celal vardar

• 1916-1991 yılları arasında yaşamış şair.
  
  şiirlerinden örnekler:
  
  pamela
  
  şahane çıplaksın
  güzelim
  giyin de görelim
  
  marifet
  
  suya dokunmazmış
  sabuna dokunmazmış
  pise bak
  
  delinin zoru
  
  marifetin
  kusurun belli
  aynada aradığın ne
  deli
• http://www.siirdefteri.com/…d=287&sair=celal vardar
• 1916 yılında yugoslavya'da dünyaya gelen şairin çocukluğu rumeli'de geçti.
  ailesi türkiye’ye göç ettikten sonra lise öğrenimini edirne’de tamamlayarak 1940 yılında ankara’ya geldi. ankara üniversitesi hukuk fakültesinde başladığı öğrenimini yarıda bırakarak makine ve kimya endüstrisi kurumunda memuriyete başladı ve buradan emekli oldu.
  emekli olduktan sonra da madeni eşya işverenleri sendikasında çalıştı.
  
  2 eylül 1991 tarihinde, yaşamının büyük bir bölümünü geçirdiği ankara'da, hayata gözlerini yuman celâl vardar cebeci mezarlığı'nda toprağa verildi.
  
  şiirleri, 1950’li yıllarda seçilmiş hikâyeler, pazar postası, dost dergilerinde yayınlanmaya başladı.
  
  "dost yayınları" arasında çıkan ve tek kitabı olan "iki dal" dır.(1957)
  daha sonra yazdığı kırk bir şiirinin bir bölümü çeşitli dergilerde yayınlandı. daha sonra da "anadolu ekini" dergisinde topluca yayınlandı.
  şiirlerinde ilk göze çarpan nitelik rahat ve kolay söyleyişliğidir.
  
  m. sunullah arısoy onu ve şiirini şöyle tanımlıyor:
  “celal vardar, şiiri yalnız dizelerinde değil, yaşamında da yaşamış, dahası yaşatmış bir ozandır. (...) şinasi nahit berker’in o ünlü deyişiyle; "memleket uzun laftan battı" ilkesine bağlı kalıp, az sözcükle çok şiir söylemeye durmuş, üstelik bunu da başarmış bir ozandır. (...) ülkeye de, insanlara da, sorunlara da, topluma da, sevgiye de, acıya da, yadsınmaya da, hayınlığa da hep ama hep güleç bir yüzle bakagelmiştir. güleç ama içinde kimi zaman gizli, kimi zaman kibarca açığa vurulmuş bir taşlamayı, bir yergiyi de taşıyarak. (...) onurlu, yalın, gösterişsiz yaşamına şiiri; şiirine yalın gösterişsiz yaşamının onurunu katmış sevgili celal vardar’a selam.”
  
  birkaç şiiri:
  
  kalem
  ben bir kurşun kalemim
  içim dışım kadar katı değil
  değnek gibi yontuyorsunuz beni
  
  ben bir ince kalemim
  elinize uymuyor köşelerim
  bozuk düzen yazıyorum
  
  ben bir kırık kalemim
  kırıla kırıla tükeniyorum
  bitmeden diyeceklerim.
  
  kurtardik - kurtaramadik
  en yorgun günümüzde
  ankara'dan akdenize dek
  yürüdük
  toplu tüfekli düşmandan
  kurtardık.
  
  o gün bu gün
  bunca yıl geçti aradan
  yakamızı kurtaramadık yavşaktan;
  yobazdan
  hokkabazdan
  madrabazdan.