barbarlık müzesi

• olsa olsa milliyetçiliğin ne olduğunu gösteren bir müze olabilir. kıbrıs'a gidersem bu gerçeği daha iyi hissetmek amacıyla gezebilirim. milliyetçi bir katliamın sonuçlarının görenleri başka marka bir milliyetçiliğe sevk etmesindeki psikolojiye ve karşıt milliyetçiliklerdeki eşsiz simbiyoza bir kez de kurumuş çocuk kanı ve tavana yapışmış insan beyni parçalarını izlerken şaşarım. o kanların, beyin parçalarının "türk" olduğu neresinde yazıyor diye düşünürüm. bir türk olduğum zihnime kazınmaya başlamazdan önce, küçük bir çocuk olarak sokakta oynarken hayatımda ne eksikti, türklük o çocuğa ne kattı diye sorarım kendime. müze evin bir odasından diğerine geçerken "türk, kürt, alman, rum, ermeni fark etmez, milliyetçilik böyle bir şey" diye mırıldanırken yakalarım kendimi. sonra bütün o milliyetçiliklerin hep bir ağızdan "yok, bizimki böyle değil" dediğini duyar gibi olur, içimden hepsine söverim. her ülkenin faşisti diğerlerininkine düşman, ama dünyanın bütün faşizmleri kardeş diye bağırmamak için kendimi zor tutarım.
• (bkz: kanlı noel/@mehmet ordekci)