası kazıldı. ben, agnolo di tura ... beş çocuğumu kendi ellerimle gömdüm. ... ve o kadar çok kişi öldü ki, hepsi bunun dünyanın sonu olduğuna inandı.
  
  agnolo di tura
  
  kara vebayı yaşamış bir tarihçi tıpkı günümüzü anlatmış.