*

  • süper kahraman isimli bisküvi.
    vardı böyle bişii.
    piyasada pek tutunamadı, hatırlayan da çıkmaz genelde. sanırım eti'nin ürünüydü*, adam şeklinde bir bisküvi idi. kahramanımıza çeşitli kıyafetler giydirilen bir reklamı vardı, etkileyici şarkısının sözlerini yazayım da tam olsun:

    bisküvi adam derler benim adıma
    vazgeçemez kimse alışınca tadıma
    yemesi çok keyifli
    doyurucu lezzeti

    insan şeklinde bir bisküvi yemenin neresi keyifli anlayamazdım. galiba kimse anlayamadı, ürün tutmadı. politically correct de değildi zaten, bisküvi kız çıkmamıştı. keşke çıksaymış aslında, reklamlarında nil karaibrahimgil oynar, cıngılı da o seslendirirdi.
  • bizküvi adam derler benim adıma (ha! ha! ha!)
    vazgeçemez kimse alışınca tadıma (ho! ho! ho!)
    ikisi bir pakette, çantalarda ceplerde
    bisküvi adam, bisküvi adam, bisküvi adam

    diye de devam ederdi sözleri...
  • bu tuhaf abur cuburun ortaya cikisi benim "biskuvi adam istiyoruuaagmm" diye utanmadan yirtinabildigim bir zaman dilimine denk geliyordu. (yazar burada "ne zaman oldugunu hatirlamiyorum" demek istiyor)
    bence gayet leziz bir biskuviydi, hatta bonus olarak kisiye onu gicik oldugu biriyle ozdeslestirip neseyle kolunu bacagini kopartma zevkini tattiriyordu, lan ne guzeldi be. (yazar eski gunleri ozlemle anarak duygusallasiyor. gibi.)

    dahasi ben buralara firindan yeni cikmis sevgili basligindan esinlenerek geldim, bu da nasil hastalikli bir serbest cagrisimdir bilemiyorum.
  • kuki'de satilan, sevimli goruntusu, lezzeti ve doyuruculuguyla goren/yiyeni memnun birakan urun.
  • (bkz: kurabiye adam)
  • ilkokul yıllarımda çok kısa bir dönem yedikten sonra piyasadan kalkmış olmasına rağmen tadını hala hatırlayabildiğim, kendi hür irademle (ya anne ben hödö istiyom demeden) alabildiğim ilk abur cubur. en büyük hadise bisküvi adamı tek parça çıkarmaktı pakedinden, çünkü genelde kırılmış olurdu. eğer tek parça çıktıysa ilk önce kelleyi almak da çok zevkli olurdu.
  • bunların bazıları çok küçük bazıları ise çok iri olur, en irilerinden biri shrek 2 filminde anılmıştır. kırılgan yapısı ile dalga geçilmemesi faydalı olabilir.
  • genelde en son kafasını yedigim ve kolunu bacagını ısırınca kendimi fena hissettigim için damakta eritmek suretiyle tuketmekten yine de vazgecemedigim cocukluk püsküğüsü.
  • ilkokul birinci sınıfa gittiğim yıllardı. şubat tatilinde annemle ve o anda annemin karnında ikamet eden kardeşimle köye gitmiştik. her gün, uzaktan kuzenim olan iki kızkardeş ile sokaklarda çamurların içinde oyunlar oynayıp duruyorduk. o zamanların en güzel abur cuburuydu benim gözümde. sallamıyım ama 50 bin lira ya da 5 bin lira gibi bi fiyatı vardı. her gün en az üç tane alıp kızkardeşlerle birlikte önce kolunu sonra ayağını yicez nihohaha sesleri eşliğinde mideye indirirdik. tadı da halen damağımdadır. çok kötü bir tadı yoktu, gayet başarılıydı. hatta hatta bugünlerde halen satılan hanımeller isimli küçük bisküvilerden birinin tadıyla aynı bir tattı ama şimdi tam açıklayamadım hangisi olduğunu.
hesabın var mı? giriş yap