aztec challenge

• direk daha ba$langicinda level 15 skill ultra-hard ile ba$layan acayip zor oyun.. hic kasmazdim.. (bkz: uridium) wardir bi de boyle zor..
• (bkz: bloody)/clq bunu bi oturusta 3 kere bitirirdi.. (bkz: deli isi) bitirince bisi olmuyo oyun basa donuyo. bir cosmi yapimi. http://www.cosmi.com/
• ilk bolumde aztek piramitine dogru kosuyorsunuz.. yanda size mizrak atan tipler var. yaklastikca piramit buyuyor muzik alevleniyor.. sonra piramitin merdivenlerine cikiyorsunuz yukardan gelen kayalardan kaciyorsunuz. odalara geciyorsunuz indiana jones stili tuzaklar.. nehirde piranhalardan kaciyorsunuz en sonda da dagdan daga atlama olaylari var. 20-25k'lik bi oyun icin bayagi bir bolum var.
• bence en zor bolumu piranha bolumuydu. 18 kere mi ne gecmek gerekiyodu. allahtan direk sonsuz hakla basliyodu da insan kasiyodu
• refleksleri en gelistiren oyun olarak bilirim bunu, piramite dogru kosarken sagdan soldan gelen mizralarda hoplaya ziplaya kacar iken bir tanesi isabet eder ve yere yigilirsiniz, sonra oyun hemen tekrar baslar ve siz daha yeniden baslamayi benimseyemeden ve 2 adim atamadan tekrar yikilirsiniz, oyun hemen yeniden baslar bir mizrak daha yersiniz, iste oyundan sikilma ani bu andir.
  
  bir de insan merak eder bu azteklilerin gozleri kulaklarinin yanindamiymis diye.
• commodore 64'de oynamayı en sevdiim oyun. en son kısa ve uzun aralıklı boşluklarla bezeli köprünün üzerinden sekip sona ulaştığımı düşünürken oyun kapanıp cinnet geçirmeme neden olmuştu. sonra bi daha da elimi sürmedim. hatta bi de dık dıgıdık dık dık gibi giden ve heyecanlı bölümlerinde tansiyonu arttıran bi müziği de vardı.
• oyunun son bölümünde köprüyü gecmeye calisirdik. koprude 1,2 ve 3 adimlik bosluklar vardi. 1 adimlik boslugu atlamak icin joystick'i asagi cekmek gerekirdi, 2 adimlik boslukta sola cekerdik, 3 adimlik boslukta ise yukari iterdik. bazen yanlis bir hamle yapinca sans yuzumuze gulerdi; ornegin 1 bosluklu yeri uzun atlama ile gecince tekrar bosluga denk gelmemek cok guzel bi duyguydu o yaşlarda...
• gercekten c64 oyunlari arasinda apayri bi yeri olan bu zorlu oyunu uzun sureler oynayip her seferinde ortalarda bi yerde enerjim tukenip pes ederdim.en sonunda bi gun pirana bolumune gelmeyi basardim;lakin kullandigim televizyon ´siyah beyaz´di ve ben o bolumde ne olup bittigi hakkinda en ufak bi fikre dahi sahip olamadim.aglayarak da olsa oyunu o noktada birakmak zorunda kalmistim.yine de mucadeleyi birakmadim,bi sure sonra renkli televizyonda ayni noktaya geldim ve mavi fonda kiprasan kirmizi yaratiklarin pirana oldugunu anlayarak bolumu gectim ve ardindan oyunu bitirdim.gercek bir zafer gunuydu.
• insanın sinirlerini sınayan oyun.en baştan başlamaya ne kadar dayanabilcekler diye bizi ölçüyorlardı sanırım.
  piranalı bölümün nasıl geçileceğini bilmediğimiz bi zamanda arkadaşla beraber dakika tutmaya başlamıştık. saatlerce mal mal oynadık.daha sonra farkettikki ekranda ilerlemek lazımmıs bilmemkaçkez.
• oyunu siyah beyaz bi tv'de oynuyorsaniz nehirdeki piranalari goremezdiniz. joystick'i karambole saga-sola-ileri-geri oynatarak nehrin karsisina gecmeye calismak zaten zor olan oyuna ayri bir heyecan katardi.