babanın ölmesi ^*

• insanin icinin yanmasi...
  kimsenin tahmin edemeyecegi birsey. yasamayan bilemez. öldügü yerde onu yatarken gormek ama uyandiramamak, tabutun icinde, omuzlar ustunde tasindigini gormek, bembeyaz kefenin icinden vucut hatlarini secmek ama nefes almadigini farketmek, uzerine topraklarin atildigini gormek...
  artik ruyalarda onu opmeyi beklemek.
• (bkz: sevgilinin olmesi)
• en imkansız özlemin başladığı an..
• her zaman arkanizda hissettiginiz guven kaynaginin yok olmasi. dunyada yalniz kalmak gibi.
• babanın öleceğini bilerek yaşamak gerçeğine rağmen, gerçekleşince babalar gibi boğazınıza sarılan katmerli acı. şahsen bu duyguyu yaşamış bir insan olarak acı eşiğimin bir hayli yükseldiğini ve karşılaştığım diğer sıkıntıların bana artık koymadığını belirtmeliyim. eğer zor olsa da metin olmayı başarabilirseniz, insanı en olgunlaştıran acılardan biridir bu zorlu deneyim.
• yetim kalmak.
  
  bir yanın eksilmesi. dünyada kapladığınız yerin küçülmesi. bir mezarlıkta ziyaret edilmesi gereken bir ölü sahibi olduğunuzu herkesin bildiğini sanmak. yolda yürürken aniden gözlerin dolması, hatta ağlamaya başlamak. gittikçe yiten giden bir hayali eskisinden de çok sevmek, özlemek ama yanına gitmeye de korkmak.
• ilerde bi gün baba olacağını düşünmek ve bundan korkmayı beraberinde getirir.
• kayıplardan bir kayıp.
  (bkz: şiir yazan baba/#3567107)
• babanin olmesi her erkegin olumunun baslangicini belirleyen, belirten bir isarettir. her erkegin olumu babasinin olumuyle baslar.^* babai olmus bir erkek hayatta her zaman guclu durmak zorunda olan, herkese destek olmak zorunda olan kisidir. artik en yalnizdir etrafta kendisini kucuk bir cocuk olarak gorecek baska bir erkek kalmadigi icin. bir seye baslamak bitirmenin yarisiysa babasi olmus bir erkek yari yariya olmus demektir.
• (bkz: sizin hiç babanız öldü mü)