ozan emekçi ^*

• "tek suçum türkü söylemek. oysa eserlerimi sayısız sanatçı seslendiriyor. ancak ben türkiye'ye gidemiyorum. türkiye'ye aylarca süren serüvenden sonra üç dört gün için izin veriyorlar. çok sevdiğim yurdumdan, sevdiklerimden, dinleyicilerimden uzak kalmak çok zor geliyor. türkü söyleyerek haksızlıkları dile getirmenin cefası bu kadar ağır olmamalı..." demiş.
  
  iyi de bizde hesabı namlular sorar * diyorsun. iş mi bu şimdi. lafta hümanist icraatte can düşmanı.
• mem nelere gark olmadı zin'in ateşi için
  ferhat dağlar delmedi mi şirin'in düşü için
  kusur ise her saniye her yerde seni anmak
  mecnun az mı yemin etti leyla'nın başı için
  
  sesi yorgun gözlerinden uykusuzluk seçilir
  görkeminin zerresinden ağrı dağı küçülür
  gecelerin kollarında leblerinin bal suyu
  aydan dökülürcesine kana kana içilir
  
  uykularından kopardım hoş geldin mihmanımsın
  artık geri dönüşü yok ahımsın eyvahımsın
  elâlem ne derse desin hiç umurumda değil
  akıbetine razıyım sevabım günahımsın
  
  sana yine sana yandım nesimî'de dün gece
  gözlerinle yüzüleyim bend olayım hallac'a
  öyle hüküm buyurmuşlar tanrılar divanında
  ha ben sana yollanmışım ha muhammed mi'raca
  
  cümle cihan güzelleri yüzlerine ben örsün
  gözlerin balyozu oldu içerimdeki örsün
  ruhumdaki fırtınalar merih'i usandırdı
  nuh'a haber eyleyin de gelsin de tufan görsün
  
  yokluğuna dayanamam ahım arşı boyladı
  gölgeni nil'de görmüşler piramitler söyledi
  hele bir bak şu sevdaya kimler yanmış ben gibi
  dediği üzre yunus'un "gör beni aşk neyledi"
  
  son duraklarda beklerdim sonun olsaydı senin
  neler verilmez ki yerim yanın olsaydı senin
  çıkar kınından ne olur kirpiklerinle bile
  çal sineme gözlerini aşkına şah hüseyn'in
  
  harikalardan biriymiş diyorlar çin seddine
  seni görmeden hükmetmek kimin düşmüş haddine
  ulu divana baş vurdum dönsün diye bağdat'tan
  ol sebepten ahvalimi arz ettim bedreddin'e
  
  gamzelerini görseler bülbüller de lâl olur
  aşklar ülkesi sarsılır korkunç ihtilâl olur
  beklenmedik bir zamanda ölür isem sebebi
  beni eritip bitiren sevda-i iclâl olur
  
  kahreden ateş bilinem yananı sen olsaydın
  nal olurdum aşk atına bineni sen olsaydın
  deseler ki şu kadehte ağu var içen ölür
  bir solukta bitirirdim sunanı sen olsaydın
  
  belki de hatırlanırım ararsın şimdi nerde
  izim deryada damladır köyüm hatçepınar'da
  bizim köyün kıyısında dilav suyuna uğra
  hangi çobanın kavalı ağlıyorsa ben orda
  
  tanrılar yaratan zerdüşt serdarıdır aslımın
  mazdek hürrem nişanıdır inancımın neslimin
  dersimli seyyid rıza'ya ağır selamları var
  himmeti var gayreti var horasanlı müslim'in
  
  seni tanrılara sunam keremetin görünsün
  nazar eden köryılandan beter olsun sürünsün
  dağlar naz yapmaya aday insafını bağışla
  bağışla ki gözlerinde eşkıyalar barınsın
  
  söyler misin anlar mısın ah çekerin suçu ne
  bulutlardan damlar gibi düştüm girdap içine
  ay bulandı güneş kustu yıldızlar beklemede
  artık yolla gözlerini yolla çin-u maçin'e
  
