bahar hanım

• bir engin turgut şiiri.
  
  bahçemizde bir cümleydiniz bahar hanım, kalbinize
  bir bulut gibi girerdim, bilirsiniz aşk hep kaybederdi
  bir melekle yer değiştirirdi ruhumuzun iç kanaması
  heves hiç uyumazdı rüyalarımızda, durmadan bir mer-
  mer daha kopardı şuramızdan, dağılan bir mürekke-
  bin lezzetiydiniz, mektuplarınızla boşluğunuz arasında
  gümüş tüyler dökülür, masanızda kimseye gönderile-
  meyen yoksul bir şiirin çocukluğu dururdu!
  
  sizin meleğinizi hiç üzmedim bahar hanım, kelimelerin
  gurbetinden geçiyoruz, şiir hep genç ve yetim bir şey
  değil midir bahar hanım, çilek sizi mırıldanıyor, herkes
  kendisini kiraz sanıyor, sanıyorum sizin adresiniz de
  kendisini bir mektup sanıyor, dili tutuluyor yazların
  siz yazları terkedeli kaç yaz geçti allahaşkına!
  
  bahar hanım, bahar hanım, siz sonbaharın gövdesine
  bir kere yayılın, tatlı bir kahve söyleyin kendinize
  hafız’dan, erol bey’den, dede efendi’den, efendime
  söyleyeyim, hüzzamlar dinleyin, çünkü elleriniz ormanda
  çalışanların feneri, pusulası gemicilerin, elleriniz güneş
  burkulması, bakın kalbinizi saymıyorum, o hep bir
  ay tutulması!
  
  iyiliğin sokakları dar, suluboya bir haziran bekliyor
  kapımızda, akşamlar hiç susmuyor, dünyanın sayfaları
  gibi her gün hayata açılıyorsunuz, yağmurunuz herkese
  yağmıyor, kuşlar kadar yalnız ve garip uçmaktasınız!
  
  bana suyunuzu ve nefesinizi bırakıp neden gittiniz
  bahar hanım, bahar hanım, keşke bir hayâl olsaydınız!