bazen hayat

• yazar sine ergün'ün ses getiren ikinci öykü kitabının adı.
  
  http://www.edebiyathaber.net/…hayat-tekin-degildir/
• sanırım şimdiye dek okuduğum en kötü öykü kitabı. benim için çok çok değerli olan sait faik hikaye armağanı nasıl oldu da bu kitaba verildi aklım almıyor. bir genç kızın günlüğü adeta. bu kitap ödül alıyorsa melissa p. de nobel alsın derim.
• sine ergün'ün kitabı.
  
  okurken bir blog okuyorum sandım. ve bu kitaba nasıl ödül verilmiş anlamadım.
  
  sait faik ödülü bu kadar kolay verilmemeli.
  
  ahmet batman ya da pucca gibi yazılmış öyküler. üslup ve tarz bir birine yakın.
  
  hiç bir derinliği yok.
  
  bunun gibi piyasada binlerce kitap var.
  
  can yayınlarından çıkması da beni ayrıca şaşırttı.
  
  üzüldüm gerçekten bu kitabın ödül almasına.
• bazen hayat öyledir, bazen de böyledir. çok da şeyapmamak lazım.
  
  o kadar inişli çıkışlı ki kendimi sıklıkla hayret ederken yakalıyorum. sonra bu sürekli hayret ediyor oluşum beni hayret etmemeye itiyor. bu sefer de "bazen öyledir, bazen böyledir; çok da şeyapmamak lazım" diyorum.
  
  öyle işte bazen hayat
• piyasada bunun gibi binlercesi olmayan kitap. pucca'yla veya ahmet batman'la (ahmet batman'ın kim olduğunu bilmiyordum, bu sayede öğrenmiş oldum. ne işe yaradıysa...) ilgi kurabileceklerin daha çok öykü ve daha çok edebiyat yapıtı okuması gerekiyor belli ki. yoksa pucca'yla batman'la, robin'le olmaz bu.
• cd ..
• "anlatmaya devam ediyordu. gecenin başından beri konuşuyordu. gözlerimizi açmış dinliyorduk. dediğini ilginç kılan insanlardandı. o gelmeden önce canımız sıkılmıştı. birileri aşk acılarından söz etti ama kimsenin aşk acısı ötekinin ilgisini çekmiyordu."
• çoğu zaman sözcükleri olmayan, olsa da dile gelmeyen, gelemeyen… içinizde bir yerlerde öylece duran… işte onların hepsi ile bazen hayat’da karşılaşabilirsiniz.
  http://www.edebiyathaber.net/…zen-hayat-sule-tuzul/
• barda çalışıyordum. dört kişiydik. ben, garson halil ağbi, aşçı murat ağbi ile müdür aydan hanım.
  murat ağbi mutfak tezgâhının yanında taburede oturur, kamburunu çıkarır, sürekli sigara içerdi, külünü lavaboya silkerdi. ufak tefek, çocuk yüzlü bir adamdı. pek konuşmazdı, bazen kendi kendine mırıldandığını duyardım. bir gün bana, hayat berbat, dedi, ölsek yeridir, okuduğun kitaplarda diyor mu öyledir diye, sonra önüne döndü, sigarasından nefes çekti, külünü lavaboya silkti.
  ağbisi hapisteydi. oğlu ve karısı vardı. murat ağbi kazandığını onlara harcardı. dediğine göre ağbisi çok yakışıklıydı. yüzü onun tıpkısının aynısıydı ama boylu posluydu. iftiradan içeri girmişti, öyle derdi.
  haftalıkların alındığı günün ertesi hapishaneye giderdi. bazen öncesinde üst baş alırdı, orada sahipsiz demesinler, derdi.
  ben onun yengesine vurgun olduğunu düşünürdüm. o fark etmese de, ağbisinin hapisten hiç çıkmamasını, belki de ölmesini dilediğini, bunu düşünde gördüğünü kurardım. yengesi ona kol kanat geren bu küçük adamı fark edecek, bir gün utanç ve arzuyla birbirlerine sahip olacaklardı. dalıp gittiği zamanlarda bunu düşlediğini düşünmek hoşuma giderdi.
• hani vardır ya böyle şirkette; çok cool takılan, yakışıklı, ve bunun farkındalığında olan karizmatik yönetici: hatta bu adam böyle kötü bir durumda bile kendinden ödün vermez 'ya hallolur ya' diye konuşur geçer.
  
  bir süredir ofisten geç çıkıyorum. dün akşam bunlardan biriydi. işte bu kişi ofise geldi. enerji dolu haliyle. merhaba, tekrardan başın sağ olsun dedi. sonra masamın kenarına oturdu bana çok yakın biçimde. tam gözümün içine bakacak şekilde eğildi ve konuşmaya başladı. öyle güzel ve içten konuştu ki sıcaklığı, samimiyeti.. beni şaşırttı.. mutluluk mu demeliyim bilmiyorum ama tarif edemeyeceğim bir his yaşattı.
  
  ve ben, haftalar sonra ilk kez içimde iyi bir şeylerin kıpırdandığını hissettim.
  turnikelerden çıkıp başımı gökyüzüne çevirdiğimde nefes alabildiğimi hissettim.
  o anı yaşamak, ondan bu cümleleri duymak bana gerçekten nefes alabildiğimi hissettirdi.
  
  evet, bazen hayat beklemediğimiz yerlerden beklemediğimiz kişilerle gelirmiş bize. işte bana bunu yaşattı.
  
  ~derinlerdeki kız~