  titanik'ten son sesleri alizeler getirdi
  son seslerin son demini balinalar bitirdi
  her yerde terör estiren sabıkalı gözlerin
  bermuda'yı kamçılayıp atlantis'i batırdı
  
  toprak sudan bülbül gülden dost dosttan bulur deva
  dârâ'dan çok önce seni ağırlamış ninova
  benim ömrüm yanan roma senin gözlerin neron
  örste demir dövmededir şimdi demirci kawa
  
  melekler ipekyolu'nda aryaları gözledi
  yeri göğe ayı güne seni bana sözledi
  ılık bir güz akşamıydı yine senin yüzünden
  koçero harran'a doğru atını mahmuzladı
  
  kirpiklerin yeni değmiş kaşların firik başak
  ay ışığı az geliyor hadi gözlerini yak
  fesatların hasetlerin eli kına görmesin
  terk-i canan eylemeden şahmeran'a danışak
  
  keşke gelmez olaydı böyle bir hâl başıma
  temaşaya meraklılar toplandı el başıma
  herkesin dilinde şarkı elinde yarin eli
  artık yine sensiz artık yalnızım kul başıma
  
  en yorulmaz yolcusuyum müptelası bu yolun
  ben zamanla boğuşayım sen seyreyle sen salın
  kor alevler buz kesilir gördüklerinde beni
  bir sensizlik yakar bir de hasreti istanbul'un
  
  sen ey gönüller sahibi ey yüzleri gök zemin
  ey deryalar şahanesi sen ey gözleri kimin
  düzgün baba hatırına munzurlar'a mihman ol
  mihman ol da güneşlensin yaylaları dersim'in
  
  gözlerinin dokunduğu her mekân memleketim
  bakıver de uzamasın gurbetim esaretim
  ahmed arif hasretinden prangalar eskitmiş
  beni böyle eskitense prangalı hasretim
  
  umutların menzilinden uzaklara atılmış
  iki cihan mucizesi ilâhlara katılmış
  en amansız gecelerde aynalar yine suskun
  perçemi yüzünü gizler sanırsın ay tutulmuş
  
  imanım varsa kaşların, kirpiklerinse dinim
  muhammed kâbe'ye döner, benimse sensin yönüm
  musa meşhur asasıyla, çarmıhı ile isa
  bütün hepsi senin olsun, senin gözlerin benim
  
  senin yüzdüğün sularda ayrılık ölümü yur
  en son yolcun ben olayım bekle biraz gitme dur
  beni istanbul'a götür ya da istanbul getir
  dokununca nazım'ın ellerini yakan vapur
  
  gördüklerin sensizliğin dayanılmaz göçüdür
  sıla gurbet gurbet sıla birbirinin içidir
  ne aradın ne de sordun ben nerede neylerim
  kara fatma kara yılan senden şikayetçidir
  
  bilirsin ki sevenlerin ayrılığı kâbustur
  tahir'i zühre'ye bahşet zemmedenleri sustur
  sen istesen sina çölü bin çeşit çiçek açar
  suya sudan köprü kurmak yalnız sana mahsustur
  
  bazen kırmızı karanfil zakkum mereti bazen
  sevmeyenleri şad edip sevenlerini üzen
  ağlayanın güleninden misli misli fazladır
  "işte gidiyorum çeşm-i siyahım" diyen ozan
  
  bahçıvanlar kır bayırda boz kevene gül aşlar
  ol sebepten didelerden eksilmez kanlı yaşlar
  sana yanar sana susar sana acıkır sana
  ehl-i haklar, kakailer ve mağrur kızılbaşlar
  
  meri keklik binboğa'dan çukurova'yı süzer
  yörüklere konuk olur yaylalarını gezer
  al'osman'a diklenenler göv osman'a kul oldu
  avşar ellerinin hali dadaloğlu'nu üzer
  
