and relax

• harika bir cinematic orchestra calismasidir.
• artık nedenselliği bir kenara bırakmış bir şekilde yine boğucu, iç karartıcı bir gece yaşıyorum şu anda ve çareyi, seneler boyunca artık irade-dışılaşmış bir hareketle yaptığım gibi yine bu parçada buluyorum. şimdi dinledikçe aklıma geliyor: birkaç sene önce bu sade şey, tüm müzik koleksiyonumun en beğendiğim, en favorim olan manzarasıydı. artık değil, ama işte yerini neyin aldığını da bilmiyorum. archive'ın bir waste'i, finding it so hard'ı ya da lights'ı falan mı? (lights'sa sıçtık, orası kesin: iki parça arasında mutlak bir zıtlık söz konusu...) yoksa dj shadow'un midnight in a perfect world'ü falan mı? bunun kararını vermek zor, ama işte bundan da ziyade şu anda and relax! bana durduk yere yaşlandığımı hissettirdi. yıllar geçtikçe içimdeki karamsarlık damarının gelişe gelişe dallana budaklana organizmamın temel unsuru haline geldiğini buruk bir kabullenmişlikle algılıyorum. parça beni hala rahatlatıyor (sağolsun...) ama bu şarkının temsil ettiği bir manzarada yaşayabileceğimi hissedemiyorum artık. o ruh dinginliği sanki hiç bir zaman gelmeyecek... o iyimserlik, idealist ruh sanki seneler geçtikçe ezilmiş, toz olmuş da uçmuş gitmiş gibi. evet, artık en sevdiğim parça değil belki... ama "olamadığım insanın" en sevdiği olabilir hala.
  
  lan amma damar yaptım be. ekip beni görse herhalde gelip "abi sen olayı çok yanlış anlamışsın üzüldük bak şimdi" diyebilirlerdi.
  
  ha bir de, yıllardır dinliyorum, ama kesin bir kanıya varamadım: şarkıda sonlara doğru samplelanmış vokal ne diyor allahaşkına? bulduğum tek lyric sitesinde "summertime..." demiş ama bana pek öyle gelmedi. bilen biri varsa, ses etsin...