anthem (leonard cohen şarkısı)

• leonard cohen sarkisi.
  
  sozlerini de paste edeyim.
  
  the birds they sang
  at the break of day
  start again
  i heard them say
  don't dwell on what
  has passed away
  or what is yet to be.
  ah the wars they will
  be fought again
  the holy dove
  she will be caught again
  bought and sold
  and bought again
  the dove is never free.
  
  ring the bells that still can ring
  forget your perfect offering
  there is a crack in everything
  that's how the light gets in.
  
  we asked for signs
  the signs were sent:
  the birth betrayed
  the marriage spent
  yeah the widowhood
  of every government --
  signs for all to see.
  
  i can't run no more
  with that lawless crowd
  while the killers in high places
  say their prayers out loud.
  but they've summoned, they've summoned up
  a thundercloud
  and they're going to hear from me.
  
  ring the bells that still can ring ...
  
  you can add up the parts
  but you won't have the sum
  you can strike up the march,
  there is no drum
  every heart, every heart
  to love will come
  but like a refugee.
  
  ring the bells that still can ring
  forget your perfect offering
  there is a crack, a crack in everything
  that's how the light gets in.
  
  ring the bells that still can ring
  forget your perfect offering
  there is a crack, a crack in everything
  that's how the light gets in.
  that's how the light gets in.
  that's how the light gets in.
• "her şeyde bir çatlak var
  böylece ışık içeri girebiliyor"
  
  "leonard, sen mükemmelsin. kusurdan içeri giren yaşamsın. koheeeeen! beni çıldırtıyorsun pis herif"
  dedirten şarkı değilse ben neyim.
• bu leonard cohen sarkisi sizin marsiniz oldugu anda, bu sarkidan umut bulmaya calistiginiz anda, sictiniz, battiniz, hayatinizin dip noktasindasiniz, hayatin adaletsizligini kabul ettiniz demektir derim ben. sarki adeta ne kaybettiysen kaybettin, dunya zaten bu boklukta donmeye devam edecek, ufacik bir catlak bul hayatinda, ondan isik girer zaten diyor. elalemin hayati ufak catlaklara dayanmadan aydinlanmaktayken benim hayatina niye ufak catlaktan isik girsin peki, ha?
  
  ilk defa kadikoy'den karakoy'e (ya da karakoy'den kadikoy'e) bir sicak yaz sabahi vapurla gecerken dinledim bunu. etraftaki martilar, bogazin guzelligi, sarkinin mukemmel muzigiyle birlesince inanilmaz etkiledi, icime bir umut doldurdu. ancak bu dinlemeden aylar sonra, halen karin yagdigi bir nisan gunu, hayatimdaki neredeyse her seyin ters gittigi bir donemde ipodumda cikinca, "oeeeeh lan" dedirtti maalesef ki.
  
  umarim kimse bu sarkiyi dinleyip kendisini ozdeslestirmek zorunda kalmaz, diyecegim budur yani.
• ölüyü diriltecek bir motivasyona sahip leonard cohen başyapıtı, hele ki 2009 londra konserinde kibar kadınların ve adını hala bilmediğim telli enstrümanın da eşliği ile olan yorumu çok başarılıdır. sözlerini de çevireyim tam olsun:
  
  kuşlar şarkı söylüyordu
  gün ağarırken
  yeniden başla
  böyle dediklerini duydum
  geçip gitmiş olana takılma
  ya da henüz gelmemiş olana.
  
  savaşlar yeniden olacak
  barış güvercini
  yakalanacak yeniden
  alınıp satılacak
  ve tekrar alınacak
  güvercin özgür değil asla.
  
  çanları çalın hala çalınabiliyorken
  unutun mükemmel adağınızı
  herşeyde bir çatlak var
  ve ışık böyle sızıyor içeriye.
  
  işaretler istedik
  işaretler gönderildi:
  ihanete uğramış doğum
  harcanmış evlilik
  her hükümetin dul kalması
  herkesin göreceği işaretler
  
  daha fazla uğraşamam
  kanunsuz yığınlarla
  yüksek mevkilerdeki katiller
  yüksek sesle dualar ederken
  ama onlar çağırdılar, topladılar
  bir fırtına bulutunu
  ve benden duyacaklar bunu.
  