  sana sevdalıdır diye pir sultan asılırken
  kadılar bayram ettiler hızır'a susulurken
  bilcümle taş kesildiler sözde ıtır sevenler
  kirli sarı bir bıçakla nergisler kesilirken
  
  senin rengin tüm renklerin şahı padişahıdır
  senin ahın tüm ahların kahredici ahıdır
  yıllar gün misali geçti asırlar ay misali
  herkes kendi âleminde bu neyin eyvahıdır
  
  yüreğim atom yüklenir sesini duyduğum an
  dört kitap çaresiz kalır el-aman aman aman
  başka biri yapar mıydı eyyub'a sabır verdim
  ay kendini kuşatıp da gece sustuğu zaman
  
  arzu'yu kamber'e yolla bayram seyran etsinler
  on emiri on bir eyleyip tur'da semah tutsunlar
  lûtfeyle de eshab-ı kehf açsın kapılarını
  yediler'e yoldaş olup yedi asır yatsınlar
  
  güzelliklerin mimari cennetlerin ustası
  misk-ü amberli cemlerin vazgeçilmez bestesi
  dört kapı kırk makam mağdur mecbur olsa da sana
  en çok zerdüşt yanar bir de zerdüşt'ün avestası
  
  tay dağı'ndan kafdağı'na bakışların gerilmiş
  nazlarını çekemiyor arap atlar yorulmuş
  yol bilenler hâl bilenler sırrın sual etmişler
  nesimî hallac-ı mansur şah hatayi darılmış
  
  gel de dal tomura dursun daha uzansın elim
  eski dostu yarenleri gel de çağırsın dilim
  bir "he" desen ben sırat'ı tez geçerim kıratla
  köroğlu tek vekilimdir kiziroğlu kefilim
  
  ay ışığı bilâdestur rüyalarıma dalar
  kuşkularımı bağlamış uykularımı yolar
  daha kuşlar uçamazken nergisler açamazken
  bir sen vardın gülümseyen bir sen bir de inkalar
  
  gözlerinden uzak olmak inan beni bitirir
  gider de gelmez bilirim yıllarımı götürür
  bir sonbahar yaprağı ol dalı ver kuşun çekme
  kızılırmak incitmeden seni bana getirir
  
  ağuları yıllandırıp içirdin yudum yudum
  ahvalimi anlar diye baba üryan'a dedim
  karıncayı gözlerinin karasından vuran ben
  çok saldırdım ruhumdaki seni öldüremedim
  
  yerim yurdum meçhul oldu neredeyim şaşmışım
  kafdağını turnaların kanadında aşmışım
  kanlılar kandan vazgeçer üçler beşler aşkına
  sen de bir gün maraş'tan geç ocağına düşmüşüm
  
  bana gözlerini gönder sakın ha olmaz deme
  kime yanam dertlerimi yalnızlığımı kime
  bir başıma kâbuslarla boğuşurken ansızın
  hayallerin şeref verdi dün akşam viraneme
  
  hicran son arifesinde yolculuk var makbere
  siyabend'i öldürdüler xece ölmek üzere
  ab-ı hayat çeşmesidir leblerin esirgeme
  ne o tanrıya minnet et ne de dal tevekküre
  
  bulutlar yağmur yorgunu ufuklar ateş yüklü
  bir damla ateşte derdim senisizliklerim saklı
  yedi kıtaya dağılıp elleri boş döndüler
  huma kuşu intizarda turnalar ağlamaklı
  
  sana sunulmaya hazır gökkuşağı destimde
  emrine amade olmak hayran olmak kastımda
  gözden ırak alemlerde yitik insanlar gibi
  ha ülkeler zaptedilmiş ha gözlerin üstümde
  
  hal bilmeze yoldaş olmak yola zulüm değil mi
  cevreyleyip gönül kırmak dile zulüm değil mi
  ömründe bir defa bile gül koklamamışların
  bahçıvana saldırması güle zulüm değil mi
  
  mevsimlerin prensidir güzleri akdeniz'in
  aşikârdır huzurunda gizleri akdeniz'in
  damıtılıp lût gölü'ne bağışlansa suları
  leblerinde denizleşir buzları akdeniz'in
  
