bakhalar

• 5 şubat'ta prömiyeri yapılacak olan istanbul büyükşehir belediyesi şehir tiyatroları oyunu. euripides’in yazdığı, mihai maniutiu’nun düzenleyip yönettiği oyunun prömiyeri, harbiye muhsin ertuğrul sahnesi’nde gerçekleşecek.
• romanya cluj ulusal tiyatrosu sanat yönetmeni mihai maniutiu ile romanyalı sahne-kostüm tasarımcısı valentin codoiu ve romanyalı koreograf vava ştefanescu’nun birlikte çalışarak ortaya koydukları oyun canlandırmalar, müzikler, kostümler ve sahne tasarımı ile oldukça etkileyici olmuş.
  
  canlandırmaların etkileyiciliği iyi performe edilmesi kadar rahatsız ediciliğinden de kaynaklanmakta. gerçekten de canlandırmalar ar ara sizi rahatsız ediyor. oyuncular oldukça başarılı, casting başarılı, e. çağlar yiğitoğullari performansı ise muhteşemdi.
  
  oyun sembolizmin dibine vurduğu için tamamiyle subtext okumak zorunda kalıyorsunuz; ama kabaca bahsetmek gerekirse sahte tanrılar ve tanrıları tanrı yapan ve kendileri de tanrılıktan nasiplenen akıllı kulları ve onlara her dönem alet olmuş kadınları ele alıyor oyun. gene bir pieta canlanıyor ufak tefek, tıfıl, zayıf hastalıklı dionisos ve onu kucağında taşıyan önce yapılı erkeği sonra da yapılı olmasa da dionisos'dan daha yapılı kadını görünce.
  
  gerçekten seyredilesi, sıkı bir oyun koymuş şehir tiyatroları bu sezon, her ne kadar da akm eksikliğini telafi edemeler de ....
• son sezonlardaki repertuar seçimleri ile ödenekli sanatın asla "sanat için" olamayacağını gözümüze soktuğundan, iki yıldır boykot ettiğim ibşt'nin beni utandırdığı yapım.
  böyle utandırılmak ne güzel!
  
  insana insanı gösteren, bu yüzden yırtıcı, yorucu, kimi zaman şoke edici, zorlayıcı... kısacası çok güzel!
  şehir tiyatrolarının "mûnis" imgesine güvenip çocuklarını oyuna getiren bazı ebeveynlerin, çocuklarının bilinçaltı için endişelendiği oyun...
  
  nedense(!) sahnelenme ömrünün çok uzun olmayacağını düşündüren, buna sebep bir an önce seyredilmesi gereken, kaçmaması gereken fırsat!
• bir nevi modern zaman dergahı. oyunu baştan sona izleyebilirseniz çilenizi doldurmuş olacaksınız ve artık derviş olarak anılacaksınız.
• yazık, post-modernitenin yunan trajedilerine el atması ile, trajedi var olduğu şeyden başka birşeye dönüşüyor. tiyatroda çok değişik bir hastalık var, artık atlantik'in öteği tarafından bir etki avrupa kıtasını eline geçiriyor ve deneysel olacağım çabası ile yüksek edebiyatı, tiyatroyu, sanatı yok ediyor. aslında var olan bir alt kademeye de geçirmek değil, tamamen manasızlaştırarak yok etmek. kanı, kafesi, çığlıkları trajedinin görsel-sözsel anlatımından uzaklaştırıp manasız ışık oyunlarına dönüştürerek yok etmek, şehir tiyatroları'nda eşçincelliği ve çıplaklığı görsel olarak kullanmaktan çok daha büyük bir cesarettir bu. sen teiresias'ın eline bir kaset çalar verip kontrabas ile etrafta koşturup daha sonra da pentheus'u "ah çok seksi, çok seksi" lafları ile ortada koşturup cadmus'un en ufak bir esamesi okunmazsa işte o zaman "yeni yorumun" sınırlarından uzaklaşmış olursun. oyundaki oyunculuk müthiş, oyuncuların hakkını yememek lazım. hele dionysus'u canlandıran ali mert yavuzcan kendini aşmış. sahne tasarımı güzel, valentin codoi başarılı bir iş yapmış (o jinekoloji muayene masaları hariç). fakat düzenleme ve yönetmenliği üstlenen mihai maniutu'ya bir çift sözüm var. tamam kardeşim romanya'nın çılgın baskıcı geçmişinde yetişmiş olabilirsin, ab'nin kollarının üzerinde gezmesi ve globalleşme ile kendinden geçmiş olabilirsin ama dur, burada dur ve öğrendiğin gibi yap şu işi.
  
  (bkz: bakkhai)
• o kadınlardan biri olmak için değil dionisos'un emrine girmek, ters taklayla kırk üçlü toeloop atılabilecek oyundur. ne pahasına olursa olsun hizmetindeyiz dionisos'un. aklı olan yalnız biziz ötekiler aptal.
• müzikal ya da komedi oyunlarından hoşlanan ben, bu oyunun içeriğini okumadan gittim ve oyun çıkışında ben ne yaptım dedim. kafa doluyken gidince ve ne felsefeye ne de sanata merakım olmadığından dolayı bana harcanmış 1 saat 10 dakika gibi geldi. ama anlatılanlar, söylenenler o kadar derin ki anlayamadım. fakat dekoru çok hoş olmuş bir oyun.
• (bkz: orpheus/@ibisile)
  (bkz: komos/@ibisile)