deliriyor muyum

• delirip delirmedigimi kontrol etmek icin kendi kendime sarfettigim iki kelime. genelde delirmedigimi belli eder.
• (bkz: delirium)
• etrafta olanı biteni gerektiğinden farklı algılıyosam, özellikle anlık halüsülasyonları sık yaşamaya başlamışsam
  (oha lan hasan mezarcıyı görür gibi oldum)
  aklıma gelen ilk soru cümlesidir.
• (bkz: kendini çimdiklemek)
• - günün başı, ortası ve sonunda dünyanın ne derece değiştiği farkedildiğinde;
  
  - güneş batımı loşluğundaki evin haşmetli salonunda baş köşeye merhum babaanneyi oturtup keyifle sohbet edildiğinde;
  
  - günlük gazetenin en sevilen köşe yazılarındaki cümleler tersten okunarak yeni duyumlar peşinde olunduğunda;
  
  - her sabah uyanır uyanmaz vücutta insanoğlunun evrim geçiriyor olduğuna dair somut bir kanıt arandığında;
  
  - şiir defterinin sayfalarını itinayla teker teker yırtan küçük kardeşi lübnana gönderip israil askerlerine 'burda canlı bi çocuk kalmış!' diye haber gönderme hayalleri kafada belirdiğinde;
  
  - 'herşeyi düzeltir' atomlarından oluştuğuna ve bir gün orta meridyenle orta paralelin kesişme noktasında patlayarak dünyayı kurtaracağına inanmaya başladığında;
  
  kişinin kendisine sorması olası sorudur.
  
  oysa ki tüm bunlar kişinin var ve yaşıyor olduğunun tatlı belirtilerinden ibarettir.
• bebecikin de dediği gibi her an insan denen canlının evrimi için umutlu olup her an kanıt peşinde koşarken zaman zaman insanın kendine sorduğu sorudur bu.
  
  bilirim ki ha evrildik ha evrilecez de;
  hani ben görecem mi? şimdi buna şüphem var.
  tam birini sevgi ve anlayış ile düzelttim derken bir bakıyorsun bir garip sevgisizlik hali ile üzerine sıçrıyor...
  enerji aldığımız kaynak sonsuz da yoruluyor insan be yav an be an..
• (bkz: delerium)
• belki de odamda karantina da kaldığımdan olsa gerek 1 haftadır odamda ya da herhangi bir yerde beklerken volta atıp durmaya başladım ve bugün fark ettimde ben bu eylemi ciddi bir şekilde 1 haftadır düşüncelere dalıp gittiğimde (düşüncelere böyle derinlemesine dalıp gitmezdim) sıkça gerçekleştiriyorum. sinirlenince iyi geliyor gerçi kolayca sinirlenende bir insan değildim. bugün tekrar odamda düşüncelere dalmış bir şekilde volta atıp dururken bi anda fark ettim ve sordum kendime deliriyor muyum ben, tamam bu soruyu sorarken ciddi değildim ama değişiyor olduğumdan çok eminim.
• insanların gerçeklik olarak belirledikleri illüzyonun ne kadar kırılgan olduğu farkedildiği zaman kendine sorulan soru. ve ne yazık ki o kristal küre kırılmak üzere. o illüzyonun dışında ne var peki? elimizdeki bilgilerle, mantık dediğimiz o şey ile onu anlayabilir miyiz. sihir gösterisi için kullanılan kullanışsız eşyalarla yapabilir miyiz bunu. illüzyonun dışında var olabilir miyiz, eğer var olabilirsek ve var olduğumuzu bir tek kendimiz biliyor olsak bu bir var oluş olur mu? korkup kaçmalı mıyız ondan yoksa cesaretle ileri mi atılmalıyız. ne yapmalıyız, sahi o kararı kendimiz mi alıyoruz yoksa kaçınılmaz son mu delilik? evet, çok yaklaştım bu sefer