  şarkılarını dokudum senle geçen her anın
  sebebi katili olma yorgun yaralı canın
  sen de anlamazsan beni sen de gider gelmezsen
  şikayet ederim seni şah'ına pir sultan'ın
  
  sürmeleri yel götürür gözlerine güneş çek
  yağmur yanak rengin yağsın bulutlara kına ek
  lübnan yeniden kurulur yine şenlenir beyrut
  ama senin gözlerinin savaşı bitmeyecek
  
  yeter çektiklerim yeter benden beter olası
  yusuf'u kahretmedi mi züleyha'nın çilesi
  yüzün suyu hürmetine binboğalar and içer
  ol diyarda vekilimdir diyarbakır kalesi
  
  karda kan damlası rengi yüreklerde ölmezin
  ne hükmü var ne kıymeti gidip geri gelmezin
  dost fuzulî mest fuzulî mayaları anlatmış
  sızıları zap suyu'nda siverekli yılmaz'ın
  
  bana renklerini uzat uzat ellerimi tut
  tut ki gönüller şenlensin tut ki yeşersin umut
  kervanlar yollara düştü şam'dan darüsselam'dan
  doğuver de incinmesin mahcup olmasın nemrut
  
  sırrın dirheminde tutsak arzuların ağlaşır
  bıçkın kaçak hislerinde gece-gündüz bağlaşır
  bir elinde van gölü var bir elinde urmiye
  damlasını sürgün etsen nurhaklarda çağlaşır
  
  duyar mısın ince memet toroslardan seslenir
  iki canlı hatçesiyle doruklara yaslanır
  en onulmaz en insafsız en çaresiz ağrılar
  gözlerinin feri değse iflah olur uslanır
  
  senin olmadığın yerde benim yokluğum başlar
  hayallerim yola düştü arandı dağlar taşlar
  hayyam çorak yüreğime bir kaç damla dem serpti
  periler cudi dağı'nda izine rastlamışlar
  
  sen pervasız çığlıklar at ben kahrolam ben üzgün
  sen kırklarda demlenedur ben beklemekten bezgin
  deryaların kucağında cem tutar semazenler
  düşlerim dağlar başında düşlerim dolu dizgin
  
  seni dicle beni fırat resmetmiş güneş ya rab
  güneşin vekili aya yıldızlar olmuş turab
  bizleri merak edenler aydan izin alsınlar
  bir başkadır yıldızlardan görülse şattü'l-arab
  
  yağmur yüklü bulutlardan ruhunu koklayışım
  çağları tedirgin etmiş ömrünü saklayışım
  eyyub'un sabrı tükendi tükenmiyor nedense
  ne senin gelmeyişlerin ne benim bekleyişim
  
  gözlerinin damlasıyla çölde gül yetiştirdim
  sam yelleri yenik düştü sesinle çatıştırdım
  gölgenin düştüğü yerden bir avuç sönmüş külü
  serptim derin uykularda kerem'i tutuşturdum
  
  dilek ağacına gittim sesini bağlamışsın
  ıslaktı dallar yapraklar hıçkırıp ağlamışsın
  karac'oğlan hayıflanır hayyam duysa gücenir
  bulanık göl sularını şaraba yeğlemişsin
  
  düştüm dipsiz kuyuların en zifiri yerine
  sarkıt gözlerini durma muhtaç oldum nârına
  semiramis haber salmış zümrüd'ü-anka ile
  davetliymişiz babil'in asma bahçelerine
  
  sesi mavi rengi esmer bu diyarda sazların
  geceleri parlamaktır töresi yıldızların
  dağlar uykulara daldı okyanuslar uykuda
  beni sabahlara boğan senin deli gözlerin
  
  teninin saçtığı nurdan güneş bile utanır
  söyle seni benden başka daha iyi kim tanır
  sevdalıların tarihi ıstıraba büründü
  seni arzular kıskanır seni aslı kıskanır
  
