bir kişisel gelişim kitabı olarak kavgam

• kavgam'ı okurken aslında kişisel gelişim kitaplarından temelde hiç bir farkı olmadığına tanıklık etmiştim. okuyucu, kitabın sadece iki kapağı arasında kaldığında pekala ikna olabilir. güçlü bir ihtimal bu. dilin kendi başına bir varoluş halinde, sınırlı bir hareket alanında kendi kendini üretmesi; olay budur.
  
  eddie izzard, cüppeli ahmet, fethullah, kişisel gelişim guruları, evanjelist vaizler, yaşam koçları, çok konuşup hiçbir şey anlatmayan politikacılar... temelde bunlar da aynı ilkeler üzerine inşa ederler üretimlerini.
  
  bir cem yılmaz gösterisinden çıkınca ne anlattığını hatırlamaksızın memnun mesut olmanızla, kavgam'ı okuduktan sonra yanınızdaki hacıya "adam haklı hacı" demeniz arasında bu bağlamda zerre miskal fark yoktur. cüppeli'nin, fethullah’ın manipülatif hitabet yeteneklerinin temel niteliği de bu.
  
  köpeğin kuyruğunu kovalaması gibisinden kendi üzerine kapanan dil, kendi kendine belirlediği sınırlarının meşruluğunu sözde evrenselleştirir. bunu sağlamak için de kendisini onaylayacak unsurları yine kendi sınırları içinden tayin eder. yinelemeler, yinelemeler, pekiştireç paketleri olarak şakası esprisi falan, ara bağlantılar, ara bağlantılar hep buna hizmet eder.
  
  "kişisel gelişimciliğe” ve bunun gurularına bakınız. fengşui'den tut, amerikan çakması "100 adımda yürüme" kitaplarına varıncaya dek; bakınız bunlara. insanların ssk primi ödemediği, yılda 1 cinayetin işlendiği kuzey ülkelerini anlatır gibiler. insanlara gelecekteki bağımsız iç bütünlüklerini vaat ederken, aslında o insanları vaaz ettikleri peri masalı bütünlüğüne katıştırıyorlar. insanları kendi doğrularıyla doğrulanan bir metnin ilmiği haline getiriyorlar.
  
  konferans bitti, salondan çıktınız, gözlerinin içi gülen sevgili gurunuzla bir fotoğraf bile çektirdiniz belki...
  
  aklınızda ömürsüz narin hayvanlar nazenin...
  
  hayat ne yaşanası, sevgi, güven, başarı...
  
  hintli bilgenin...
  
  hintli bilgenin hikayesi neydi hacı, ne demişti de gülmüştük cem yılmaz’a?
  
  arkadaşınız da bilmiyor, beyhude çabaladınız.
  
  ve bir sonuç çıkardınız: "sevgi içimizdeki ses, doyçland über alles!"