ali ayçil

• arastanin son ciragi, naz bitti siir kitaplarinin sahibi musluman sair.
• (bkz: sur kenti hikayeleri)
• "ne etsem berabere bitmedi o yılgın maç
  herkes bende kalanı küçük bir sıyrık sanır
  sen aklıma geldikçe içim nasıl izdiham
  terkedilmiş bir evin ilk günü kadar ağır"^*
• "şiir bize, bir yaprağın yere düşerken çıkardığı sesi ima eder" diyen ve seslerden yaptığı gelinlikleri giydirdiği kelimelerle sukutu emziren insan...
  
  kalbinin durağında eyleşmeden geçiver
  verimli kuluçkada peydahlanan balçığın
  tahammülsüz atların sırtına bindirildi
  
  bırak da can çekişsin bir alabalık gibi
  ruhun kirli sularda gözeyi anımsama
  künyende tabiatı hatırlatan ne varsa
  rendele hafiflesin boynundaki ağırlık
  
  çocukluğunun masal küresinden sökülmüş
  ülkelerini bir bir geçir madeni ipten
  ve bu afyonlu çağın mabedinde tesbih çek
  güle ve aşka veda
  güle ve aşka veda
  güle ve aşka veda. ^*
• aşık hali insanı korkutan yazar, şair.
• ceviz sandıklar ve para kasaları ile sukut-u hayale uğratmış zat.
• pişman
  
  içindeki denizlerde
  masallarını avlayan korsanlara vuruldun
  sualini abes buldu müneccimler
  ezberlenmiş uçurumların kenarında oynuyordum
  
  gece sır tutan ağzıyla ağaran günü öptüğünde
  solmuş bir gülün izi kaldı senden
  nisanları isyana çağıran
  nuhun yarası kadar derin
  
  meryem gibi sakladığın yerlerinde
  çıbanlar çıkaran aşkı
  kilitledin kalbinin karanlık odalarına
  bir bir yırtttın hayal perdelerini
  çözülmedik kendin kalınca bulmacanda
  takvimlerin yabancısı parmakların
  şimdi uslanmadan geriye sayıyor günleri
  kehribar bir tesbihin tanelerine dokunur gibi
• bu aksam söyleşisine katılmayi planladığım edebiyat kişisi.
  
  soylesiden sonra edit: akılda kalan bir cümle: "şiir çok hassas bir kadına benzer, eğer ona gerçekten aşıksanız size yüz verir, yok siz havai biriyseniz bir bakışta anlar."
• (bkz: kovulmuşların evi)
• (bkz: sevgili tütün)