dönüş ^*

• dönme ya da donma eylemi.
• (bkz: dönüş yok)
• türkan şoray ve kadir inanır klasiği bir filmdir. bilal inci oynadığı tüm kötü adam rollerinden en kötü adam rolünü kuşkusuz bu filmde oynamıştır.
• yazilmis en guzel savas karsiti sarkilardan biri olarak tanimlanmasinin gayet normal olacagi ezginin gunlugu sarkisi. savasi ve yarattigi tahribati tasvir etmek icin ic dunyanin sessiz sedasiz olumunden de bahsetmeden gecilemeyecegine dair opup de basa koyulasi bir anlatim tarzi armagan ettiler bize.
• kesinlikle bir türkan şoray klasiği ve filmlerinden en güzel olanı.ben bir filmde daha bu kadar çok ağladığımı hatırlamam... kadir inanır ın da filmde olmasına rağmen hemen hemen hiç görünmediği ve türkan şoray ın ne kadar muhteşem bir oyunculuğa sahip olduğunu kanıtlayan film.
• murat yılmazyıldırım'ın kara aşka beyaz göndermeler adlı son albümünün bir parçası..
  
  sözleri şöyledir:
  
  bir…
  
  günahımda boğuldum,
  her geçen gün beter oldum,
  soluk alamadım, dünyadan kovuldum…
  bir fotoğraf gibiymiş hayat;
  hareket etmeyince anladım…
  mutlulukların ömrü çiçekler kadar kısaymış meğer…
  ağladım…
  
  kaçar gibi yaptım yalancı gerçeklerden,
  tanımasınlar diye geceyi bekledim erkenden…
  vazgeçilmezmiş yelken;
  bülbül ötmeyince anladım…
  düşlerin de bir sonu varmış elbet,
  artık yaşlandım…
  
  “yapıştırılmış gözyaşı pullarındayım artık;
  başka dünyalara mektuplarda yollanan.
  göç eden bir zamanın yaşlı ilk ve
  son baharlarıyım…”
• bir özdemir asaf şiiri. buyrun ;
  
  o senin ardından gitti,
  umudun payını beklemeden.
  gitti, bütün seni yitirdi.
  sen de bittin dönerken..
• ismet özel | bir yusuf masalı | beşinci bab
  
  bütün sevişenlerin zor dakikaları vardır
  hepsinin o zamanlarda benzeşir davranışları
  hüsnü yusuf
  aldı şivekar' ını karşısına
  ellerini tuttu
  ayırmadan gözlerinden gözlerini
  önce derin bir iç geçirdi
  konuşmaya başladı sonra :
  
  "ikimiz o bir kalarak en özel yeri"
  "yaratılmışlar arasında"
  "ne kadar hakkıyla kazanmış olursak olalım"
  "ve şimdi çok kimsenin anlamadığı"
  "yüceliş basamaklarında olsak da"
  "her yaratılan şeyin zemini"
  "bizim de zeminimiz"
  "insan çoğalacaksa insanlarda çoğalır"
  "bir dönüş bekliyor seni"
  
  "cinlerin bahçesinde"
  "çocuk doğamaz"
  
  hüsnü yusuf şivekar' a neler yapacağını birer birer anlattı.
  bir kocaman yumak ip vererek ona.
  gidecekti
  yumağın bittiği yere kadar hiç durmayacaktı.
  ne bitmez yumakmış ! kaç gün gitti ?
  sonunda vardığı yer
  kapkara bir şehirdi.
  önce
  gecenin tesiri sandı
  oysa gerçekten kara
  gün ışığı altında bile kapkaraydı şehir.
  evlerin duvarları siyaha boyanmıştı
  panjurlar ve kepenkler
  onlar da siyah ve kapalı.
  yollar hep zift karası
  kaldırımlar kara taş
  fakat ne geçen var, ne giden
  bütün perdeler çekik ve kara
  bakan kimseler yok pencereden sokaklara.
  şivekar
  karnı burnunda
  ağır ağır kat etti kara şehri.
  en büyük kapısını buldu şehrin
  en kara kapı da buydu.
  
  bu şehir baştan başa yıllardır
  hüsnü yusuf yası tutmaktaydı.
  gizli, gözden uzak bir yerde oynuyordu çocuklar
  büyükler için oynamak, gülmek
  gizlice bile olsa yasak.
  yusuf' u cinler kaçırınca yedi yaşında
  önce annesiyle babası karalara büründü
  sonra
  yavaş yavaş güzel yusuf' un yokluğuyla
  kendine çirkinlik bulaşmış hisseden herkes
  siyahı seçti
  bir dürüstlük aradı yasla avunmakta.
  
  bu şehrin beyi hüsnü yusuf' un babası
  en büyük kapı bey kapısı
  gebe kadın büyük, kara kapıyı
  tam da doğum sancısı tuttuğu sırada çaldı.
  açan olmadı, içerden bir kıpırtı
  duyulmadı.
  çaldı şivekar bir daha
  ne ses
  ne nefes
  sonunda ona öğretildiği üzere
  "açın, hüsnü yusuf' un başı için açın" dedi.
  içten ve iç parçalayıcı bir inleyişle
  o zaman kocaman kara kapı
  açılıvermediyse de tamamen
  mağrur ve ağırdan
  aralandı.
  "doğurmak üzereyim"
  "bana bir yer gösterin".
  