  çanları çalın hala çalınabiliyorken
  
  parçaları ekleyebilirsin birbirine
  ancak tamamı geçmez yine de eline
  marşa başlayabilirsin
  ritm için davul olmasa da
  her kalp, her yürek
  gelecektir sevgiye
  bir mülteci gibi ancak
  
  çanları çalın hala çalınabiliyorken
  unutun mükemmel adağınızı
  herşeyde bir çatlak var
  ve ışık böyle sızıyor içeriye.
• geçenlerde bir yerde bir fotoğraf görmüştüm, çatlak bir duvar vardı, yatay olarak çatlamış ve catladığı yerden çiçekler açmış. hemen bu şarkı geldi aklıma ve şu sözleri ;
  
  "there is a crack in everything, that's how the light gets in" yani şöyle ki:
  
  "her şeyde bir çatlak vardır, ışık içeri böyle girer"
  
  yani umut hep var, biz istesek de istemesek de hep var . sonsuz bir cümle gibi geliyor bana bu cümle, düşünsenize taş bile olsa çatlak var, duvar bile olsa çatlak var, hep bir çatlak var ışığın içeri sızması için.
  tanım olarak da leonard cohen'in ben şairim dediği çok poetik muazzam şarkısıdır.
• kusursuzu arama, kusurlar ışığın olacaktır, her şey sorunlu diyen şarkıdır.
  
  (bkz: leonard cohen)
  
  kusur benim imzamdır.
  (bkz: ihsan oktay anar)
• burada bu şarkıdan "sizin marşınız olduğu anda sıçtınız, batırdınız demektir" diye bahseden entryi sanırım beş yıl önce okumuştum ve o zaman da bir anlam verememiştim.
  
  hayatın her zaman bir kusur barındırması hayat kurtarır.
  
  karşınıza kusursuz erkek/kadın çıktığında ve ondan hoşlanmadığınızda neyi bahane edebilirsiniz? "çok kusursuzdu" diye insan mı reddedilir?
  
  peki aileniz size kusursuz imkanlar sunabilmiş olabilselerdi? kusursuz bir çocukluk yaşasaydınız? sizi siz yapan özelliklerin aslında kusurlardan doğduğunu fark etmiyor musunuz?
  
  orwell'in brave new world'ü bir ütopya kitabıdır. burada anlatılan dünya kusursuz bir dünyadır. ne kadar boktan bir yer olduğunu anlamak için kitabı okumanıza bile gerek yok. herkesin bu kitabı bir distopya kitabı zannetmesinden de anlayabilirsiniz.
  
  biraz da varoluşun yapısının sorunlu olduğu gibi çok bariz bir gerçekle yüzleşemedikleri için dinlere itibar azalıyor. gerçeklerden göz çevirmeyen insanlar bu anlatıları gerçekçi bulmuyorlar. hele bir de bilgi arttıkça, "insan gözü ne kadar kusursuz; bir yaratıcı olmalı!" diyenlere "neresi kusursuz? optik sinirler retinanın üzerinden geçiyor! insan gözünü apple üretmiş olsaydı çoktan toplatmıştı." diyebilecek kadar ukalaşıyoruz.
  
  hadi uzlaşalım: mükemmel olan şey kusursuz olan şey değildir. her şey bir kusur barındırır ve bu iyi bir şeydir. kusursuzluk otoriteryen bir fantezidir. kusursuzluk diktatörlüktür. kusurlar özgürleştirir.
  
  yaşasın kusurlar! kahrolsun mükemmeliyetçilik!
  
  edit: bnw'nin yazarı orwell değildi bugün aklıma düştü ama değiştirmek istemedim metnin ruhuna uygun bi hata yapmışım diye.