• kendi sahnesinde, kendisi için alkış isteyen insanların cümlesi.

    son yıllarda daha da çoğaldığını sanıyorum bu durumun. ya da bana daha sık denk gelmeye başladı.

    güldürmeyen bir stand up'cu, başarısız bir yarışmacı vs vs bu alkışı alarak güya kendini motive ediyor ama o alkış zaten doğallığında ortaya çıkmamış ki. senin yönlendirmenle, seni kırmamak için yapılmış bunun nesi motive ediyor seni?

    sahnedeyken bunun kadar utanç verici, bunun kadar küçük düşürücü başka bir cümle kurabilir mi bir kişi bilmiyorum.

    alkışlanmak istiyorsan bunu hak edeceksin. insanların alkışlayacağı bir performans ortaya koyacaksın. şaşırtacaksın, güldüreceksin. yani sahnede iken yapmakta olduğun şeyde başarılı olacaksın.

    eğer ki bu oluşmuyorsa, bu alkış çıkmıyorsa zaten kaybetmişsindir. daha neyi zorluyorsun? hatta tersine kabul etmiş oluyorsun yenilgiyi. efendi efendi bitirip ayrılsan çok daha kıymetli olacak.

    küçük bir detay gibi görünebilir ama youtube'de, televizyondaki bir yarışmada, son dönemlerde o kadar sık görmeye başladım ki, bu değersizlik, bu yüzeysellik daha geniş daha toplumsal bir hal almaya başladı diye düşünüyorum. bu durumun böyle normal karşılanmasının, başarısız kişinin pişkince kendisine alkış istemesinin başkaca izahı yok.
hesabın var mı? giriş yap