*

  • nasıl olması ve verilmesi gerektiği konusunda karar vermenin zor olduğu terbiyedir. özellikle dayak veya başka türlü bir cezalandırmanın yararlı olup olmadığı konusunda şüpheliyim. bu işin bence temel olarak 3 boyutu var:

    1. aile terbiyesi
    2. okul terbiyesi
    3. çevre terbiyesi

    hepsi hakkında sayfalarca kitap yazılabilir ama ailede terbiye verilmeyince okul hemen hemen işlevsiz kalıyor gibi. okul terbiyesi dediğin de anaokulu ve ilkokul seviyesinde verilebilir ama üzgünüm ki ortaokul ve lise seviyesinde ne terbiye ne ahlak ne etik öğretilebilir. tabi imkansız değil ama çok zor.

    çevre terbiyesi dediğim bir nevi bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim durumu. yeri geldiğinde adamın ailesi bir ahlak abidesi, terbiye konusunda çok titizler ama arkadaş çevresi çocuğu bombok bir hale sokabiliyor. terbiyesizin önde gideni olup çıkabiliyor.

    genetik etmen de çok ucundan varsa vardır, ki bunun için maya kelimesini çok seviyorum. insanın mayası iyiyse sen terbiye veemesen de terbiyeli olur. hiç zorlanmazsın. hiçbir şey yapmasan da adamın mayasında ahlak var, temizlik var, terbiye var bir kere. istese de terbiyesiz olamaz ki!

    ama şu var "*" adamı da bir şekilde törpüleyerek bir dereceye kadar görgü sahibi, nezaket sahibi, terbiye sahibi yapabilirsiniz. ama bir yere kadar tabi o maya onu hep dürtükler. ortamını buldu mux özüne döner ki çok üzülüyorum bu duruma.

    çoğu zaman okula suç ayılır , gençliğin edepsizliği konusunda ama kusura bakmasınlar okul bana göre bir dereceye kadar terbiye verebilir. çok sert bir disiplin yönetmeliği belki bir nebze edepsizliğin önüne geçebilir ama terbiyeyi benve toplum verir. toplum terbiyeliyse çocuk da terbiyeli olur.

    neyse sokakta ne zaman terbiye yoksunu bir velet görsem, başta annesi olmak üzere yedi ceddine küfür ediyorum. öyle ya da böyle benim çocuk terbiyesi konusunda ulaştığım sonuç, en önemli etmenin aile olduğudur. o değilse bile dünyaya getiren onlar. yapacak bir şey yok.

    tabi terbiye nedir, ahlak nedir, edep nedir bunlar da tartışmaya açık konular.

    söz gelimi benim yukarda kullandığım "bombok" ibarem ve çocuğun annesinden başlamak suretiyle 7 ceddini kalaylamam da terbiyesizlik olarak algılanabilir.* ama terbiye amaç değil araçtır. bir dogma gibi sorgusuz sualsiz tapınır gibi bir takım kurallara uymak değil.
  • bir kaseye yumurta sarısı, yoğurt ve unu ekleyip güzelce çırpalım, çocuk 3 yaşına bastıktan sonra doğum günü pastasına ilave edip karıştıralım, her yıl da bunu yapalım böylece 18 yaşında terbiyeli bir çocuk sizin olmuş olacak.
hesabın var mı? giriş yap