black as the devil painteth

• theatre of tragedy nin ilk olarak velvet darkness they fear adli albumunde cikan , sonrasinda a rose for the dead albumunde remix i cikan parcasi. bir ressamin kendi tuval ine hitap ederek fantastik bir tabloyu yapisini anlatir.
  
  an artist is what is call'd the self that the brush holdeth -
  though hath it then caringly caress'd the canvas of to-morrow?,
  o canvas! for thee i hold my tool - still! passionlessly it quivereth,
  minding not that my hands are more than apt;
  my muse,
  
  where is hidden
  the blue-huéd arch 'neath the high heaven's rich emblazonry,
  the flowery meadow, embrac'd by the horizon - snowflakéd and aëry mountains,
  in which the barebreastéd maidens dance to the lay o' midsummer,
  aloft the distant lazy flapping of the doves in vainglore.
  
  o canvas!, wherefore canst thou these images not allow? -
  i deem a projection of my theatre they should be! -
  then, i challenge thee the wisdom of naysaying the yearns o' mine -
  what is this unforseen that not enjoineth light shades to be skillfully paintéd?
  
  the raven sky prey'd on by the snowfill'd, blustery clouds,
  unadornéd the meadow - hunger driveth the wolf out of the wood,
  the maidens chainéd and whippéd within a dreary dungeon -
  and, lo! 'twixt the wizen roses a mossy grave:
  «the devil is as black as he painteth» -
  o canvas! wherefore?...
• beni gothic metal dinlemeye iten ilk şarkılardan birisidir. ince sesli kadın+ brutal vokallerin birleşimini ilk duyduğum şarkılardandır ayrıca. bu şarkı sonrası cry for the moon, heaven laid in tears, 1:19^*, meridian gibi pek çok brutal+kadın vokalli şarkı keşfederek gothic ve senfonik metal dünyasına adım atmıştım.
  bu sebeple yeri ayrıdır.
  ayrıca theatre of tragedy'nin liv kristineli tüm albümlerini de çok severim.