• ilk yorumcuğu da, yazılış tarihinden hemen bir yıl sonra, binseküzyüzonüç'de viyana'da halledilmiştir 7'nin.. richard wagner beyler, bu senfoniyi "ilahi bir dans şiiri" olarak tanımlamış ve başucu senfonisi yapmıştır, o denli şahandayumurta bir eserdir yani.. bana kalsa, 7, beethoven senfonileri içinde en şık, enn buruk olandır ya; elâlem coşmadan edememiştir kendileriyle, niyeyse.. coşkun, toplam dört bölümdür, devamı çekilmemiştir:

    * poco sostenuto-vivace,
    * allegretto,
    * presto (ki modulation manyağıdır),
    * allegro con brio..
  • carl maria von weber in hiç begenmeyip "tımarhane için oldukca olgun bir eser" olduguna karar vermesi ya da wagnerin bu senfoniyle dans etmesi (liszt piyanoda eslik ederken ) bir yana senfoninin ozellikle ikinci bolumunde insan baski altindaki hislerinin hüzünlü yogunlugunu kalbinde hissedebilir...
  • dünya acısına* kimi zaman hiddet dolu bir çoşkunun dansıyla, kimi zaman da vakur bir hüzünle meydan okuyan senfoni.
  • ikinci bölümü bachvari çılgınlığın bachdan sonraki belki de en iyi örneği olan ,hak ettiği üne kavuşamamış senfoni*
  • berlin filarmoni ve karajandan dinlenince apayrı olan beethoven'ın en güzel senfonisi (bence tab..)
  • bu güzelim senfoniyi her dinleyişimde "yahu, ters giden bir şey var bu yapıtta, ne acaba?" gibisinden haddime düşmeyen yorumlar yapardım kendi kendime. uzunca bir süre böyle gitti bu. iki yıl önce, ne zaman ki leonard bernstein'ın boston senfoni orkestrasını yönettiği bir konser kaydında bu senfoninin yorumunu dinledim, beni rahatsız eden şeyin de ayırdına vardım : son bölümün temposu! daha önce dinlediğim bütün yorumlarda orkestra şefleri bu bölümü hızlı bir tempoda çaldırmışken, bernstein olabildiğince düşürmüş tempoyu. son bölümün bu biçimde çalınmasıyla, sanırım, yapıtın genel yapısındaki hüzne de bağlı kalınmış olunuyor. o eşsiz ikinci bölüm düşünülünce sağlam bir bütünlüğün de ancak böylelikle sağlanabileceği daha iyi anlaşılıyor.

    *

    yıllar sonra : evet, son bölümün senfoniyi coşkulu bir biçimde bitirmek için hızlı çalındığını ben de biliyorum. ancak şundan da eminim ki her yapıt "mutlu son"la, ya da en azından abartılı bir coşkuyla bitmek durumunda değildir. dolayısıyla bu senfoninin son bölümü biraz daha ağırbaşlı çalınmalı, kanımca. dahası, alın size bir de varsayım : diyorum ki bernstein, 5-6 nisan 1962'de new york filarmoniyle verdiği, brahms'ın birinci piyano konsertosunu glenn gould'un ağır mı ağır çaldığı o ünlü carnegie hall konserlerinden etkilenip de yedinci senfoninin o bölümünde tempoyu iyice düşürmüş olmasın sakın? olmaz olmaz demeyin, olmaz olmaz.

    bernstein'in söz konusu beethoven kaydını dinlemek için : https://www.youtube.com/watch?v=wxseuay-1mk

    *

    ekleme : sözlük yazarlarından e v r a k'ın uyarısıyla kaydın bulunduğu adres düzeltildi.
  • ikinci bolumu zardoz'da da kullanilmis olan senfoni.
  • allegretto bolumunu dinleyerek beethoven in bizim nasil da cilgin bunalimlarla bogustumuzu yuzumuze vurmasini hissedebilecegimiz senfoni. ayni bolum rock muzigin bile en baslica kuralini hatirlatir. yeterince zekiysen muhtesem bir beste yapmak icin cok fazla notaya ihtiyacin yoktur. anlatimda kullanilan dil cok masum, cok siradan olabilir. burada oldugu gibi sadece la ve mi yeter.
  • cok meshur ikinci bolumu bu aralar fordun stadyumlari ve kapasitelerini gosterdigi reklaminda muzik olarak kullanilmaktadir.
  • ikinci bölümü irreversible ve photographing fairies filmlerinin ortak noktası olan senfoni.
hesabın var mı? giriş yap