  yanarım ah çeker gibi çekerim nazlarını
  canını canıma değdir tutuştur közlerini
  bir bilsen bir bilebilsen hallerim pemperişan
  merhem ol yarelerime gizleme yüzlerini
  
  düşlerimle savaşarak gün be gün yordum seni
  hayallerimle kuşatıp ruhuma kordum seni
  dediler ki aradığın şaraba yoldaş oldu
  yanıbaşımda bekleyen hayyam'a sordum seni
  
  daha mecalim kalmadı bitti bu son çağrı gel
  gel ki yokluğun tükensin tükensin bu ağrı gel
  köroğlu'dan kıratını istesen sana verir
  seni nemrut'a beklerim her sabaha doğru gel
  
  aşıkların sırdaşıdır dicle gizemli akar
  siti muradına erdi botan seyrana çıkar
  kör olası kinli beko keyfinden dört köşedir
  mem zin'i zin mem'i yakar tacdin evini yakar
  
  serbest geceleri giyin korkularını sıyır
  yudumla ki mest olasın şarabı sudan ayır
  çöl su ister lâl dil ister gözlerini isterem
  vermeyenin iki yüzü ben garibanı doyur
  
  haramiler cirit atar kaynağında bu nehrin
  dudaklarını savur ki hükmü kırılsın zehrin
  bir bakışın bir taburdur gönder ordularını
  sana mecburiyeti var yedi tepeli şehrin
  
  kudretinden sual olmaz can verir can alırsın
  ya ömrü saadetim ya da azrailim olursun
  mecnun'un yerine sordum dediler allah bilir
  ben nerede ne olurum onu da sen bilirsin
  
  bir yanımda yarasalar işitir ağıtları
  halepçeli bir çocuğa taşıtır ağıtları
  küllerim ağrı'da çığdır tüterim çığlık çığlık
  sivas'ta tutuşan ateş kuşatır ağıtları
  
  gözlerinin beşiğinde rüyalarım sallanır
  zehri kana zerk etseler damarında ballanır
  gılgamış küçük asyanın sensiz fotoğrafıdır
  yaşar kemal'in dilinde anadolu dillenir
  
  ben dostumu hak bilirim hakkı bilir dost beni
  tanrıların sofrasına çağırır bir dest beni
  nesimî'nin derisinden sızan şarabı tattım
  damlasına dilim sürdüm bir hoş etti mest beni
  
  hallac olup taşlandılar hak ruhunu tadanlar
  zal'ın elinden savruldular riyakârlar nadanlar
  aşkı şehvete boğduran ummi nebi misali
  zul'm ile serdar oldular nefse biat edenler
  
  hakkı sırda sır olanın sor kendisi necidir
  aklı mahrum ruhu kanlı her kelâmı acıdır
  baba üryan yana yana der ki aman uzak dur
  gönül gözü görmeyenin allah'ı kıyıcıdır
  
  saçlarından dökülüyor yıldız yıldız sırmalar
  düştüğü yeri yakar da sırlarımı tırmalar
  kör karanlık bir gecede cürm-ü meşhut dediler
  gözlerinde saklanıyor beni ele vermeler
  
  gözlerinde gözlerinde en çılgın uçurumlar
  atmacalar yuvalanmış bıldırcınları kovalar
  kâbil hâbil'e yapmadı senin yaptıklarını
  duy feryad-ı isyanımı duy artık havar havar
  
  beni sensizliğe sürme uzaklara bakamam
  girdaplarda boğulurum boğulurum çıkamam
  nice sefil ihanetin ceremesini çektim
  öldürseler gözlerimi gözlerinden çekemem
  
  yaslı doruklardan güler sağlarımıza kaçak
  bir tılsımlı anahtardır bağlarımızda kaçak
  tiksinirim siliklikten mıntıkama uğrama
  bize kaçaklık yakışır dağlarımıza kaçak
  
  gel de bülbüller kıskansın gel de güller serpilsin
  gel de ahrimanlar yansın gel de allar serpilsin
  ıstıraplar diyarını baykuşlara hibe et
  gel de emekçiyi güldür gel de diller serpilsin.
  
