bazen çok üzülüyorum

• intihar eden bir adamın bıraktığı nottur. (bkz: kelebekler)
• filmdeki(bkz: kelebekler) bu sözün söylendiği sahneyi seviyorum. bazen herkes çok üzülebiliyor. fakat, bunların hepsi ömrümüzdeki, anlık üzüntüler. 1 yıl da sürse, 70 yıllık bir ömre vurduğunda, ‘ara sıra bir üzüntü’ sayılabilir. intihar eden kişi de o bazen üzünülen anda intihar ediyor ki genelde onun bazen olduğunu unutuyor. ömür boyu sürecek bi umutsuzluk içinde zannediyor kendini. filmdeki o cümle bize üzüntülerin anlık olduğunu hatırlatıyor, yani belki 1 gün, belki 1 ay, belki 1 sene sonra her zaman hatırlanan veya aynı şiddette üzüntü duyulan bir olay olmayacak. filmdeki üç kardeşse neredeyse her zaman mutsuz, hayatlarından memnun değil. babasının ölümüyle , halı altına süpürdükleri geçmişi de düşünüyorlar bu mutsuzluk hali üzgünlüğe evriliyor. kendilerini daimi bir üzüntünün içinde zannediyorlar. intihar eden kişiyle alay etmelerinin asıl nedeninin bu olduğunu düşünüyorum.
• '..ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor..'