annesi babası boşanmış çocukların ruh halleri

• (bkz: totally fucked up)
• (bkz: boşanma ve çocuklar).
• yaşa göre değişiklik gösteren bir ruh halidir
• genelde dışarıya yansıtmaktan hiç de hoşlanmadıkları ruh halidir.
• geçinemeyen anne babası "aman çocuğumuzun ruh hali şey olmasın" diye boşanmadığı için hayatı cehenneme dönmüş, ağızlarına sıçılmış, travma manyağı olmuş pek çok kişiden daha sağlıklı oldukları muhakkaktır.
• bu çocuklar, yaşları ilerledikçe önce kendilerini durumdan sorumlu tutarak suçlu hissederken, bir süre sonra anne babalarını suçlamaya başlarlar. anne ya da baba hangisinin yanında daha çok kalınıyorsa, bu suçlamalardan nasibini daha yüksek dozda alanlar da onlar olurlar. şöyle bir avantajı da vardır, eğer erken yaşta böyle bir durumla karşılaşılmışsa, çocuğumuzun kendi ayakları üstünde durma potansiyeli yaşıtlarına oranla daha yüksek olur. sonuçta daha küçük yaşta bir çoğumuzun yapamadığı birine bağlı olma duygusundan erken yaşta kurtulabildiklerinden her işi kendi başlarına yapabilirler. ayrıca hırslı olurlar, yaşadıklarının kendi çocuklarının başından geçmesini istemediklerinden evlilikten uzak durabilirler.
• evliliğin ve huzursuzluğun devam ettiği aile ortamında büyüyen çocuklarınkinden çok daha iyi olan ruh halleridir. huzursuzluk kadar insanın ve özellikle çocukların ruh haline zarar veren bir duygu da yoktur zaten.
• hem huzursuz bir aile ortaminda her gun uc bucuk atarak buyumus hem de bosanmis bir ailenin cocuklariysa, feci darbe almis cocuklardir.
  (bkz: ya sev ya terket)
• "anne baba boşandı; hakim amca hüzünlerin çocukta kalmasına karar verdi" diye düşündüren halet i ruhiyeler.
• genellikle boşanma olayı bir eksiklik, bir kusur gibi görünür. diğer çocukların anne ve babası vardır. boşanan ebeveynlerin bu durumu da önceden tartmış olmasına rağmen zaten küçücük olan dünyalarıyla bu sürprizi karşılayabilecek çocuk pek yoktur. tüm dünyanın okul ve evden oluştuğu bir yaş çağında evde meydana gelen duygu-yoğun anlar çocuğu ebeveynlerden fazla etkileyecektir. genelde çocuğa iki seçenek kalır. birincisi, it olup sokaklarda sürtmek, ders çalışmamak, sınıfta kalmak, sürekli kavga etmektir. burada çocuğun bilinçsizce izlediği yöntem dikkati kendi üzerine çekmek ve "ben heba oluyorum sizin kendi kişisel anlaşmazlıklarınız yüzünden" mesajını vermektir. ikincisi ise (ki bu daha sonraları da ortaya çıkabiliyor) kendini derslere vermek, değer verilmediğini düşünmemeye çalışmak (çünkü ebeveynlerin davranışları kendi çıkarları doğrultusundadır ve çocuk umursanmadığını, değer verilmediğini düşünür) ve kendini daha yükseltmektir. bir anda teşekkür, takdir belgeleri getirmeye başlar. kendini önemli hissetmek zorundadır. her iki durumda da kişi harcandığını hissetmiş ve bir şekilde telafi etmeye çalışmıştır. ^{* *}