  feryad-ı isyanım (kayıp destanı)
• http://www.birgun.net/…rilmak-istiyorum-140425.html
  
  "ozan emekçi'nin 34 hit eseri 'emekçi türküleri' adlı albümde sanatçılar tarafından yorumlandı. 1980'den bu yana almanya'da yaşayan ozan emekçi: dostlarıma sarılmak, anılarımı tazelemek, istanbul’u sindire sindire yaşamak, çocukluğumla ilk gençliğimle buluşmak isterim"
  
  https://www.youtube.com/watch?v=bz9h0npqooq
  
  http://www.dr.com.tr/…k-muzigi/urunno=0000000694648
• çorak yüreğimde bir gül açmıştı
  gülü dalındaki diken yer imiş
  gülleri demleyip şurup içmiştik
  bir damlası binbir ocak kor imiş
  
  çok yıllarım gizli yılın içinde
  zehir bellolmazmış balın içinde
  yaralı bir suna selin içinde
  çırpınışı bana intizar imiş
  
  emekçiyim hayat seni kınardım
  kınar iken ölçer biçer sınardım
  bende beni bilen biri sanardım
  meğer daha neler neler var imiş
  (bkz: intizar imiş)
  sağlam bir yorum
• 1990'lı yılların başından itibaren zevkle dinlediğim bir ozandır.feryadı isyanım adlı çalışması neredeyse her güzel duygunun manifestosudur.
• kayıp destanı kaleme alırken neyin kafasını yaşadığını, nasıl bir ruh hali içinde olduğunu merak ettiğim ozan.
  
  böyle muazzam sözler, böyle efsane satırlar yazarken normal bir kafada, normal bir psikolojide olunacağına ihtimal vermiyorum. respect!
  
  (bkz: en güzel şarkı sözleri/#137598560)
• âlevi öğretisinin taşınması ve yayılması bakımından âşıklar gayet merkezi önemdeydi. bir âşık pür müzisyen değildir; o sırası gelince bir tarihçidir, gazetecidir, politikacıdır, müzmin muhaliftir; hikâye, masal, destan anlatıcısıdır; gönül koymaları iyileştirir, kalp kırgınlıklarını tamir eder, küskünleri barıştırır, hayat bilgisi ve görgüsünü aktarır, kalbin kapılarını açar. mesela güney fransa'da, oksitanya'da ortaçağ avrupa'sının o kıyıcı koşullarında katharların inşa ettiği ince ve yüksek kültürde gezgin ozanların, trubadurların ziyadesiyle hakkı vardı. hatta bir anlatıda fransızcanın bugünkü melodik fonetiğinde trubadurların etkili olduğunu dinlemiştim.
  
  yani demem o ki ozanlar, saz şairleri şifahi olarak var olma gerekliliği duyan, buna hayatta kalma stratejisinin de bir gereği olarak bir yanıyla mecbur bırakılan alevi birikiminin taşıyıcısı, aktarıcısı, hülasa yaşatıcısı olageldiler. ozan emekçi de onun zamane temsilcilerinden biridir. bakın geçen günlerde bir buluşmada ne demiş:
  
  "en son olarak çıkardığım albümde alevi dedelerine yönelik bir şiir okudum. bunu işine gelmeyen bazıları, gerçek alevi dedeleri değil, emekçi dedelere hakaret etti, küfür etti diye reklam ediyor diye. yahu, albüm ortada! bir heyet kuralım, getirin dinleyelim, bakalım nerede küfür var. biz sadece eleştiri yapıyoruz, hakaret etmiyoruz. bizim üslubumuzda hakaret yoktur. şiir şöyleydi, ben şimdi size de okuyayım onu:
  
  dedeliği doğru yap
  
  dede isen dedeliği doğru yap
  irfana müfreze kaldırma dede
  insanlığa ışık dolu çağrı yap
  gaipten hurafe bildirme dede
  
