• dr. doris allen tarafından başlatılan organizasyon.

    ikinci dünya savaşı sırasında doris allen'ın oğlu annesine ne zaman babası gibi savaşa gitmek zorunda olduğunu sorar. sorudan çok etkilenen allen unesco ile ortak bir projeye başlamak için teklif götürür. gelecekte olacak savaşları önlemek ancak barışı daha çocukken öğrenmek ile mümkündür. bu düşünce ile 1951 de ilk cisv kampı toplanır.

    bu barış kampları şöyle işlemektedir;

    11 ülkeden 10-12 yaşları arasındaki 4 çocuk + 1 adet lider* olmak üzere 5'er kişi, bunların yanında 6 adet 18 yaş civarı genç, ve 6-7 adet kamp yetkilisi olmak üzere toplam 65-70 kişi bir ay boyunca bir okulu mesken tutar. bu bir ay zarfında kampta çocuklara barış ve kültür iletişimi temaları oyunlar, aktiviteler ve şarkılar ile empoze edilir. bu tür aktivitelerin en bilineni ve her cisv kampının olmazsa olmazı oyun için; (bkz: peace war peace)

    barış temalı oyunlar dışında her grubun kendi ülkesini tanıttığı, yemeklerini, müziklerini, halk oyunlarını sergiledikleri günler vardır. bu bir ay zarfında pek çok farklı kültürü tanıma şansı, ve arada binlerce kilometre olacak olmasına karşın ömür boyu sürecek dostluklar elde edilir.

    kamp boyunca çocuklar hiç tanımadıkları, dillerini bile konuşamadıkları, farklı adetlere sahip oldukları insanlar ile yavaş yavaş kaynaşırlar. tuvaletlerin temizliklerinden yemeklerin hazırlanmasına pek çok işi bu tanımadıkları insanlarla omuz omuza yaparlar ve ilk günlerde ağlamadan gün geçiremedikleri kamptan sonunda daha çok ağlayarak ayrılırlar. (ürdünlü ve israilli iki kişinin birbirlerine sarılıp ağlayarak vedalaştığını başka nerede görebilirsiniz ki?)

    ne yazık ki nispeten pek az insan bu şahane organizasyona katılma şansını elde edebilmiştir. (1951 den beri 150.000 kişi) türkiye'de bu kampların tek yetkili aracısı inal ertekindir. gönüllü bir organizasyon olduğundan pahalı da değildir (hatta liderler için ücretsizdir).
  • katılımcılarına 3 (duruma göre 4) hafta muhteşem bir ütopya yaşatan organizasyon. her kamp bitiminde salya sümük ağlanır. sonraki ilk gece uyku uyunmaz. özlüyorum lan...
  • ustunden 16 yil gecmesine ragmen hala irtibatta oldugum, dunyanin farkli yerlerinden arkadaslar edinmeme yardimci olan organizasyon. sonra neden kabin memuru oldun diyorlar. kamp bitiminde aglamaktan nefes alamiyordum sozluk.
  • 2008 kanada kampına katilmistim. muazzam gunlerdi hala yasadigim hicbir seyi unutmuyorum. o kadar ozluyorum ki. bana neler kattigini anlatmaya kelimeler yetmez sanirim
hesabın var mı? giriş yap