  şivekar' ı ineklerin ahırına aldılar
  çok geçmedi doğurdu.
  hani şu bir avcıdan işittiğine kanan var ya
  ümidin ve korkunun hakkını vermek için
  nice iniş nice çıkış yaşayan
  mezbeleliklerde hırpalandıktan sonra
  nikahı harikulade bir bahçede
  en harikulade erkekle kıyılan kızın
  oğlu doğdu nihayet.
  
  loğusa yalnız kalmasın
  al basmasın onu diye
  o gece ahıra bir halayık bıraktılar.
  ve o gece bir kuş kondu ahır penceresine
  dile geldi, seslendi :
  " - şivekarım ! şivekarım ! "
  içerden yanıtlandı bu çağrı
  "lebbeyk ! sultanım !"
  "ne yapar sultanım?"
  "boklu çaputlar içinde yatar sultanın"
  "annem duymadı mı ?"
  "yavrumun yavrusu deyip"
  "sinesine sarmadı mı ?"
  pır deyip uçtu sorular sonrası kuş.
  ama olay halayık kızı çok korkuttu
  koşup anlattı duyduklarını kahya kadına
  kahya kadın işkillendi bu işten :
  "kaz kümesine alsınlar loğusayı"
  "oraya benim için de bir yatak koysunlar".
  
  ertesi gece aynı kuş
  bu sefer kaz kümesinin penceresine
  konarak aynı söyleşiye yer verince
  halayık ne işittiyse, kahya kadın, o da duyunca
  anladı kara konaktaki emektar
  bir bey doğurmuştu vesveseyle baktıları yabancı
  üstelik bu son gelen konakta herkesten daha yerli.
  yeni efendisidir doğan bebek
  beyin torunu.
  
  gerçeği öğrenince
  yas kentinin beyi, kara konağın hatunu
  bir basübadelmevt saydılar bütün olan biteni
  yavruyu vakit geçirmeden al haneye aldılar
  yavrumuzun yavrusu deyip kucaklarında sardılar
  şivelar' la konuşup tecbil ettiler gelini
  daha ileri gittiler
  - bu soyda ihtiras bitmez -
  dediler :
  "yakala bu kuşu bize !"
  "tut bu kuşu bizim için !"
  şivekar yusuf' a dokunmak istemez mi ?
  can ü yürekten
  kabul etti teklifi.
  
  al haneyi görmeliydiniz.
  daha hüsnü yusuf doğmadan
  orayı annesi
  bir sevinç odası olarak tertiplemişti.
  her taraf siyaha büründüğü günlerde bile
  bu oda al hane kaldı
  ümit ve sevinç
  temsil etsin istendi.
  
  demirden ve kızıl bir karyolada yatıyordu şivekar
  kuş pencereye konup adını ünledi :
  "şivekarım ! şivekarım !"
  bir naz uykusu içindeymiş
  gibi yaptı yatakta sere serpe uzanan
  kuşcağız kondu bu sefer karyola demirine
  tez canlı, edişeli seslendi :
  "şivekarım ! şivekarım !"
  yine ses yok.
  yastığa indi, geldi başucuna
  "şivekarım !" "şi . . ." der demez
  kaptı kuşu uyurmuş gibi yapan
  
  kaçırılmak neyse . .
  ama bunca serencamın sonunda
  bir kuş olarak yakalanmak
  ağır geldi yusuf' a
  silkinip buluverdi gerçek cesametini
  birden bire al haneyi
  güzelliğiyle doldurdu.
  
  bey ve hatun
  babayla anne
  çoşkuyla daldılar içeri
  sarılmalar, öpüşmeler . .
  hasretler giderildi.
  
  insan hayatı dediğin ne de meraklı bir şey
  neden kılıç kabzasındadır kınalı parmak ?
  buraya kadar geldi masal
  şimdi acep ne olacak ?
• gönül akkor 'un 1996 yilinda sezen aksu prodüktörlügünde yaptigi süper bir albümdür. fanatik bir akkor hayrani olan sezen aksu sayesinde arsivlerde yerini almistir bu albüm. icinde aglama anne , istanbul ve beni tanima adli sarkilarin gönül akkor yorumlari yaninda; alev alev adli bir sezen-onno calismasi, badem sekeri ve sanat müziginden bazi örnekler vardir.
  
  su an icin gönül akkor 'un yaptigi son albümdür.
• türkan şoray ın neredeyse tek başına götürdüğü müthiş ötesi film. türk sinemasının en iyi filmlerindendir. her izlenildiğinde ağlanılması farz olmuştur. tabii seha okuş un etkisini de unutmamak gerekir.