  aslı inkâr edip saçma söz etme
  mantığı köreltip batıl gözetme
  duvarı yürütüp kılıç uzatma
  alemi kendine güldürme dede
  
  dede kendine gel inan bilime
  bilimin yumruğunu indir zalime
  sıtkı candan gönül bağla alime
  ondan gayrısına aldırma dede
  
  kırpık hocalara sırtın yaslama
  kızılbaşın nesi benzer islama
  insanı zemmedip hakka toslama
  talibi hürmetten yıldırma dede
  
  arap çöllerinde gezdirme bizi
  deve tüccarına ezdirme bizi
  sabrı tahrik edip kızdırma bizi
  ikrarını koru öldürme dede
  
  dünyada sevgi var kine ne hacet
  insanı korkutan dine ne hacet
  islamsak imam var sana ne hacet
  cenaze namazı kıldırma dede
  
  namazla oruçla işimiz yoktur
  kâbe tavaf eden kişimiz yoktur
  kızılbaşız müftü başımız yoktur
  müslümanız deyip çıldırma dede
  
  neme lazım deme herşeye karış
  insanı hatmeyle bilimle yarış
  tarihine dost ol kendinle barış
  sakın emekçiye saldırma dede
  
  ozan emekçi
  
  biz burada bir eleştiri yapıyoruz. ne diyoruz: dede, doğrusunu yap! senin görevin neyse onu yap! yok, "cem'e girerken kadınlar başını bağlasın," deme. sen dede isen dedeliğini yap. kadının giyimiyle kuşamıyla ilgilenmek senin ne haddine!? alevi kadını nerede nasıl giyineceğini çok iyi bilir. niyetleri kadın başını bağlatmak. önce cemde bağlatacak, sonra çarşıda, sonra sokakta, sonra işte, sonra evde; sonra bir bakacaksınız ki kadını kaybetmişiz. şuna kesinlikle inanıyorum, sevgili arkadaşlar: aleviler kadını kaybederse aleviliği de kaybeder. biz bunun bilincindeyiz. farkında olmayanları uyaracağız. alevi kadını aleviliğin yüz akıdır, şimdi onu kirletmek istiyorlar. buna fırsat vermeyelim.
  
  asimilasyonun en tehlikeli modelidir bu. asimilasyonun da çeşitleri var: merkezi asimilasyon var, dış asimilasyon var, bir de iç asimilasyon var. iç asimilasyon en tehlikelisi. iç hastalıklar nasıl ki sürekli en öldürücüsü ise iç asimilasyon da öyledir. bana ait olmayan değerleri benim değerimmiş gibi bana yutturmaya çalışıyor. işte biz buna karşı çıkıyoruz. ben bu şiiri buna yönelik olarak yazdım. doğru yazdığıma da inanıyorum. yanlış diyenler varsa konuşmamın başında da söyledim: bir heyet kursunlar, gelsinler, heyetin huzurunda tartışalım; benim şiirimde hakaret mi var, eleştiri mi var? doğru yolu gösteriyoruz biz dedelerimize. ömründe bir defa bir müzeye gitmemiş, ömründe bir defa bir tiyatroya gitmemiş bir adam, benim babam dededir diye gelip alevilere yön vermeye çalışmasın.
  
  hangi çağda yaşıyoruz!? biz bilime inanıyoruz. çocuklarımızın kafasına arapların saygı duyduğu, hatta son zamanlarda onların da saygı duymadığı insanları yerleştirerek islam'ın değerlerini bize aleviliğin değerleri olarak yutturamazlar. bizim değerlerimiz bağlamadır, yılmaz güney'dir, mazlum doğan'dır, sakine cansız'dır. bizim yeterince değerimiz var, yeter ki biz sahip çıkmasını bilelim. onları ezdirmeyeceğiz, onları unutturmayacağız. bilhassa çocuklarımıza anlatacağız, anlattıracağız."
  
  ozan emekçi